FanFic.nl

the end, or the begin? //larry stylinson\\ (FINISHED)

one

de meerderheid zei dat het goed af moest lopen, maar er waren ook mensen met een evil lachje () die wouden dat het slecht afliep. Dus ik doe er over een poosje nog 1… die is al half geschreven.
Ik liep nu al uren, dagen? Ik wist het niet meer. Ik schreeuwde zo hard als ik kon. Geen antwoord. Ach, wat verwachte ik ook? Er is hier niemand, alleen ik. Ik gilde toen ik bij het volgende doodlopende pad was. Mijn vuisten bonkten tegen hetgeen dat mijn pad versperde. Al snel gingen mijn vuisten langzamer, en even later gleden mijn vingers over de glibberige rotswand. Ik ging zitten en at uitgehongerd het laatste stukje brood, en dronk mijn laatste slokjes water. Wat eerst een mooie bergwandeling moest worden was veranderd in een hel in een grot. Door het plotselinge noodweer was ik deze grot in gevlucht. deze grot, die eerst mijn redding bleek, maar mijn graf zou worden. Ik denk aan thuis, mijn ouders, zus, vrienden, vriendje… ik miste ze vreselijk. Ze zouden onderhand wel gestopt zijn met zoeken. Ik was al ong een week weg. Ze hadden vast hun levens herpakt zonder mij. De gedachte aan mijn geliefden deed me heel erg pijn. De tranen, ze kwamen weer. Elke keer als ik aan ze dacht. Ik was zwak, hongerig en dorstig. Mijn groene ogen stonden dof, mijn krullen hingen slap… Versuft gaf ik nog 1 gil, mijn laatste, voor altijd. Tenminste, dat was wat ik dacht.
‘harry, harry! Word wakker, alsjeblieft!’ het was de stem van niall. ‘harrey!’ ik wou zeggen dat ik er was, dat hij me moest helpen, maar ik kon me niet bewegen. ‘rustig niall, rustig.’ Het was een vrouwelijke stem. Waar de fuck ben ik? ‘zuster, komt het wel goed met harry?’ het was de stem van liam. Wacht es ff, hij zei zuster… ben ik dan in het ziekenhuis? ‘ik weet het niet, hij is al 2 dagen van de wereld.’ Zei de vrouwelijke stem. Ik hoorde gesnik, het was niet van liam of niall, nee van louis. Mijn hart brak in duizend stukjes toen ik dat hoorde. nee! Nee! riep alles in me. Ik worstelde tegen de ijzige greep van het duister. Maar het werkte niet. Ik kon me nog steeds niet bewegen. Ik probeerde mijn ogen te openen, maar het lukte niet. Ik zat in een gevecht, tussen leven en dood. Mijn gevecht, tussen mijn leven en mijn dood…
-1 week later-
Het duister had me nogsteeds in zijn macht. Maar niet lang meer, dat voelde ik. Ik hoorde hoe de dokters en de boys steeds minder hoop kregen, terwijl ik me juist steeds beter voelde. Soms praatten ze tegen me, allemaal behalven louis. Louis, degene van wie ik het het meest verlangde. Ik hoorde hem niet meer, of hij kwam wist ik niet. Opeens hoorde ik een gil. ‘ik kan er niet meer tegen!’ het was de stem van louis, de stem die ik al zolang wou horen… nu vroeg ik me af of ik dit wel had willen horen, het maakte me bang. Ik hoorde hoe hij huilend weg rende, hoe zayn hem achterna ging, en hoe liam bij niall bleef. Ik moest hier weg, nu! Met al mijn kracht probeerde ik mijn ogen te openen. Ik zag kleine streepjes licht. Het lukte!! ‘kijk, liam kijk!’ riep niall’s stem blij. Ik ging door, ik moest en zou ze open krijgen!

Niall pov
‘kijk liam! Kijk!’ riep ik. ‘wat?’ liam keek me verbaasd aan. ‘zijn ogen!!!’ zei ik, wijzend op de licht knipperende spleetjes die harry’s ogen voor moesten stellen. ‘ik haal de zuster.’ Zei liam. Ik ging naast harry’s bed zitten. ‘hazz?’ vroeg ik. ‘hazz, kun je me zien of horen?’ vroeg ik angstig. Zijn mond ging open, maar er kwam geen geluid uit. Liam kwam ondertussen weer terug met de zuster, ze wist precies wat ze moest doen aangezien ze gelijk naar een aantal apparaten toe liep. Liam kwam naast me zitten ‘het komt allemaal goed hoor niall.’

Louis pov
‘ik kan er niet meer tegen!’ huilend rende ik weg. De gangen door, langs de balie, de straat op. Links, links, rechts, links. Ik rende naar het appartement. Niet die van mij, die van harry. Begrepen ze het dan niet? Ik kon toch niet toekijken en horen hoe ze de dood van mijn vriend voorspelden?! Ik kon niks doen, dat was 1 van de redenen dat ik het ook zo erg vond. Ik wou de hem uit die coma trekken, het van hem aflsaan. Ik wou samen met hem verder leven! Ik kon niet zonder hem. Hij zou sterven, dus ik ook! Ik ging nog harder rennen naar harry’s appartement. Eenmaal in daar, zocht ik pen en papier. En krabbelde er wat op. De reden van wat ik straks ging doen:

Reacties:

1 2

Maureennx zei op 16 mei 2013 - 20:55:
Love it!
melding bij je volgende please

lilovelou zei op 16 mei 2013 - 20:41:
o, voor de duidelijk heid: dit verhaal heeft een vervolg. daarna heb ik er nog 1
xxx

Malikaa zei op 16 mei 2013 - 20:32:
Wauww....
Echt heel mooi
Snel nog eentje
xXx