FanFic.nl

De ontmoeting (AF)

H3

,,Wat gaan we doen met dat Engelse proefwerk?" vraagt William in de pauze.
,,We moeten allemaal een paar fouten maken, anders valt het te veel op." Zegt Sara. Maar dat vindt James zonde, hij wil een tien halen, want die kan hij goed gebruiken met de twee en de drie die hij nu voor Engels heeft staan. Als hij een acht haalt, komt hij nog niet boven een vier uit en dan schiet hij er dus niks mee op. Edward vindt dat Sara gelijk heeft. Hij denkt dat meneer van den Dries het volgende proefwerk extra moeilijk zal maken als iedereen een hoog cijfer heeft.
,,Nou en?" zeg ik. ,,Dan maakt hij het maar extra moeilijk. We weten nu hoe we aan zijn proefwerken kunnen komen, hé James? Hebben we ook nog een beetje plezier van jouw computerverslaving." De tweede bel gaat. Overal in de gangen zie je leerlingen haastig een lokaal in schieten. Alleen Sara, William, James, Edward en ik slenteren superlangzaam naar de tweede verdieping, alsof we expres te laat willen komen. We weten toch dat meneer Hoek er niks van durft te zeggen. Als we de klas binnenkomen, zit meneer Hoek al achter zijn bureau.
,,O, wat heeft u een beeldige trui aan." Zegt William plagerig. ,,Heeft u moeder die gebreid?" de trui lijkt wel van de vuilnisbelt af te komen, overal zitten vlekken. Meneer Hoek gebaard dat we maar beter kunnen gaan zitten. Sara en ik gaan naast elkaar zitten. James ziet de broodtrommel van meneer Hoek.
,,U moet wel uw brood opeten, hoor. Anders wordt u nooit een grote jongen." Sara en ik liggen in een deuk.
,,Zo is het wel genoeg." Met een rood hoofd bladert meneer Hoek het klassenboek door.
,,Edward." Zegt hij. Ik zie dat Edward schrikt, hij heeft zeker weer niet geleerd! ,,Heb je geleerd?"
,,Ja meneer." Antwoordt James. Meneer Hoek stelt vier vragen en op elke vraag weet James het antwoord. In de klas hoor ik onderdrukt gelach. Ik moet zelf ook lachen, meneer Hoek haalt James en Edward wel vaker door elkaar.
,,In orde, Edward." Meneer Hoek maakt een aantekening in zijn boekje.
,,Bedankt." Fluistert Edward.
,,Die mafkees haalt ons wel vaker door elkaar." Grinnikt James. Sneller dan ik dacht is de volgende pauze weer aangebroken. Samen met Sara en de jongens loop ik naar ons vaste tafeltje en gaan zitten. Nu begin ik aan mijn broodjes. Opeens merkt William dat hij zijn Franse boek is vergeten.
,,Nou en." Zeg ik. ,,Wij houden mevrouw de Groot gewoon aan de praat. Is er nergens een milieuramp gebeurd?"
,,Je moet zeggen dat je haar favoriete taart hebt gemaakt, dan vergeeft ze je alles." Zegt Sara tegen William en lacht. ,,Worteltaart."
,,Gadver." We trekken allemaal een vies gezicht.
,,Het komt door mijn moeder." Zegt William. ,,Die moest vanmorgen weer zo nodig opruimen, anders had mijn boek nog op de tafel gelegen."
,,Ik heb wel een boek voor je." Zegt James en hij pakt Jonah's rugzak, die achter hem ligt. Hij maakt hem open en haalt het Franse boek eruit. ,,Alsjeblieft."
,,Nee, dat wil ik niet." Zegt William.
,,Die is gek!" we tikken op ons voorhoofd. ,,Wil je soms om acht uur komen?"
,,Het is het enige waar mevrouw de Groot niet tegen kan." Zeg ik. ,,Als jij je boek niet bij je hebt."
,,Open die tas!" Edward maakt de rugzak van William open en stopt het boek erin. James zet snel de rugzak van Jonah terug en dan lopen we snel de aula uit.

Met een hoop lawaai komen alle leerlingen binnengestroomd. Iedereen praat door elkaar heen en gooien propjes naar elkaar of ze vouwen vliegtuigjes van het papier van hun schriften. Ik kijk naar Jonah die aan zijn tafel zit en zijn rugzak binnenstebuiten keert. Ik loop naar hem toe.
,,Boek vergeten, Jonah?" met een rood hoofd komt Jonah omhoog.
,,Ik snap het niet, ik weet zeker dat ik het in mijn tas had gestopt."
,,Goedemiddag, jongens en meisjes." Mevrouw de Groot komt binnen en ik ga snel op mijn plaats zitten. ,,Wat is er aan de hand Jonah?" mevrouw de Groot kijkt hem aan. Hij stopt al zijn spullen terug in zijn rugzak en gaat zitten.
,,Ik ben mijn boek vergeten, mevrouw."
,,Je weet wat dat betekent, Jonah." En mevrouw de Groot pakt een pen en het klassenboek. ,,Zijn er nog meer leerlingen die hun boek zijn vergeten?" ze kijkt de klas rond. Iedereen is stil. ,,Nou Jonah, dan ben jij de enige die mij morgenochtend om acht uur gezelschap komt houden." En mevrouw de Groot schrijft zijn naam op. ,,Je weet, ik kan een heleboel hebben, maar als je geen boek bij je hebt..."
,,En als we chips eten in de klas?" vraagt James.
,,Chips...?!" roept mevrouw de Groot. Ze kijkt erbij alsof het over een zeer giftige stof gaat. ,,Weten jullie wel wat daar allemaal in zit?" 'Mooi zo.' Denk ik. 'Die is voorlopig nog niet uitgepraat. Overhoren is er vandaag niet bij!'

,,Ga je mee wat te drinken halen?" vraagt Sara aan me als Frans is afgelopen.
,,Ja is goed." We lopen naar de aula en kopen wat te drinken.
,,Gelukkig hebben we straks meneer van Rooien!" We hebben het laatste uur altijd van meneer van Rooien en daar zijn we blij mee.
,,Lekker achter in de klas zitten en keten. Hij merkt toch nooit iets en als hij al iets merkt, lacht hij er net zo hard om als wij." Zeg ik en neem een slok van mijn cola. Meneer van Rooien staat alom bekend als de meest relaxte leraar van de school. Hij heeft in de jaren zeventig zoveel geblowd dat hij meestal wegdroomt en er geen probleem mee heeft als je te laat bent of tijdens de les het lokaal uitloopt, zolang je het maar 'in vrede' doet.
,,Hij heeft een scheurkalender achter zijn bureau." Zegt Sara lachend.
,,Serieus?" Ik kijk haar met grote ogen aan. Ze knikt.
,,James zei de vorige keer dat hij zijn dagen tot zijn pensioen telt, elke dag een blaadje afscheurt en het dan in de prullenbak gooit."
,,Ook al is hij een beetje raar af en toe. Hij is wel vier keer achter elkaar gekozen tot leraar van het jaar, ik zal hem gaan missen."
,,Wie zal je gaan missen?" Edward, James en William staan achter me. James kijkt me vragend aan. We gaan op onze plek zitten.
,,Jou." Zeg ik tegen hem en steek mijn tong uit. Hij legt een arm om me heen.
,,Ah, ik zal jou ook missen hoor." Hij geeft me een knuffel en gooit daarna een prop papier naar Edward. Lachend pakt Edward de prop en gooit 'm terug.
,,Kappen!" roept Sara lachend en pakt de prop af. ,,Ga eten." De jongens nemen een hap van hun brood. Ook Sara en ik nemen een hap van ons brood. Mijn gedachten dwalen af naar vanmiddag. 'Zal ze er weer zijn? Zal ze mij nog herkennen? Komt er een woord uit als ik haar weer zie? Zal Sara haar goedkeuring geven? Zal ik aan haar durven vragen of ze een keer wat met me wil drinken?' Opeens voel ik een druppel water over mijn hoofd gaan. Ik spring op en kijk mijn beste vriendin aan.
,,Saar, wat doe je nou?" ik veeg het water weg.
,,Zat je weer bij haar in gedachten?" Ik begin te lachen. Ik kan ook niet boos op haar worden.
,,Ja en dat ga ik blijven doen. Denken kan toch geen kwaad? Hé, maar ik zie je vanmiddag!" Ik loop met mijn rugzak richting de gang.
,,Bij haar?" de jongens kijken me aan.
,,Luistervinkje spelen?" ik kijk de jongens aan. ,,En trouwens, het gaat jullie niks aan." Zeg ik en loop verder. Alleen Sara weet mijn geheim en dat wil ik graag zo houden. Ik kijk nog één keer achter om, ze volgen me gelukkig niet! Hopelijk gaan ze niks aan Sara vragen. Ze is wel mijn beste vriendin, maar soms kan ze perongeluk iets zeggen waardoor de jongens argwaan krijgen. Ik open de grote deur van de ingang en snuif de frisse lucht op. Ik sluit de deur weer, steek een sigaret op en fiets dan naar huis.

Reacties: