FanFic.nl

Heart attack ~Zayn & Harry~

01. The hot one

“Aaaaah, WORK you stupid piece of shit!” Riep ik luid waardoor de hele schoolcafetaria m’n kant op keek. Ik gaf m’n oude laptop een harde klap in de hoop hem zo weer aan de praat te krijgen, maar gelukkig hield Tiffany me tegen voordat ik het slome ding ergere dingen kon aandoen.
“Emma! No…” Ze trok me weg bij het relatief dure speeltje.
“You’ll regret it!” Lachte ze luid en vervolgens ging ze tegenover me aan tafel zitten. Haar roste haren lagen er zoals gewoonlijk weer perfect bij en met haar diepbruine ogen staarde ze me verwachtingsvol aan. Ik fronste m’n wenkbrauwen, niet goed wetend wat ze precies van me wou...
“So...?” Ze wiebelde heen en weer op haar stoel en toen ik het me weer herinnerde vormde ik een ‘O’-vorm met m’n mond. Nonchalant haalde ik vervolgens haar opstel uit m’n tas.
“I corrected all the spelling mistakes, like you asked.” Sprak ik voldaan, maar Effie -zo noemden ik en de andere meiden haar- leek er alleen maar op gefocust te zijn haar perfecte boekverslag zo snel mogelijk in te dienen. Ondanks het feit dat het nog lang geen les was, sprong ze immers overeind van haar stoel. Geen seconde later liet ze zich echter weer neerzakken. Ik keek haar verward aan, maar ze schudde haar hoofd.
“I can’t leave this place now… They’re blocking the door…” Verklaarde ze op een onheilspellende toontje en lachend draaide ik me om. De populaire jongens van het zesde jaar stonden inderdaad naast de ingang van de cafetaria. Zoals gewoonlijk bekeken ze elk meisje dat langs hen liep van boven tot onder, iets wat Tiffany altijd de stuipen op het lijf jaagde. Niet dat ze zo onzeker was over zichzelf, die jongens konden gewoon met één blik een meisje breken. Toch was iedereen dol op hen… Iets wat ik doorgaans niet begreep. Ze waren gemeen, deden illegale dingen en boorden het zelfbeeld van de meisjes de grond in. Waarom bleven die domme meiden dan nog steeds om hun aandacht smeken?
“Emma, don’t stare at them! What if they see...” Eén van de jongens keek net op dat moment mijn kant uit. “…You.” Maakte Effie stilletjes haar zin af waarna ze onder de tafel hard tegen m’n been schopte. Ondanks haar overduidelijk, en pijnlijke, waarschuwing keek ik niet meteen weg. Ze hadden geen effect op me, hadden ze nooit gehad en zouden ze ook nooit hebben. Ik keek de meest arrogante jongen van de groep recht in z’n ogen aan en vlak voor ik me omdraaide, schonk ik hem een uitdagende knipoog.
“Emma… Don’t mess with them!” Bestrafte m’n beste vriendin me kwaad. Haar gezicht was rood aangelopen en ik zag hoe haar ogen af en toe richting het groepje jongens schoten. Ik kon een kleine lach niet onderdrukken. Ik wou niet eens weten wat ze zou doen, moest ze van het knipogen afweten…
“Effie… Don’t be so boring. This is the reason I call Samatha my best friend and not you.” Sprak ik eigenwijs, maar gelukkig nam Tiffany het niet te persoonlijk op. Iedereen in onze vriendenkring wist immers dat ik en Sam extreem close waren. Lachend richtte ik me weer op m’n laptop, die blijkbaar besloten had om toch nog op te starten vandaag...
“Fuck, look what you did! One of them is coming this way!” Klonk het echter meteen en een bange Effie greep me bij m’n arm.
“Which one?” Vroeg ik stilletjes om voorbereid te zijn, maar ik zag Effie helemaal rood kleuren.
“The hot one.” Piepte ze dan ten slotte en net op dat moment stond Louis Tomlinson naast ons.

Reacties: