Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Stand Alones [KLAAR!] » Special SA: ~Welcome Home!~
Stand Alones [KLAAR!]
Special SA: ~Welcome Home!~
Wolken, overal, een dik pak wolken. Ik zucht en zet mijn iPod uit. Ik zit al bijna 4 uur in het vliegtuig, waarvan ik de hele tijd One Direction heb geluisterd. Je snapt wel dat ik na 4 uur nogal moe ben en mijn iPod het elk moment kan begeven. Ik wil net aan een stewardess vragen hoelang het nog duurt, als het vliegtuig wat schuin gaat hangen en daalt. Ik klam me vast aan mijn stoel. Dit is mijn eerste keer vliegen en ik word al doodsbang bij elke daling, stijging of wiebel van het vliegtuig. Als het vliegtuig na een tijdje de landingsbaan raakt, laat ik me opgelucht los en wrijf ik het zweet van mijn voorhoofd. Ik sta wankelend op en sluit aan in de rij richting de slurf. Ik ben er al vrij snel en ik wandel de slurf in, stuntelend met mijn zware handbagage. Het is erg luxe, er waren net in het vliegtuig superzachte stoelen en hier, in de slurf, ligt rode vloerbedekking. Daar is dan eindelijk de uitgang van de slurf! Ik ga wat sneller lopen, maar ik blijf met mijn teenslippers haken achter een bobbel in de vloerbedekking. Ik slinger van links naar rechts en bots per ongeluk tegen een oude vrouw. De kijkt me boos aan en grijpt naar haar tas. Ik probeer mijn evenwicht te bewaren en ren zo hard ik kan de slurf uit, de aankomsthal in. Ik kijk zoekend rond, niemand die ik ken. Teleurgesteld kijk ik rond, geen vriendinnen. Mijn ouders zijn op zakenreis, die kunnen er niet bij zijn, maar mijn vriendinnen zouden gewoon thuis zijn deze vakantie.. Ik voel tranen opkomen, maar ik vecht ertegen. Ik dacht dat ze mij gemist hadden! In de vakantie dacht ik dat een jongen mijn ware liefde was. Normaal ben ik niet bezig met jongens, nou ja, alleen die van One Direction dan.. We zoenden, maakten een wandeling op het strand… Ik kijk verdrietig naar mijn voeten. De volgende dag zag ik hem zoenen met een één of andere blonde tut. Ik sjok met mijn hoofd omlaag richting de bagageband. Ik wacht daar op mijn koffers. Als ze eindelijk over de lopende band aankomen rollen, pak ik ze met moeite eraf. Ik had helemaal niet veel mee, maar de dingen die ik mee had, zijn behoorlijk zwaar. Ik kijk om me heen en zie verderop een rijtje met bagagekarretjes staan. Ik sjouw mijn spullen naar de rij en pak een karretje, waar ik mijn koffers op zet. Ik duw het karretje door de grote hal. Ik bekijk de bordjes en vind zo de uitgang. Op de parkeerplaats van Schiphol ga ik opzoek naar een taxi. Ik vind enkel een bordje met een telefoonnummer. Ik haal mijn schouders op en pak mijn mobiel. Ik ben het nummer. Er word bijna meteen opgenomen.
‘Hallo met Taxiservice Schiphol.’ Klinkt er door mijn mobiel.
‘Hallo met Miranda van Valen! Ik heb een taxi nodig. Ik moet naar Zwijndrecht.’
‘Ik kom er meteen aan! Dag!’ Er word opgehangen, en ongeveer een minuut later stopt er een taxi voor me. Ik stap verbaasd in, hoe kan die taxichauffeur mij zo snel herkennen? Ik laad mijn koffers in en vraag aan de chauffeur hoeveel de rit gaat kosten.
‘Gratis! We doen graag wat meer voor onze reizigers,’ antwoord de chauffeur lachend en hij start de motor. Rustig rijden we richting Zwijndrecht. Ik merk dat ik moe ben, en langzaam vallen mijn oogleden dicht.
Ik word wakker van licht geschud. Ik open mijn ogen en merk dat ik in een taxi zit! De taxichauffeur knipoogt naar me.
‘We zijn er!’ Zegt hij en ik zie dat de koffers al keurig op de oprit staan. Ik bedank de chauffeur en ik stap uit. Ik loop naar de koffers en til ze op, waarna ik naar de deur loop.
Vermoeid steek ik de sleutel in het slot en open de deur.
Griekenland, ik heb er vanaf nu een hekel aan. Eerst had ik me er heel erg op verheugd, maar na wat er gebeurd is...
Resoluut schud ik mijn hoofd. Vergeet het, Miranda. Het is een klootzak en hij is mijn tranen niet waard.
Mijn zware koffers trek ik achter me aan naar binnen. Ze zitten vol met mijn eigen spullen en souvenirs voor mijn vriendinnen.
Ik voel een snik opborrelen als ik aan mijn vriendinnen denk. IK heb ze gemist.
Mijn hand zoekt naar de schakelaar en ik klik het licht aan. De hal is leeg.
Een zenuwachtige giechel verlaat mijn keel, wat had ik dan gedacht?
Dat er een monster stond of zo? Ik loop de hal door e stop onder aan de trap.
Daar zet ik mijn koffers neer. Met een zucht open ik de deur naar de woonkamer. Mijn ogen scannen de kamer die ik zo gemist heb. De bank en de flat screen. De glazen eettafel waar een briefje op ligt. Wacht, wat?
Zenuwachtig loop ik naar de tafel en ik pak het briefje op.
Terug uit Griekenland kwam zij
Op vakantie is zij daar geweest.
We hebben haar gemist.
De sterren glinsteren nu buiten.
Ga daar maar eens van genieten
Ik lach, dit rijmt niet, maar de schrijver van dit briefje heeft gelijk.
Snel trap ik mijn schoenen uit en open ik de deur.
Voorzichtig stap ik op het zachte gras. Meteen begraaf ik mijn tenen erin en snuif ik de buitenlucht op. Vaag klinkt er muziek. Verbaasd draai ik mijn hoofd en neem een stap naar voren. Ik kijk naar de sterren en een vage lichtgloed valt mij op. Langzaam loop ik ernaar toe. Het zachte gras kietelt onder mijn voetzolen.
Het stenen muurtje dat de boomgaard van mijn tuin scheid, doemt voor me op.
De gloed is al wat sterker en ik stap over het stenen muurtje heen.
Meteen zwelt de muziek aan en ik verhoog mijn tempo.
De appelbomen staan in bloei en de appels glinsteren in het maan- en sterrenlicht.
Nadat ik een tijdje heb gelopen stap ik de open plek op.
Mijn mond valt open en mijn ogen worden groot. Daar, midden op de open plek is ene kampvuur gemaakt. Er staat een stereo installatie en een tafel met eten. Om het kampvuur zitten, nou ja zaten, al mijn vriendinnen.
Zodra ik de open plek op stapte zijn ze op gesprongen.
Nu komen ze met een rotgang op me afgerend. Ik word verzwolgen in een grote groepsknuffel. Glimlachend kijk ik de kring rond.
Lianne, Ivana ze zijn er allemaal. 'En en?!' roept Lianne enthousiast, 'Wat vind je ervan?' Ze springt op en neer en Ivana lacht zich suf.
'Jullie zijn geweldig,' zeg ik met tranen in mijn ogen. Ivana geeft me een dikke knuffel. 'Alles voor onze vriendin.' Ik knik en Lianne en Ivana geven me weer een knuffel.
'Welkom thuis meid.' zeggen ze in koor.
Jaja, WELKOM THUIS MEID! WE HEBBEN JE GEMIST
XOXO Lianne en Ivana
Reacties:
Welcome Home miranda !
Hij is leuk geworden lian!
Goed teamwork mijn klopgeestmisseskipmaatjeenvriendin
Xoxo
oh mijn god
jongens ik zit hier te huilen
hoe fukking lief
oh mijn fukking god
haha ik stond ook lonely op schiphol want er stond niemand op ons te wachten XD
aawwwww
super bedankt!!!!!!!
hou van julie!!!!!!!!!!!!!!!!!
echt eeen super fukking lieve verassing!!!!!
xx
Awh super sweet!!
Welcome Home!!!