FanFic.nl

Lou & Hazz: Tongues and Lips

01 Tongues and Lips

Okay guys. Dit kwam allemaal in me op dit weekend en ik kon het gewoon niet laten. Want Larry en ja. Maar goed, het wordt een kort verhaal en ik kan jullie vertellen dat het over het algemeen kinda 16+ is. But, if you like to read it anyways, I don't mind. (:

***
Juichend, bezweet en voornamelijk super enthousiast renden de jongens één voor één van het podium af, dingen roepend als
‘’We love you Ireland!’’ en ‘’You are the best!’’. Glimlachend vielen ze elkaar in de armen zodra ze backstage waren, om elkaar vervolgens met grijnzen van oor tot oor aan te kijken.
‘’Dat. Was. Te. Gek!’’ schreeuwde Niall om zichzelf verstaanbaar te maken boven het nog altijd aanhoudende gegil van tienduizenden meiden en waarschijnlijk ook wel een paar jongens.
‘’Ik wist dat dit ongelooflijk zou worden… Maar wauw. Wat een show!’’ Liam zuchtte, keek zijn bandleden en beste vrienden één voor één aan. Iedereen was zo enthousiast en nog zo ongelooflijk in een soort podium-trance, waardoor ze nauwelijks doorhadden dat ze al bijna weer terug de bus in moesten. Strakke tijdschema’s waren ze inmiddels wel gewend, die hoeveelheid adrenaline die op topsnelheid door hun bloed gierde echter nog niet helemaal. Terwijl ze luid door bleven praten over hoe gaaf het wel niet was geweest, werden ze verder naar achteren geleid. Complimenten kwamen van alle kanten door de mannen en vrouwen die mee hadden gewerkt aan het licht, de bekleding, het geluid en al die andere dingen. De jongens namen ze hartelijk in ontvangst, bedankten iedereen die ze konden bedanken en zwaaiden dolenthousiast naar iedereen die backstage stond, voordat de massieve, zwarte deur achter hen dichtknalde. Het was een geweldig concert geweest.

Nadat er van alles werd verteld over de komende dagen en de jongens eindelijk alleen werden gelaten in hun te luxe tourbus, ploften ze dankbaar neer op de twee, tegenover elkaar staande, zwartleren banken. Zuchten verlieten ieders lippen, waarna er een rustige stilte aanbrak, die niets meer dan dankbaarheid en trots over zich heen droeg. Want dat waren ze, dankbaar naar hun fans, dankbaar naar elkaar en trots op alles wat ze tot nu toe bereikt hadden.
‘’Ik weet niet hoe het met jullie zit-‘’ verbrak Louis de stilte na een tijdje, ‘’maar ik ga even douchen.’’ De anderen knikten enkel kort, zich opeens extreem bewust van het feit dat ze ongelooflijk uitgeput waren. Louis kon het niet helpen, voelde een glimlach om zijn lippen krullen terwijl hij opstond en wegliep, richting hun gezamenlijke badkamer. De deur sloot hij achter zich, deed hem niet op slot. Dat deed eigenlijk niemand van hen, omdat ze van elkaar wisten dat ze zich niet voor elkaar hoefden te schamen. Hoewel er natuurlijk altijd al van alles gefluisterd werd, wilde Louis liever niet denken aan wat er allemaal nog meer zou worden gezegd en geschreven als bekend werd dat ze de badkamerdeur niet op slot deden zodra ze een douche namen.
Hij draaide zich om, liep naar één van de vijf wasbakken en draaide de kraan open. Hoewel hij zo toch onder de douche zou springen, dit beetje koude water in zijn gezicht kwam niet ongelegen. Vervolgens hief hij zijn hoofd, haalde een hand door zijn met zweet doordrenkte, bruine haren en glimlachte naar zichzelf. Wie had dat ooit gedacht? Wie had ooit gedacht dat ze zo ver zouden komen? En toch. Toch stonden ze hier. Hij kon niet beseffen hoe dankbaar hij wel niet was, besloot dat dan ook maar niet te doen en verlangde op dit moment zo erg naar een koude douche dat hij er toch ook maar niet over na ging denken, al wist hij van zichzelf dat hij er later op terug zou komen.
Zijn blik verliet de spiegel, zijn lichaam draaide zich om naar de cabines. Zuchtend van vermoeidheid trok hij zijn plakkende shirt over zijn hoofd heen en smeet hem in de hoek tegen de witte, betegelde muur. Die ging direct naar de was. Vervolgens vonden zijn vingers de knoop van zijn broek en ook deze belandde bij het bezweette shirt. Enkel gehuld in een simpel boxershort, vond hij zijn weg naar één van de kastjes onder de wasbakken om daar vervolgens een witte handdoek uit te pakken. Deze hing hij over het achterste, vijfde douchehok waarna hij zijn boxershort ernaast hing. Dankbaar stapte hij de cabine in, draaide de kraan open en liet het langzaam warm wordende water over zijn lichaam lopen. De druppels waren als kleine engeltjes die zijn lichaam streelden, nog nooit had hij een douche nemen zo fijn gevonden. Terwijl hij dacht aan alle andere, fijne momenten van de avond en de dagen ervoor, liet hij zichzelf een klein beetje gaan. Hij voelde zijn wangen langzaam rood worden, toen er plotseling een donker geluid uit zijn keel kwam zetten. Geschrokken deed hij automatisch een stap naar achteren, waarbij hij tegen de deur van de cabine aan knalde en net niet uitgleed. Half zijn adem inhoudend stapte hij terug onder de straal, sloot hij zijn ogen en hoopte hij dat niemand hem gehoord had. De rest van zijn tijd onder de douche bracht hij door met zijn handen boven zijn heupen.

Reacties: