Stand Alones

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » Stand Alones » Number three

Stand Alones

Geschreven door:

Malikaa

Onderdeel van:

Stand Alones

Laatst bijgewerkt:

13 mei 2013 - 17:50

Aantal woorden:

783

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

472

Number three

Heeeeeyy!! Deze SA is voor mijn liefste AppMe-buddy <33 Hope you like it! xXx

Nog steeds lichtelijk in schok kijk ik naar wat ik heb gedaan. Gemaakt, eigenlijk. Ze hangen er zo mooi, en eerlijk gezegd ben ik best wel trots op mezelf. Één voor één ga ik ze af. Ja, ze hangen er allemaal nog. ‘Ja! De mensen mogen nu binnenkomen!’ Ik doe nog een keer een hand door mijn lange blonde haren en ga dan op het podium staan. De deuren gaan open en hordes mensen stromen naar binnen. Als gastvrouw moet ik ze natuurlijk wel allemaal begroeten. ‘Hallo, welkom in mijn gallerij!’ zeg ik door de microfoon heen. ‘De schilderijen hangen in zaal 1, en de standbeelden in zaal 2. Als u iets ziet waar u interesse in heeft, dan kunt u mij roepen.’ Ik geef de microfoon terug aan een technici die met het geluid bezig is, en loop zaal 1 binnen. Het is al aardig druk, en aan de ene kant ben ik best wel nerveus. Ik bedoel, er zijn hier toch best wel beroemde mensen. Niet heel beroemd onder de wat jongere mensen, maar toch beroemd. Een lange man, die er best wel eng uitziet, komt naar me toe gelopen. Ik dwing mezelf te glimlachen en schud zijn uitgestoken hand. ‘Ik wil graag dat schilderij in de hoek.’ Hij draait zich om en wijst naar een van mijn favoriete schilderijen. Ik vraag de man mij te volgen en samen lopen we naar het schilderij toe. Het was er eentje van een bruine uil, met op de achtergrond een stenen boog met bomen erachter. Ik heb zoveel mooie herinneringen aan dat schilderij.
Iemand tikt op mijn schouder. Ik draai me om. ‘Ik kom zo bij u.’ Weer met de man pratend realiseer ik me tegen wie ik net heb staan praten. OMG! Ik excuseer me bij de man en zeg dat er straks iemand aankomt om de koop af te ronden. Dan draai ik me om, en kijk weer in die bruine ogen. ‘Sorry dat je zo lang moest wachten,’ zeg ik een beetje verlegen.
‘Maakt niet uit. Ik denk dat ik me niet meer hoef voor te stellen,’ zegt hij lachend. ‘Maar ben jij de persoon die dit alles heeft gemaakt?’ ik knik en een lachje ontsnapt uit mijn keel.
‘Inderdaad,’ ik steek mijn hand uit, ‘Lianne.’ Hij schud mijn hand. Zijn hand is warm en zijn handdruk stevig. God, hoe lang heb ik al een crush op hem? ‘Is alles oke?’ wakker geschud uit mijn gedachten schenk ik hem mijn liefste glimlach. ‘Ja hoor.’ We beginnen met lopen, geen idee waarheen. ‘Ik wil graag dit schilderij.’ Owhja, tuurlijk. Hij komt voor mijn schilderijen. We stoppen voor het schilderij met de adelaar (ik weet echt niet zeker of het een adelaar is, maar zo ziet hij eruit op de foto :p I’m sorry als het geen adelaar is…).
Hij vliegt door de lucht, tussen de wolken, en in de rechterbovenhoek zie je bergen met een geelachtige gloed. Mijn favoriete schilderij. ‘Mijn favoriet,’ zeg ik. ‘Ik weet niet hoeveel je ervoor wilt hebben, maar je kan elke prijs zeggen.’ Hoe kan ik nou weer geld van hem aannemen?! ‘Weet je wat, neem hem maar mee. Ik wil geen geld van je aannemen,’ zeg ik blozend, en ik kijk naar de grond. ‘Dit doe je toch niet omdat ik in one direction zit hè??’
‘Nee!’ zeg ik geschokt. ‘Ik, ik vind je gewoon speciaal. En van een speciaal iemand kan ik geen geld aannemen.’ Ik zie hem een blos op zijn wangen krijgen, en hij draait zijn hoofd om naar het schilderij. Verbeeld ik me dit nou??? ‘In dat geval,’ zegt hij, terwijl hij lachend omdraait. Hij pakt mijn hand en samen lopen we naar zaal 2. Dit keer stoppen we voor een dierenstandbeeld, I know, I love animals. Het standbeeld is beplakt met toetsenbordtoetsen. Maar je ziet het figuur nog wel. ‘Hoeveel werken komen hierna nog?’ vraag ik lachend.
‘Hoezo??’ ‘Anders ben ik straks blut door het gratis weggeven van mijn werk.’ Hij grinnikt en kijkt me aan. ‘Dit klinkt misschien raar, maar, mag ik je nummer?’ Verbaasd kijk ik hem aan. Meent hij dat nou?? ‘Ehh, ja, tuurlijk!’ Ik geef hem mijn mobiel, waarvan het een wonder is dat ik hem de hele ochtend niet heb aangeraakt, en hij toetst zijn nummer in en geeft mijn mobiel terug. ‘Ik moet nu weer teug naar de jongens, even over mijn aankoop vertellen. Ik app je nog over de kunstwerken,’ zegt hij lachend, en hij geeft me een kusje op mijn wang.
Mijn gloeiende wangen kijk ik hoe hij het gebouw uit loopt. Lichtelijk in trans pak ik mijn mobiel, waar ik een app zie.
Loved your expo!
Kan je morgen langskomen?
xXx
Zayn