FanFic.nl

Zusje van... [AFGEWERKT]

|2|

Tom
Onderuit gezakt zit ik op een stoel in de luchthaven, te wachten op onze vlucht naar Amerika, L.A. om precies te zijn. Voor de eerste keer is Gustav te laat. Misschien komt het doordat hij zijn zusje meebrengt. Dat is het enige dat hij erover gezegd heeft. Niet hoe ze eruit ziet of hoe oud ze is. Dat moeten we allemaal uitvinden. Georg vroeg natuurlijk of hij kans maakte. Gustav zei nadrukkelijk dat hij het niet moest proberen maar het zal wel geen kwaad kunnen als ik even kennis met haar maak. Eindelijk komt Gustav aangelopen. Als ik het meisje dat naast hem loopt, zie, slaat mijn arme tikker een slag over en kan ik even moeilijk ademen. Ze heeft zwart haar en in haar pony zitten witte mechen. In haar rechterwenkbrauw steekt een staafje met aan beide uiteindes een bolletje. In de oorschelp van haar rechteroor steekt hetzelfde staafje maar een beetje langer. Haar nagels zijn zwart gelakt en aan haar armen hangen tientallen festivalbandjes. Ze heeft een zwarte skinny jeans, witte sneakers, een wit topje en een zwart met roze Arrafat-sjaal aan. Het is alsof ze in slowmotion op me af komt gelopen maar in plaats daarvan loopt ze, na 1 blik op Bill geworpen te hebben, weg. “Lies!”� Gustav loopt haar snel achterna. Ze noemt dus Lies. Dat weten we dan ook weer. Even later komen Gustav en Lies terug. Gustav ploft naast me neer. “Ze is net gedumpt door haar vriendje na 3 jaar.”� legt hij uit. “Hij had ook zwart haar.”� Medelevend kijk ik naar het meisje dat een paar meter verder tegen de muur op de grond zit. Ze ziet er zo kwetsbaar uit. Je ziet dat ze iets ergs heeft meegemaakt. Ik zie dat Georg op haar afloopt, even met haar probeert te praten en dan terug loopt als ze niet antwoordt. “Wat is er met je zusje, Gustav? Ze zegt niks.”� vraagt hij. “Ze is net gedumpt, Georg. Na 3 jaar.”� zeg ik in Gustav zijn plaats. “Ow.”� Georg loopt terug naar Lies om zich te verontschuldigen.
Als ik wakker word, zijn we nog maar een uur onderweg. Terwijl ik me uitrek, kijk ik rond. Naast mij ligt Bill te slapen, aan de andere kant van de gang ligt Georg ook te slapen en Gustav is met zijn hoofdtelefoon op aan het luchtdrummen. In de zetel voor mij ligt Lies met haar iPod in haar oren en een zak snoep in haar handen in de zetel. Haar hoofd ligt tegen het raampje en haar voeten liggen op de lege zetel naast haar. Misschien wordt het tijd om kennis te maken met zusje Schäfer. Ik zet me recht, zonder Bill wakker te maken en loop naar de zetel voor mij. “Mag ik er bij komen zitten?”� vraag ik en wijs naar haar voeten in de hoop dat ze haar voeten verplaatst. Haar ogen glijden over mijn lichaam. “Ja, doe maar.”� Ze legt haar voeten op het tafeltje dat uit de zetel voor haar komt. “Ik ben Tom, gitarist.”� stel ik mezelf voor en steek mijn hand uit. “Lies, zusje van.”� Ze schudt mijn hand en haalt de dopjes van haar iPod uit haar oren. Dat is al een goed teken. “Zie je het een beetje zitten om een paar weken met ons samen te leven?”� probeer ik een gesprek te starten. “Eerst niet echt maar nu ik jou ontmoet heb, zie ik het al wat meer zitten.”� antwoordt ze. Ik voel hoe het bloed naar mijn hoofd stijgt door haar uitspraak. “Je bent schattig als je bloost.”� fluistert Lies in mijn oor. Onbewust raken haar lippen mijn oor waardoor er een rilling door me heen gaat. “Snoepje.”� Lies duwt haar zak snoep onder mijn neus. Ik knik en vis een snoepje uit de zak. Voor de rest van de vlucht eten we snoep en zingen we luidkeels mee met alle nummers van Bushido. Dit wel tot grote ergernis van alle andere passagiers maar daar trekken we ons niks van aan.

Reacties: