FanFic.nl

EKV (gestopt, nog niet geëindigd)

Hoofdstuk 1

Ik staar naar mijn lege blaadje. Regen roffelt op de ramen. Het is grauw in het klaslokaal. Ik probeer me te concentreren, maar het lukt gewoon niet. Ik kijk opzij. Ethan zit over zijn tafel gebogen en is druk aan het schrijven. Het is ook zo oneerlijk. Gister zat ik als een gek te leren, maar ik werd steeds afgeleid. Naast me legt Ethan zijn potlood neer. Ik zucht. Ik snap echt geen bal van geschiedenis. Verwoed sla ik met mijn vuist op de tafel. Een paar klasgenoten kijken geïrriteerd om. Ik kijk op de klok. Nog 5 minuten. Oké, nu ga ik echt stressen. Als ik hier ook een onvoldoende voor haal, is het al mijn 3e onvoldoende voor geschiedenis, en ik haal bijna nooit onvoldoendes.
Als de bel gaat lever ik mijn proefwerkblaadje in. ‘Ethan?’ roep ik vanaf de deur. ‘Ja, ik kom al,’ roept Ethan terug. Even later lopen we samen naar de kantine. ‘Mmm...’ Ik snuif de zoete geur van verse muffins op. Ik hou van muffins. Ze zijn zacht van binnen en krokant van buiten. Ik proef de smaak al in mijn mond. Opeens bots ik tegen iemand op. ‘Kijk uit waar je loopt, bitch!’ roept iemand. Maar ik weet wie het is. Ik herken zijn stem uit duizenden. Als ik me omdraai kijk ik recht in de ogen van Ralph. Zijn lichtbruine ogen staan nog altijd fel. Ik voel een vlaag van woede aankomen. Dus nu ben ik een bitch? Het meisje die het al jarenlang voor je opnam is nu een bitch? Nee, volgens mij ben ik altijd al een bitch voor hem geweest. Oké. Ik begrijp het. Ik draai me om. ‘Kom Ethan, we gaan.’ Mijn stem klinkt kil. Ethan twijfelt geen seconde. Hij draait zich om en we lopen weg.

Ralph was altijd al een rare jongen. Niemand begreep hem. Niemand mocht hem. Al vanaf dag één. Ik was wel ooit aardig tegen hem. Ik nam het altijd voor hem op als hij weer eens werd uitgescholden. Hoewel ik altijd aardig tegen hem deed, negeerde hij me. Dat begreep ik niet. Ethan mocht hem niet. Hij vond hem raar. Op een dag hadden Ralph en Ethan knallende ruzie. Als ik er niet was, was het zeker tot vechten gekomen. Ik had Ralph nog nooit zo kwaad gezien. Hij leek net een ander mens. Ik vroeg aan Ethan waarom Ralph en hij ruzie hadden. Volgens Ethan zei Ralph dat ik een uitsloofster ben die denkt dat ze heel wat is. Ethan zei verder niet veel over de ruzie, maar dat hoefde ook niet. Ik wist genoeg. Ralph hoefde helemaal geen hulp van mij. Het was zijn eigen keus.

Reacties: