Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » room six » eenzaam
room six
eenzaam
Oke. Ik weet het nog niet, waar ik slaap. Nou, komt, zegt hij en loopt langs mij naar de bank. Kom je nog of hoe zit dat? Oh oke, ik loop langzaam naar de bank waar jameson op zit. Hij drukt de tv aan en zapt wat heen en weer en zet hem dan weer uit. Ik ga helemaal aan de andere kant ban de bank zitten. Waarom zo ver weg? Vraagt jameson. Weet ik niet, zeg ik snel. Niet zo bang, zegt jameson weer. Ja, maar. Nee niks gemaar, kom is hier en luister. Oke, ik schuif iets dichter bij. Nou, dan ik ik wel naar jou toe. Nou, ik ben misschien wel een vampier, in de 200 jaar oud en gothic, maar ik ben niet gemeen of moordlustig hoor. Ik ben alleen eenzaam en ik zou het heel erg op prijs stellen als je gewoon normaal met me omgaat, en niet zo voor me wegloopt, zoals ieder ander die hier ooit gezeten heeft. Ik wil gewoon vrienden hebben net zoals jij die hebt. Ik kan hem alleen maar aankijken, hij zit zo dicht bij, ik kan hem aanraken zonder mijn arm ook maar een centimeter uit te steken. Ik kan nu duidelijk zien dat hij niet ademt, en hij nogal zielig uit zijn ogen kijkt. Hij gaat weer verder met praten: ik weet ook wel dat het raar, en vooral eng is om een kamer met een vampier te delen, maar alles wat buiten deze kamer zit is erger. zelfs bepaalde mensen, voegt hij er wat zachter aan toe.
Jamesons pov:
oke, zeg ik en sta op. Ik zet mijn glas in de gootsteen. Nee, ik heb geen vaatwasser, ook geen afwasmachine, of hoe je dat noemt. Ik kom eigenlijk nooit buiten, alleen voor bloed. Ik heb altijd wat extra in de koelkast, maar dat is alleen voor noodgevallen. Maar vandaag wist ik gewoon dat er iemand kwam. En eigenlijk is ie best wel leuk. (jameson is homo)
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.