FanFic.nl

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Hoofdstuk 26

Silvanita POV
Ik kijk naar Louis gezicht. Naar zijn mond, zijn neus, zijn jukbeenderen en tenslotte zijn gesloten ogen.
Tranen wellen weer op, maar ik slik ze weg. Mijn ogen schieten naar Zayn. Hij zit aan het kleine tafeltje en vult de papieren in. Dan kijk ik naar Niall. Hij kijkt verdrietig naar Louis.
Als laatste kijk ik naar de zuster. Ze is bezig met allerlei apparaten. Ik kan mijn tranen niet meer inhouden en begin weer te snikken. Niall kijkt geschrokken op en loopt dan naar me toe. Hij slaat zijn armen om me heen en wiegt me zacht heen en weer. Ik leg een hand op zijn onderarm en huil.
Waarom Louis? Waarom niet ik? Thomas’ gezicht schiet door mijn gedachten en ik voel moordlustige gevoelens opkomen. Ik verdring ze en kijk weer naar Louis. De stem van de zuster weerklinkt in mijn hoofd.
’In coma’ ’Het kan tijdelijk zijn, maar hij kan ook nooit meer bijkomen.’ De tranen stromen over mijn gezicht. Waarom? WAAROM?!
Na een tijdje kalmeer ik weer. Niall pakt zijn stoel en komt naast me zitten. Ik pak zijn hand en knijp er even in. ‘Bedankt dat jullie hier zijn.’ Hij geeft me een droevige glimlach. ‘Hij is onze broer.’
Ik knik en kijk weer naar Louis. Hij ademt rustig, het lijkt net alsof hij slaapt.
Trillerig zucht ik. ‘Ik heb dorst.’ Niall knikt en staat op. ‘Ik ben zo terug.’ Droevig geef ik hem een glimlachje, dan loopt hij weg. Mijn blik gaat naar Zayn. Hij vult net de laatste dingen in.
‘Ik ga deze even aan een zuster geven,’ zegt hij tegen mij, ‘Ik ben zo terug.’
Ik knik en hij loopt de kamer uit. Trillend til ik mijn hand op en leg hem daarna op die van Louis.
Er komt geen reactie. Ik vouw mijn vingers om die van hem en knijp er zachtjes in.
Dan begin ik te praten, ik heb wel eens gelezen dat ze je kunnen horen.
‘Louis, kom terug. Alsjeblieft. Ik weet pas net wat je voor me voelt en dan ga je alweer weg. Laat me niet in de steek, Louis. Ik heb je nodig.’ Een hand belandt op mijn schouder en ik kijk geschrokken op. Het is Zayn. Hij gaat op Nialls stoel zitten en legt een hand op mijn been. ‘Het komt wel goed. Hij is sterk.’ Mijn hoofd maakt een knikbeweging. ‘Ik hoop het heel erg.’ Ik kijk weer naar Louis. Hij ziet er zo kwetsbaar uit. Een stoel beweegt en daarna zit Niall aan de andere kant van mij.
Hij houdt een bekertje voor mijn neus. ‘Hier.’ Ik pak hem dankbaar aan en neem een slokje.
‘Waar zijn de anderen?’ vraag ik. Zayn’s gezicht wordt hard. ‘Naar de politie.’
Afwezig knik ik. De politie, ik hoop dat ze Thomas oppakken.
‘Ik hoop dat ze hem oppakken.’ Zegt Niall. ‘Dat hoop ik nou ook.’ Zeg ik.
Ik drink het bekertje leeg en zet hem dan op het kastje.
Ik sluit mijn vingers om die van Niall en Zayn. ‘Bedankt jongens. Voor alles.’ Ze knikken en geven me een zacht kneepje in mijn vingers. ‘Altijd.’ Zeggen ze in koor.

Harry POV
Liam en ik lopen het ziekenhuis uit. We stappen in de limo. Ik baal nu wel dat we geen andere auto bij de hand hebben. ‘Naar het politiebureau.’ Zegt Liam tegen de chauffeur. De limo trekt op en rijd de stad in. Ik kijk naar Liam. ‘Ik kan niet geloven dat dit gebeurt.’
Liam schud zijn hoofd. ‘Ik ook niet.’ Tranen komen op. ‘Wat als hij nooit meer wakker wordt?’
Ik zie dat Liam diep zucht. ‘Dan stoppen we ermee.’ Eerst schrik ik, maar dan knik ik. ‘Zonder Louis zijn we One Direction niet meer.’ De rest van de rit brengen we door in stilte. Uiteindelijk zijn we bij het politiebureau. De limo stopt en Liam en ik stappen uit. Snel lopen we naar binnen voordat we worden herkend door iemand. Ik kijk de ruimte rond, dan valt mijn oog op de balie. Ik loop ernaar toe met Liam in mijn kielzog. ‘We willen graag aangifte doen.’
De vrouw achter de balie kijkt op. ‘Maar jullie zijn Liam Payne en Harry Styles!’
We knikken. ‘We willen graag aangifte doen.’ Zeg ik nog een keer. Ze knikt en staat op.
‘Volgt u mij maar.’ Ze gaat ons voor en brengt ons naar een kamertje. ‘Er komt dadelijk iemand bij u.’
We gaan zitten. Ik op een stoel en Liam op de tafel. Ik kijk het kamertje rond en begin dan nerveus aan mijn nagels te pulken. ‘Wat als ze hem niet willen oppakken?’ Liam stoot een korte lachje uit
‘Ha, dan klagen we ze aan. Hij heeft Louis neergestoken. Dat laat ik niet ongestraft.’ Ik knik en kijk naar mijn nagels. Tijd tikt voorbij.
‘Waar blijft die gast?’ vraagt Liam geïrriteerd. Stil blijf ik naar mijn nagels staren. Ik hoor dat Liam opstaat en de deur opent. Daarna sluit hij hem weer en gaat hij weer zitten.
Tijd verstrijkt weer en dan eindelijk komt er iemand binnen. ‘Héhé.’ Zegt Liam fel.
De man kijkt hem even aan en gaat dan aan de tafel zitten. ‘Jullie wilden aangifte doen?’
Liam zucht geërgerd en komt achter mij staan. Ik kijk op en knik. ‘Graag.’
De man maakt een verveeld gebaar. ‘Barst maar los.’ Liams handen, die op de rand van mijn stoel liggen, spanne zich aan. Hij ergert zich duidelijk aan de man.
‘Wij willen graag aangifte doen wegens een steekpartij.’ In één klap is de man geïnteresseerd. Hij gaat rechtop zitten en pakt pen en papier erbij. ’Naam van het slachtoffer?’
‘Louis Tomlinson.’ Verschrikt kijkt de man op. ‘Dat meen je niet?!’ Ik knik en Liam waarschijnlijk ook.
De man slikt even. ‘Dader?’ ‘Thomas Wernerson.’ De man knikt.
‘We hebben al eerder klachten gehad over zijn praktijken.’ Liam loopt naar de man toe. ‘Ik hoop dat jullie hem dan deze keer wel oppakken.’ De man slikt. ‘Maar natuurlijk, meneer Payne.’
De man vraagt nog enkele dingen en we geven braaf antwoord. ‘We zullen alles doen wat in onze macht ligt.’ Zegt de man. Hij geeft ons een hand en laat ons uit.
‘Wat een verschrikkelijke man!’ roept Liam zodra we in de limo zitten. Ik knik.
‘Nu maar hopen dat ze Thomas oppakken.’ Liam zucht. ‘Waarschijnlijk niet.’
Verbaasd kijk ik hem aan. ‘De politie hier doet volgens mij geen ene reet.’
Zachtjes grinnik ik. Na een tijdje zijn we weer bij het ziekenhuis. Liam en ik stappen uit en lopen naar binnen. We lopen naar de operatiekamer, maar Niall, Zayn en Silvanita zitten er niet meer.
Liam kijkt me aan en ik haal mijn schouders op. Ik loop naar de receptie en vraag naar Louis Tomlinson. Ze vertelt ons dat hij naar een kamer is gebracht.
Ze geeft ons het etage- en kamernummer en Liam en ik lopen naar boven.
We lopen de kamer in en zien Silvanita zitten. Ze heeft haar hand om die van Louis geklemd en praat zachtjes tegen hem. Ik schraap mijn keel en ze kijkt verschrik om.
‘Harry!’ roept ze blij. Ze staat op en geeft me ene knuffel. Ook Liam krijgt een knuffel. ‘Waar zijn Niall en Zayn?’ vraag ik. ‘Ze zijn beneden wat gaan eten.’ Liam kijkt haar even aan.
‘Vindt je het goed dat ik ook wat ga eten? Dan kunnen Harry en jij straks wat eten.’
Silvanita knikt en Liam loopt weg. Ik ga op de stoel naast haar zitten en leg in hand op haar been.
‘We gaan dit met zijn allen overleven.’ Ze knikt en kijkt weer naar Louis.
Ook ik kijk naar hem. ‘Please, Louis. Overleef dit.’ Denk ik.

Reacties:

1 2

Lishaa zei op 5 mei 2013 - 22:26:
Wauw, je houdt mij/ons wel echt in spanning hoor, ik wil het liefste altijd doorlezen maar er is nog niks om door te lezen ...

lilovelou zei op 5 mei 2013 - 21:57:
OMG!!!! als louis dit niet overleeft, dan ga ik echt huilen!!! (en jij gaat eraan ())
het was echt weer heel mooi geschreven (als ze nog langer tegen lou bleef praten ging ik echt huilen), alleen dat stukje over de limo was eerlijk gezegd een beetje.. tja... stuntelig of zo... snappie? en dat ze ineens blij "harry!" roept is misschien ook wat vaag...
maar verder heel goed!!!!
xxx me

Lotteimy zei op 5 mei 2013 - 21:56:
OMG! Kan echt niet wachten op het volgende deel !! Please lou, hou vol !!! Hou hem please in leven, hij verdiend het xXx ooh veel plezier in duitsland nog ..