FanFic.nl

Heart attack ~Zayn & Harry~

02. Louis Tomlinson

“Hi girls.” Sprak hij met z’n fijne stem en ik zag hoe Effie tegenover me zachtjes ineen dook. Ze had altijd al een zwakke plek voor Louis gehad, iets wat vaak resulteerde in een zo onopvallend mogelijk weg sluipen wanneer hij in de buurt was. Bij dilemma’s zoals deze, waarbij hij haar uitweg blokkeerde, trachtte ze dan weer om zo stil mogelijk te blijven zitten… Ze deed er echt alles aan om z’n kleinerende blik te kunnen ontwijken. Ooit in een gesprek had ze eens schoorvoetend toegegeven dat ze dat deed om in haar illusie te kunnen blijven. Zolang hij nooit de kans had om haar op die manier aan te kijken, kon zij blijven geloven dat ze misschien een kans bij hem maakte…
“Hey, is there anything you need?” Vroeg ik daarom zo zakelijk mogelijk. Dat hij hier nu naast ons stond, was mijn schuld en het minste wat ik voor Effie kon doen, was het zo snel mogelijk afhandelen.
“I don’t know… You were staring at me…” De niet onknappe jongen kruiste zelfingenomen z’n armen en even wist ik niet wat ik moest antwoorden. Ik keek even fronsend naar Effie, waarna ik nonchalant m’n schouders ophaalde.
“She wanted to hand in her book report, but you were blocking the door.” Louis leek even z’n cool te verliezen toen hij Effie daar zo bang zag zitten, maar al snel kroop hij terug in z’n rol.
“So… She can just walk past us. It’s not like we’re going to eat her. We already had breakfast.” Ik draaide overdreven met m’n ogen. Humor was duidelijk niet z’n sterkste kant…
“So… Why the wink?” Deze vraag stelde me perplex. Ik vroeg me eerlijk gezegd zelf nog steeds af waarom ik dat precies had gedaan... Om tijd te rekken wierp ik een twijfelachtige blik op de vier overgebleven jongens. Die stonden nog steeds bij de deur en ze keken allemaal deze kant op. Duidelijk paraat om Louis bij te springen van zodra dat nodig was.
“Well… Because I…“ Ik voelde Effies been tegen dat van mij tikken en ik keek haar opslag waarschuwend aan. Ze wist dat ze me niet moest lastig vallen wanneer ik een goede leugen probeerde te bedenken!
“I wasn’t winking at you, I was winking at… Sam!” Ik sprak haar naam net iets te blij uit. Een groot deel van m’n geloofwaardigheid ging verloren alleen al door het feit dat het eruit was gekomen als een eureka moment… Het andere deel van m’n geloofwaardigheid verdween ook meteen toen m’n beste vriendin net op dat moment naast ons kwam staan...
“Everything alright?” Vroeg ze vrij onzeker en met een afwachtende blik op Louis. Die laatste leek zich nu echt niet meer op z’n gemak te voelen met zoveel vrouwelijk geweld om zich heen en met een laatste blik op Effie begon hij langzaam van ons weg te bewegen. Er speelde een kleine glimlach om z’n lippen toen hij zich definitief omdraaide en de spanning aan de tafel viel meteen weg. Met haar blik nog steeds op Louis nam Sam bij ons plaats. Ook ik keek nog een laatste keer naar het groepje jongens aan deur, waarna ik me weer tot m’n laptop richtte. Ik verontschuldigde me nog even bij Effie voor m’n stomme streek, maar die leek het al lang niet meer erg te vinden. Ze begon immers in geuren en kleuren aan Sam uit te leggen wat er allemaal gebeurd was.

reacties??

Reacties: