Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fake... [AF!] » 08
Fake... [AF!]
08
One Week Later…
Harry;
Ik hang naar voren aan de kettingen. Ik trek met volle kracht, in de hoop dat er ergens een ring knapt, of de bevestiging uit de muur wordt getrokken. Maar tevergeefs, mijn polsen doen er alleen maar meer pijn van… Dan klinken er voetstappen, ze komen steeds dichterbij. Ik schrik, wat als het Edward weer is? Hij komt elke dag langs en bestookt me dan met vragen over mij. Als ik dan geen antwoord geef, staat hij op en houd hij een mes op mijn pols. Dan moet ik wel antwoord geven, anders bloed ik dadelijk dood. Er klinkt gerommel in het slot en de deur gaat langzaam open. Bang kijk ik naar de deur. Ik houd mijn adem in en durf niet te knipperen tegen het licht. Ik zie het silhouet van een slanke, jonge vrouw. Ik denk na, deze persoon heb ik nog nooit gezien. Als ze me ziet lijkt ze wel te schrikken.
‘Ehm, wie ben jij en wat doe jij hier?!’ Vraagt ze verbaast en ze loopt naar me toe.
‘Wie ben jij?’ Vraag ik en ik kruip achteruit. De vrouw kijkt me aan en zegt dan,
‘Edward, ik ben je vriendin, doe niet zo dom!’ Ik kijk haar aan, dan schud ik heftig ‘nee’.
‘Je vergist je! Ik ben zijn tweelingbroer Harold, oftewel Harry en hij heeft mij ontvoerd!’ Zeg ik en ik trek nog eens hard aan de kettingen. Blijkbaar had ze de kettingen nog niet gezien, want ze kijkt er geschokt naar.
‘Mijn Edward doet zulke dingen niet,’ zegt ze en ze wijst naar de kettingen. ‘En hij heeft al helemaal geen tweelingbroer, tenminste, dat is wat ik weet.’
‘Ik ben zijn tweelingbroer! Ik weet het vanaf vorige week, toen hij me had ontvoerd en me hier verstopte. Hij vertelde mij dat mijn moeder één jongen wilde. Dat ze hem toen heeft gedumpt in een weeshuis en later naar mijn vader heeft gestuurd. Nu wil Edward alles afpakken wat ik heb kunnen krijgen, alles waar ik een band mee heb, waar ik van houd, alles wat ik heb en hij niet. Mijn hele leven…’ Het laatste spreek ik zacht uit, een traan rolt over mijn wang.
‘Kan hij godverdomme niet gewoon een paar dure vazen kapot gooien?! Ik houd van mijn leven, en nu moet mijn broer die verpesten?! Fuck and shit!’ Roep ik keihard en ik zie de vrouw schrikken. Dan besef ik pas wat ik allemaal heb geroepen over haar vriend. ‘Sorry,’ mompel ik verontschuldigend. Ze kijkt me aan en ook in haar ogen verschijnen tranen.
‘Dus hij loog tegen me… Hij beloofde dat we geen geheimen meer voor elkaar zouden hebben, en zie hem nu!’ Een klinkt een korte, hese lach, afkomstig van de vrouw. ‘Hij zei vanochtend dat ik om 3 uur de konijnen achterin het veld moest gaan voeren. Ben ik daar net klaar, klinkt er gekletter van kettingen uit het bos. Ik loop een stukje het bos in, staat daar een bunker verstopt! En dan vind ik jou hier! Ik vertrouw Edward dus echt niet meer… Weetje, ik ga hém niks laten merken, maar jou helpen!’ Ratelt ze en geeft een triomfantelijke schreeuw. Ze loopt naar de bevestiging van de kettingen en begint eraan te trekken. Ze trekt en trekt, maar het enige wat het oplevert, is dat haar handen rood worden en pijnlijk beginnen te branden. Ze zucht, ‘Sorry…’
‘Het geeft niet… Ik zit hier voorlopig nog wel, en als hij merkt dat ik weg ben, geeft hij jou de schuld!’ Zeg ik zacht. Ze knikt vastberaden.
‘Nee Harry! Ik help je anders. Ik breng je elke dag extra eten en drinken, oké? Anders ga je nog dood aan die 3 glazen water en 5 boterhammen die je op een dag krijgt.’ Zegt ze. ‘Oké, maar ehm, hoe weet je dat over dat eten?’ Vraag ik voorzichtig. Ze kijkt me aan.
‘Oh, elke ochtend als ik mijn ontbijt maak, zijn er 5 boterhammen uit de brooddoos en 1 glas verdwenen.’ Opeens houd ze zich stil. Ik ook, er klinkt een geluid van een auto. Het geluid wordt steeds harder.
‘Ik moet gaan, Harry. Morgen ben ik er weer! Dag Harry!’ Zegt ze en ze haast zich naar de deur.
‘Wacht! Wat is je naam?’ Roep ik nog. Ze draait zich nog één keer om. ‘May,’ grinnikt ze, waarna ze de bunker uitgaat, afsluit en wegrent. Ik zucht diep, hopelijk houd ik het hier langer vol met de hulp van May! May… Die naam is erg mooi! Ik schrik op van voetstappen. Er klinkt weer gerommel aan het slot, en de deur zwaait open. Daar staat Edward, met een enge grijns op zijn gezicht.
Louis;
We zitten lekker op de bank, we zingen lekker en Harry staat in de keuken. Hij maakt lekkere cappuccinocakes voor ons, het hele huis ruikt er al naar. Ik loop naar de keuken om thee te zetten. Stiekem bestudeer ik hem van top tot teen, hij staat daar zo raar. Hij heeft zelfs een bloemetjesschort om! Dat doet Harry ook, maar hij draag altijd zijn lievelingsschort, een met een foto van ons samen waarop we een pollepelgevecht houden en Liam op de grond ligt om maar weg te zijn van de zwaaiende lepels. Ik zet het water aan en wacht even. Juist dan gaat de wekker af. Harry opent de oven en haalt de cakejes eruit. Hij laat ze even afkoelen.
Een paar minuten later is de thee klaar, evenals de cakejes.
‘Sorry, ik kan niet meer blijven, mijn ouders wachten op me!’ Zegt Harry opeens en hij loopt naar de gang. Ik kijk hem raar aan, hij beantwoord mijn blik met een geschrokken blik. Dan roept hij vlug gedag en schiet hij de deur uit. Hij stapt in zijn auto en hij scheurt weg. Ik denk terug aan alle verschillen. Dit kan de echte Harry niet zijn, dat kan gewoon niet…
Reacties:
Grrrrr.... Bitch.... Tis al weer af....
Nou hopen dat de volgende snel komt....
Dat betekent 1Dzayn weer stalken
Xxx
WOW echt een spannend verhaal! Snel verder! Ow en mag ik melding?