FanFic.nl

room six

gek

De straten zijn donker, bijna zwart. Hier loop ik dan, in het donker, verdwaald. Wat bezielde me. Van elk klein geluidje schiet ik omhoog en kijk de kant uit waar het vandaan kwam. Mooie zin om op mijn overlijdenskaart te zetten. Lekker ben jij bill, spreek ik tegen mezelf. Ik loop in een donker steegje, alleen, en ik denk na over mijn overlijdenskaart. Ik ben doodsbang, maar, dit is mijn eigen schuld. Ze zeiden nog zo, ga nou niet. Maar nee, meneer eigenwijs moet het toch doen. Het gesis vlak achter mij laat mij minstens een meter de lucht in vliegen. Ik draai me zo snel als ik kan om, om nikt te zien te krijgen. Het is maar een kat, het was maar een kat, zeg ik tegen mezelf. Een snelle schaduw schiet voor me langs. Ik kijk naar de plek waar wij heen ging. Weer dat gesis. Mijn snelle wandelpas maakt plaats voor rennen. Nog een schaduw, en nog een! Een duw, maar niemand aanwezig. Dit is niet grappig meer! Tranen, van angst, meer dan ik had ooit gedacht had the hebben. De schaduwen zijn sneller dan ik ben. Iets pakt mijn enkel vast, en ik val recht op mijn neus. Ik krabbel zo snel als ik kan op. Gelach, maar weer niemand te zien. Weer die schaduw, weer dat gesis. Weer duwt iemand, of beter iets, mij hard. Ik herstel mijn evenwicht. Ik zie het hotel al, godzijdank. BOE! Een zwart gestalte staat ineens voor mij, uit het niets. Zeg maar dag, hoor ik van achter mij. Ik zie niet wie het is, maar zo te horen twee mannen. En zo zijn ze ook weer weg, het leken wel spoken. Maar spoken bestaan niet bill. Ik spreek mezelf moed in, althans, probeer ik. Ik ben nog niet in het hotel geweest, ze zeggen dat het mooi is.

Reacties: