Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond] » Hoofdstuk 28
Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]
Hoofdstuk 28
Silvanita POV
Het geluid van het etenskarretje trekt mijn aandacht. Ik kijk op van mijn boek en zie dat het al één uur is. Het boek dat ik aan het lezen was leg ik weg en ik kijk naar Louis. Hij ligt er vredig bij, slapend bijna. Snel schud ik mijn hoofd. Niet slapend, Silvanita. In coma. Bettie komt de kamer binnen met een dienblad. ‘Alsjeblieft meis. Ik heb wat eten van beneden voor je meegenomen.’
Ik geef haar een glimlach. ‘Dank je Bettie.’ Bettie zet het dienblad op het tafeltje. ‘Vermaak je je wel?’ vraagt Bettie bezorgd. ‘Ja hoor. Ik lees.’ Bettie knikt. ‘Ik ga weer verder, maar je kan me altijd roepen.’ Ik knik en ze loopt de kamer uit. Stijfjes sta ik op uit de stoel en ik loop naar het tafeltje.
Ik ga zitten en begin te eten. Het is een simpele lunch, maar dat ben ik ondertussen wel gewend.
Lusteloos prik ik in de salade. Wat als Louis inderdaad doodgaat? Hij kan nu wel vooruit gaan, maar hij kan ook zo weer achteruit gaan. Gedachteloos neem ik een hap van de salade.
‘Knok knok.’ Hoor ik iemand zeggen. Ik draai me naar de deuropening en kijk recht in Nialls gezicht.
‘Niall!’ roep ik blij en verrast. Ik spring op en loop naar hem toe. Hij geeft me en dikke knuffel. ‘Hey Silvanita. Hoe is het?’ Ik loop weer naar de tafel en ga verder met eten. ‘Wel goed, onder de omstandigheden.’
Hij knikt en komt tegenover me zitten. ‘Ben je alleen?’ vraag ik nieuwsgierig. Hij knikt. ‘De andere zijn naar hun vriendinnen.’ Zijn gezicht betrekt en ik leg een hand op die van hem. ‘Je vindt wel iemand, Niall.’ Hij glimlacht. ‘Dus, je sms’te me dat hij vooruit gaat?’
Ik grijns breed. ‘Volgens de zusters ligt hij in een minder zware coma dan eerst.’
‘Dat is fantastisch nieuws!’ roept Niall uit. Ik knik blij. ‘Hij reageert ook steeds vaker op prikkels.’
Niall grijnst. ‘Fantastisch!’ Ik heb het eten op en ga weer naast Louis zitten. Niall trekt een stoel bij en komt naast me zitten. ‘Praat je ook tegen hem?’ vraagt hij. Ik word rood en knik. ‘’Ik geloof dat hij me kan horen.’ Niall trekt een serieus gezicht. ‘Ik ook.’ Ik glimlach naar hem.
‘Hoe lang blijf je?’ ‘Nou, we zijn een week vrij, dus..’ Ik begin te grijnzen. ‘Een week?!’
Hij knikt. ‘Als het mag natuurlijk.’ Ik sla mijn armen om hem heen. ‘Tuurlijk mag dat!’ Hij grijnst. ‘Mooi zo.’ Dan keert hij zich naar Louis. ‘Ehm, hoe moet ik beginnen?’ vraagt hij vertwijfeld aan mij. Ik grinnik. ‘Gewoon, zoals jij wil.’ Hij slikt.
‘Hey Lou. Ik hoor net dat je vooruit gaat. Echt geweldig nieuws! Ik hoop heel erg dat je snel weer bijkomt. We missen je.’ Aan het einde breekt Nialls stem. Ik leg een hand op zijn arm en mijn hoofd op zijn schouder. ‘Het komt wel goed Niall.’ Hij blijft stil. ‘Niall?’ zijn schouders beginnen te schokken.
‘hee, Niall.’ Zeg ik geschrokken, ‘Niet huilen.’ Hij snikt en ik wrijf over zijn arm.
Uiteindelijk kalmeert hij weer. ‘Sorry.’ Ik glimlach. ‘Geeft niks Niall.’
Hij legt zijn hand boven op die van mij en zo blijven we een tijdje zitten. We kijken in stilte naar Louis.
‘Wat doe je eigenlijk de hele dag?’ vraagt Niall. Ik bloos en kijk naar onze handen die op elkaar liggen.
‘Ik zit eigenlijk de hele dag bij Louis.’ fluister ik. Ik blijf naar onze handen kijken.
‘De hele dag?’ vraagt hij stamelend. Ik knik. ‘Het is dom, ik weet het.’
Niall legt zijn andere hand boven op die van mij. Nu ligt mijn hand ineengeklemd met allebei de handen van Niall. ‘Het is niet dom. Het is een teken dat je van hem houdt.’
Verbaasd kijk ik op. ‘Hè?’ Nialls mondhoeken trillen. ‘Dat je van hem houdt. Anders zou je nooit de hele dag bij hem zitten.’ Mijn handen trillen. ‘Misschien kan ik beter niet van hem houden.’
Niall schrikt en kijkt in mijn ogen. ‘Zeg dat niet! Waarom zou je niet van hem moeten houden?’
Ik sla mijn ogen neer en kijk weer naar onze handen. ‘Wat als de fans mij gaan haten?’
‘De fans gaan je echt niet haten. Je bent veel te leuk om te haten.’ Een grinnik ontsnapt uit mijn keel.
‘En de paparazzi?’ Niall zucht, maar ik blijf strak naar onze handen kijken. ‘Die moet je gewoon negeren.’ ‘Wat als hij gewoon zo’n stoere vent is die me na tien dagen alweer dumpt?’
Niall lacht. ‘Vertrouw me, Silvanita. Zo is Louis echt niet.’
Trillend zucht ik. ‘Ik weet het niet, Niall.’
Ik kijk weer naar Louis. Zijn vingers trillen. ‘Niall!’ stoot ik uit. Niall kijkt me aan en kijkt dan naar Louis. ‘Omg.’ Zegt hij.
Louis POV
Zwart zwart zwart. Dat is het enige wat ik zie, zwart zwart zwart. De pijn is weg, maar het enige wat ik zie is zwart. Ik probeer mijn ogen te openen, maar ik kan mijn oogleden niet bewegen.
Dan probeer ik mijn handen te bewegen. Niks. Gefrustreerd probeer ik het weer. Niks.
Ik wil zuchten, maar kan alleen maar rustig ademhalen.
Ik probeer mijn tenen, ook niks. Ik raak in paniek. Waarom kan ik mijn lichaam niet bewegen?! Dan verstijf ik, tenminste dat denk ik.
Geluiden druppelen mijn gehoorgang binnen. Wat, wat?! Wat gebeurt er?!
De geluiden worden woorden. ‘Misschien kan ik beter niet van hem houden.’ Ik herken de stem van Silvanita en wil schreeuwen van blijdschap, het lukt niet.
‘Zeg dat niet! Waarom zou je niet van hem moeten houden?’ Ik herken de stem van Niall.
Niall, hij is gewoon hier! Wacht, waar lig ik eigenlijk? Ben ik nog in Doncaster of ben ik in London?
‘Wat als de fans mij gaan haten?’ zegt Silvanita. Nee nee! De fans kunnen je niet haten, je bent perfect. Verdomme, lichaam, waarom doe je het niet?!
‘De fans gaan je echt niet haten. Je bent veel te leuk om te haten.’ Zegt Niall.
Ik wil lachen, dat is precies wat ik zou hebben gezegd. Bedankt Niall. Een grinnik ontsnapt uit Silvanita ’s keel.
‘En de paparazzi?’ Niall zucht. ‘Die moet je gewoon negeren.’
‘Wat als hij gewoon zo’n stoere vent is die me na tien dagen alweer dumpt?’ NEE! Hoe kan ze dat denken. Nee nee, zo ben ik niet. Ik wil opstaan en haar omhelzen, haar zeggen dat ik van haar houd.
Niall lacht. ‘Vertrouw me, Silvanita. Zo is Louis echt niet.’ Bedankt Niall. Je hebt me gered. Alweer
Ik probeer weer te bewegen, maar het lukt niet.
Trillend zucht Silvanita. ‘Ik weet het niet, Niall.’ Ik wordt boos. Ze mag niet zo denken. Ik probeer weer te bewegen. Dit keer trillen mijn vingers lichtjes.
‘Niall!’ stoot Silvanita uit. ‘Omg.’ Zegt hij.
Reacties:
Wow de tranen staan in me ogen zo mooi is dit ikben benieuwd wanneer er een nieuwe komt you go girl
Goedzo meis! Heel mooi, ik ben echt weer bijna aan het huilen... Lou, you can do this, i'm sure!!!
Xxx
Ps. Ik zal je niet meer zo erg stalken...
Pss. Nialltje, ik wacht op je
superleuk! en lou overleeft het
echt mooi geschreven!
ik loop achter met het verhaal,
dus ik ga snel verder!
X tamara