FanFic.nl

Vallende ster

Hoofdstuk 5

Zayn P.O.V.

Het begint erg benauwd te worden in de auto. Te benauwd. Ergens in mijn achterhoofd weet ik dat we moeten stoppen, dat we op tijd staan en waarschijnlijk al te laat zijn, maar ik voel me te goed om op te houden. Toch werken Adam’s koude handen als een soort alarm, als ze onder mijn shirt verdwijnen.
''Adam, we moeten nu echt naar binnen,'' mompel ik als ik mijn lippen heel even van de zijne haal.
''We kunnen toch ook gewoon volgende week gaan? Niemand mist ons,'' antwoordt hij, voordat hij mijn nek begint te kussen.
''Ik meen het – Louis en – en Harry...'' begin ik, maar het is erg moeilijk me te concentreren zo.
''Oké, we gaan wel naar binnen,'' zegt Adam zuchtend, terwijl hij de auto uitklimt en zijn blouse dichtknoopt. Ik ga achter hem aan, strijk mijn kleren glad en haal een hand door mijn haar. Ik hoop maar dat we er nog enigszins fatsoenlijk uitzien.
Adam is al voor me uitgelopen, waarschijnlijk chagrijnig omdat we moesten stoppen, maar vlak voor de deur staat hij stil.
''Wij gaan vanavond uit, als goedmakertje, oké?'' zegt hij, met een knipoog.
Ik knik en ga dan naar binnen. In de hal hangt een grote spiegel, waar ik snel even in kijk. Mijn haar is één complete chaos, en Adam ziet er ook niet echt meer netjes uit. Nou ja, niks meer aan te doen.

Harry P.O.V.

We staan net op het punt om met 'wie ben ik?' te beginnen (het begint allemaal met vertrouwen in elkaar én in jezelf! – zoals Tom het zei) , als de deur van het kamertje openzwaait. Adam komt binnen, gevolgd door Zayn. Beide zien ze eruit alsof ze...
Ik wil het eigenlijk gewoon niet weten. Hun haar staat alle kanten op, Adam’s blouse is verkeerd dichtgeknoopt en Zayn heeft iets in zijn nek dat verdacht veel op een zuigzoen lijkt. Zeg me alsjeblieft dat dit allemaal gewoon belachelijk toeval is ofzo, want no thanks.
''Sorry, het duurde even voordat ik Zayn zover kreeg met mee te gaan naar binnen. Hij vindt het een beetje eng,'' zei Adam zachtjes tegen Tom.
''Erg goed dat je toch gekomen bent, Zayn! Alles begint met het toegeven van je problemen!'' roept Tom naar hem., terwijl hij zijn duimen in de lucht steekt
''Hij is toch niet de hele tijd zo, hoop ik?'' vraagt Zayn me geïrriteerd.
''Helaas wel… En die ander is nog erger,'' mompel ik.

De rest van de sessie spelen we het spel, wat niet geheel vlekkeloos verloopt (maar ja, wat wil je met al die gekken die bang voor alles, inclusief elkaar, zijn?). Ik begin me met de minuut meer te ergeren, en ook Zayn en Adam kijken geërgerd.
''Jezus, wat ben ik blij dat dat voorbij is,'' zegt Adam, als we buiten staan.
''Wie niet?'' zeg ik.
''Hé, Adam en ik gaan zo wat eten, en dan uit. Gaan jullie mee?'' vraagt Zayn aan Louis en mij.
Louis reageert niet, staart alleen wat voor zich uit.
''Ik denk dat het beter is als ik Louis naar huis breng. Vandaag was nogal heftig,'' antwoord ik.
Adam lijkt opgelucht, maar Zayn vraagt dan of we denken dat de rest zin heeft.
''Ik denk niet dat je die twee zo ver krijgt. De een is bang voor lepels, die overal wel zijn, en de ander is bang voor ons. Dus ga maar gewoon gezellig met zijn tweetjes,'' zeg ik.
Dan zeg ik gedag en neem ik Louis mee naar mijn auto. Misschien wordt dit toch nog een leuke dag...

Reacties: