FanFic.nl

room six

jameson

Op het moment dat ik de bladzijde om wil slaan, pakt iemand het boek weg. Verstijfd van angst vraag ik na enige tijd of hij jameson is, omdraaien is onmogelijk. Ja, dat ben ik. En wie ben jij? Oke, zegt de stem achter mij en zachte voetstappen zijn hoorbaar. ''ik snap dat je niet wilt praten, met wat ze over mij verteld hebben, maar dat heeft een reden. Ik kan toch niet iedereen zo weg laten gaan, dan weer binnenkort de hele wereld dat ik echt besta. Nu ben ik gewoon een legende, en gekke mensen die deze kamer bezoeken en daarna zelfmoord plegen, met een lief afscheidsbriefje. Je kan gaan, maar je weet wat er dan gebeurt. Je kan blijven, en inzien dat ik zo slecht nog niet ben of je kan proberen mij te vermoorden, maar dat loopt ook nooit goed af. Maar ga je nog wat doen of blijf je daar zo staan, de rest van de nacht?'' de voetstappen komen weer in beweging, nu van mij af. Zodra ik ze niet meer hoor, draai ik me om, het boek is weg, net als jameson. J-jameson? Vraag ik onzeker. Aan de ene kant hoop ik op antwoord, dat betekend dat ik niet gek ben, maar aan de andere kant wil ik absoluut geen antwoord, dat betekend dat ik me dit wel ingebeeld heb. Ja bill, zeg het is? Ik ga je heus geen pijn doen hoor, zolang jij ook niks raars tegenover mij doet. Waar ben je? Misschien, moet ik het maar gewoon proberen. Als ik weg ga, kom ik er sowieso niet levend uit. Hier, in de keuken. Keuken? Denk ik bij mezelf, welke hotelkamer heeft her nou een keuken. Ik loop langzaam, stap voor stap, in de richting waar ik dacht dat het geluid vandaan kwam. En jahoor, daar staat hij. Als ik hem zo bekijk, is hij best knap. Nou betrap ik mezelf erop dat ik een jongen knap noem. Hij draait zich naar mij toe en glimlacht even, en gaat daarna verder met wat hij aan het doen was. Wat ben je aan het doen? Vraag ik hem. Bloed uit een zakte in een wijnglas gieten. Ziet er wat minder onsmakelijk uit, speciaal voor jouw. Niet het bloed, dat is voor mij. Maar, nog even mijn eerste vraag, wie ben jij? Ik ben bill, bill kaulitz. En hou oud is bill? Vraagt jameson zonder weg te kijken van zijn doen. 17, ik ben zeventien. Bill, ik ben niet je juf, noch je oppas, dus van mij hoef je niet in hele zinnen te antwoorden. Of hoeft dat bij jouw op school niet. Vroeger bij mij wel, altijd maar ja jufvrouw, nee jufvrouw. Is goed jufvrouw. Maar, ik heb verder niks hier, alleen bloed, maar dat is niet voor jouw. En, ik denk dat jij wel moe bent, of niet? Het is al 3 uur in de nacht. Ja, klopt. Maar, waar slaap jij? In dat bed dat jij hebt opgemakt, ik was van plan dat zo ongeveer nu zelf te doen, maar jij hebt het al voor mij gedaan. En, waar slaap ik? Ook in dat bed, of op de bank, of ergens anders in deze kamer, jouw keuze.

Reacties: