FanFic.nl

EKV (gestopt, nog niet geëindigd)

Hoofdstuk 3

Het licht van de zon schijnt fel door het klaslokaal. Mijn lange zwarte haren vallen als een gordijntje voor mijn gezicht. ‘Vivian?’ De stem van de Frans docent galmt door het klaslokaal. Ik kijk verschrikt op. ‘J-ja?’ stamel ik. ‘Blijf je een beetje bij de les?’ Ze kijkt me streng aan. ‘Ja, mevrouw,’ zeg ik snel. ‘Goedzo.’ Ze wendt haar blik weer van de mijne af. Ik probeer me weer te focussen maar mijn gedachten dwalen af. Ethan heeft vandaag nog niks tegen me gezegd. Kyle ook niet. Maar voor hem is het misschien al duidelijk dat ik niks met hem te maken wil hebben. Ik schrik als de bel gaat. Snel gooi ik mijn boeken in mijn tas. ‘Ethan, wacht!’ Ik loop naar hem toe. Hij draait zich om. ‘Heb je je eindelijk bedacht?’ Hij kijkt me vragend aan. ‘Nou, ik heb er over nagedacht...’ ‘En?’ vraagt hij. ‘Je hebt gelijk,’ zeg ik zacht. Hij grijnst. ‘Ik heb altijd gelijk,’ zegt hij lachend. Ik kijk hem verbaasd aan. ‘Ben je niet boos? Ik was gisteren best wel gemeen.’ ‘Dat kan je beter tegen Kyle zeggen,’ zegt Ethan. ‘Ik eh, moet naar mijn kluisje,’ zeg ik. Vlug draai ik me om. ‘Pff, Zal wel,’ hoor ik Ethan achter me zeggen.

Ik loog niet. Ik moet echt naar mijn kluisje. Alleen niet nu. Ik veranderde van onderwerp. Waarom? Ik wil het niet meer over Kyle hebben. Niet met Ethan. Ik wil niet dat Ethan meer met Kyle omgaat dan met mij. Ik wil niet nog iemand kwijtraken. Ik zucht. Wat ben ik egoïstisch. Eigenlijk heeft Mary gelijk. Ethan was altijd zo lief voor me. Nu moet ik dat ook eens zijn. Straks raak ik hem nog kwijt doordat ik alleen aan mezelf denk. Dat wil ik ook weer niet. Ik drop mijn tas op de grond en pak mijn kluissleutel eruit. En ja, ik ben inderdaad echt naar mijn kluisje gegaan. Lloyd zei ooit tegen mij dat liegen slecht is, dus ik probeer zo eerlijk mogelijk te zijn. Of ik zorg ervoor dat de leugen geen leugen meer is. Ik pak mijn aardrijkskunde boek uit mijn tas en leg hem netjes in mijn kluisje. Het is best stil, merk ik op. Normaal zit het hier vol van de leerlingen. Maar de stilte is fijn. Glimlachend pak ik nog een boek uit mijn tas. ‘Vivian?’ Een bekende stem galmt door de gang. Verschrikt laat ik mijn boek vallen. Mijn hart bonst in mijn keel. 'L-Lloyd?' Mijn stem trilt. Geschrokken draai ik me om. Ik kijk recht in de ogen van Kyle. Er ontsnapt een zucht uit m’n keel. Ik dacht even... ‘Ow sorry, liet ik je schrikken?’ vraagt Kyle bezorgt. Gelukkig hoorde hij niet hoe ik hem eerst noemde. ‘Ja eigenlijk wel,’ zeg ik pieperig. Ik zucht diep en verman mezelf weer. ‘Wat is er, waarom riep je me?’ Ongeduldig doe ik mijn kluisje weer dicht. Mijn lichaam trilt nog steeds. ‘Nou?’ vraag ik. ‘Nou, ik eh...ik...’ Hij kijkt me ongemakkelijk aan. ‘Eh, laat maar,’ zegt hij uiteindelijk. ‘Oké...’ Verward draai ik me om terwijl Kyle weer wegloopt. Als de laatste voetstappen zijn weggestorven, zak ik neer. Mijn ademhaling gaat snel. Ik sluit mijn ogen en voel dat er een traan ontsnapt. Die stem... ‘Hoe kon ik zo dom zijn,’ fluister ik zacht terwijl er van alles door mijn hoofd spookt. ‘Helder nadenken Vivian,’ spreek ik mezelf toe. Maar ik kan het niet. Ik kan niet... Mijn kluissleutel glipt uit mijn handen en valt met een klap neer op de grond. Dan wordt het zwart.

Reacties:

IAMJILL zei op 11 mei 2013 - 13:27:
Wow, jij kan echt mooi schrijven!!
Melding??

Xx

Teysz zei op 11 mei 2013 - 3:01:
Zou Kyle misschien Lloyd zijn? Is Lloyd toevallig ook blond met blauwe ogen? Ik ben benieuwd.

1Diloveniall zei op 11 mei 2013 - 0:07:
GEEN REACTIES?!
UHM HALLO?
Dit is gewoon een verekte goed verhaal. Tss. Stupid.

Gelukkig ben ik er (:
I love your storyy