FanFic.nl

room six

room six

Ik heb het tot het hotel gemaakt. Ik zie tom al zitten, in de lobby. Zodra hij me ziet springt hij op. Hij lijkt boos, maar dat veranderd binnen enkele seconden in blijdschap. Waar was je, zegt hij boos maar blij tegelijk. Ik, ik was verdwaald. Had dan gebeld. Is gestolen, zeg ik weer, een of andere gek heeft mijn mobieltje gestolen. We lopen samen naar de balie. Ik krijg mijn sleutel aangereikt van de vrouw erachter. Pas op, men zegt dat daar een vampier woont. En dat als je uitcheckt en je naar huis wilt, je diezelfde nacht aan de deur vast gespijkers, dood met van de bijtonden van een vampier, terug te vinden bent. Er is a in 50 jaar niemand meer geweest, ook geen personeel.
Wat een raar hotel dit, Het laatste getal zit onderaan, en nummer 1 helemaal bovenin. O en bill? Ja? Ze zeggen dat er een vampier in kamer zes woont, hij is al voor 50 jaar niet gebruikt. Tom begint te lachen en loopt voor mij aan. Kamer 5, zegt hij, ik zit in kamer 5. Tegenover die van jouw. Als ik voor mijn kamer sta, ben ik zenuwachtig. Na dat wat ik toen straks gezien heb, eigenlijk meer gevoeld en gehoort, ben ik nu nog steeds doodsbang. Ik open de deur, mijn arm gaat eerst naar binnen om het lichtknopje aan te doen. Alles is schoon. Mijn bed onopgemaakt, maar schoon. En hier is in 50 jaar niemand geweest? Wel raar dan mijn bagage gewoon voor de deur stond, dat horen ze toch ook naar binnen te zetten? Nou ja, ik zie wel of dit mijn laatste nacht word of niet. Ik maak mijn bed op en pak mijn kleding uit en leg het op bed neer. Ik doe de kast open, en daar hangt kleding, een hoop kleding. En een boek op de plakt. Ik pak het en lees de woorden op de kaft: vampire of room six. Ik sla het open en op de eerste bladzijde staat: dwazen die mij wouden vermoorden. Dwazen die vluchtten en dwazen die mij bevochten. Op de 2e bladzijde staat: jameson hiezich. En op de derde bladzijde staat: vampiers bestaan, maar zijn niet zo crue als men denkt. Ik ben j, en ik ben eenzaam. Ik ben een vampier, en dit is mijn kamer. Dit is kamer zes, het enigste wat er nog over is wat van mij is, wat bij het huis hoort, wat nu het hotel is van vreemden. Het hotel dat van mijn ouders was. Dit zijn de mensen die hier in deze kamer hebben gezeten, en nooit meer teruggekeerd zijn. Dit is mijn verhaal, dat je alleen zult lezen als je deze kast opent, die je alleen uit zult lezen, als je me accepteert. Wat nog niemand ooit gedaan heeft. Xx jameson xX

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.