FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|1|

Lies
Afwezig lig ik in de hangmat in de tuin met mijn bikini aan en een glas wijn in mijn hand. Hier lig ik dan in Duitsland, 18 jaar, net gedumpt door mijn vriendje na 3 jaar, zusje van Gustav Schäfer. Ja, de drummer van Tokio Hotel. Geloof me, het is niet leuk om zijn zus te zijn. Begrijp me niet verkeerd. Gustav en ik zijn naast broer en zus ook full time beste vrienden maar het zijn de meisjes die mijn vriendin willen worden omdat ik de zus ben van. Ze denken dat ze via mij in contact kunnen komen met de rest van Tokio Hotel. Maar je mag er zeker van zijn dat hen dat niet lukt. 1 omdat ik er niet intrap en 2 omdat ik de jongens zelf nog nooit ontmoet heb. Ik vind hun muziek maar niks. Geef mij maar Green Day, Saving Abel of Fall Out Boy. Bushido vind ik ook goed.
“Lies, gaat het wel?”� Gustav komt naast me in de hangmat liggen. “Wat denk je?”� antwoord ik. “Hoe zou jij je voelen als je na 3 jaar gedumpt word en dan nog voor je beste vriendin?”� Dat vond ik het ergste. Felix dumpte me voor mijn beste vriendin. Hij zei dat heel gewoon. “Sorry, Lies, maar mijn gevoelens voor Sofie zijn groter dan mijn gevoelens voor jou. Zeg niemand iets over Zelia, nooit.”� Dat waren de exacte woorden die hij zei. Na die woorden draaide hij zich om en liep gewoon weg, mij verslagen achterlatend. Felix was mooi, lief, vriendelijk, romantisch, kortom perfect. Hij had zo’n mooie lach en hij kon zo goed gitaar spelen. De momenten waarop hij gitaar speelde en ik met zijn mooie zwarte haar speelde, waren de mooiste van de voorbije 3 jaar.
Maar het allerergste vond ik Zelia. Wat moet er nu met haar gebeuren? “Je zal toch over hem moeten geraken. Waarom ga je volgende week niet mee met ons naar Amerika? Dan kun je je gedachten verzetten.”� stelt Gustav voor. “Waarom zou ik dat doen? Waarom zou ik met jullie mee naar Amerika gaan?”� vraag ik. “Omdat je mijn kleine zusje bent en omdat ik niet wil dat je ongelukkig bent.”� antwoordt hij. “Noem me geen zusje. Ik ben maar een jaar jonger.”� pruil ik. “Of anders?”� kaatst Gustav terug. “Anders giet ik mijn glas wijn over je hoofd.”� Ik trek een wenkbrauw op. “Dat durf je niet.”� “Dat dacht je maar.”� Ik hef mijn glas boven Gustav zijn hoofd en laat de wijn er traag uitlopen. Ik loop gillend weg als Gustav quasi-kwaad naar me uithaalt.

Reacties: