FanFic.nl

Naamloos...

Hoofdstuk 7

‘Hoi,’ hijgde Tops toen ze eenmaal boven was.
‘Hallo,’ zei May, ‘en, waar was hij?’
‘In - de - Grote - Zaal,’ zei Tops uitgeput. Ze plofte weer neer op een grote stoel bij de open haard.
‘Je was Pluis vergeten,’ zei May en ze liet een klein bolletje in haar handpalm zien.
‘Ze mag je wel, zo te zien.’
‘Hoezo?’
‘Anders zou ze nooit in slaap vallen op je hand.’
‘O. Wat leuk!’ May aaide Pluis met haar wijsvinger over zijn snuitje en Pluis spinde zachtjes. May giechelde en legde Pluis voorzichtig op de tafel.
‘Nou, zullen we maar gaan eten?’
‘Eten? Beneden eten?’
‘Waar anders?’
‘Nee hè? Ik haat die trappen nu al!’
May stond op en Tops volgde met tegenzin haar voorbeeld. Sloom liep ze de trap af. Halverwege hoorde ze iets raars. Er lachte iemand, of iets. Een irritant zangerig stemmetje zei iets over Mestbommen en Tops keek omhoog, waar het stemmetje vandaan scheen te komen. Boven haar vloog een halfdoorzichtig iets met een felgekleurde trui aan.
‘Haha! Hallo! Kijk uit voor de inkpot!’ riep het en Tops kon op een haar na een vliegend potje inkt ontwijken.
‘Foppe!’ riep een bekende stem streng. Tops keek op en kon nog net ontsnappen aan een bundeltje ganzenveren. Het doorzichtige ding boven haar lachte en vloog dwars door de muur weg. Tops besefte dat het een geest was.
‘Wat deed hij? O, ik vermoord Foppe!’
‘Hij - Hij deed niets, professor, nou niet echt.’ Professor Anderling gromde en liep het dichtstbijzijnde lokaal in. Tops liep snel de trap af, de Grote Zaal in en ging zitten aan Griffoendor tafel, tussen Sam en May in.
‘Waar bleef je nou?’
‘Ik kwam iemand tegen.’
‘Wie?’
‘Een geest. Foppe - zo heet hij volgens mij.’
‘En?’
‘Hij gooide inktpotjes naar me.’
‘Aha…’ zei Sam en Tops knikte vaag, omdat ze niet meer wist wat ze kon zeggen.
‘Hé! Stoofpot!’ riep Sam.
‘Stoofpot?’ Tops schepte op en greep meten haar mes en vork.
‘Honger Tops?’
‘Waah!,’ mompelde Tops met haar mond vol en ze knikte opgewonden. Na het eten liepen ze samen weer naar boven, druk pratend over Zwerkbal en bezemstelen. Met z’n drieën liepen ze de leerlingenkamer in. Het was er heel druk. Alle stoelen waren bezet en ze konden dus nergens meer zitten.
‘Kom maar naar onze slaapzaal dan,’ zei Sam.
‘Wat? Daar mogen toch alleen jongens komen?’
‘Huh? Hoe bedoel je? Nee. Niet echt geloof ik. Anders had ik Dennis niet zien zoenen, toch?’
‘Heb jij Dennis zien zoenen?’ vroeg Tops geïnteresseerd, ‘met wie?’
‘Dat doet er nu niet toe.’
‘O, kom op! Vertel!’
‘Boven.’
Tops en May liepen achter Sam aan naar de jongensslaapzaal. Er stonden veel minder bedden. Het waren er maar zes of zeven. Gelukkig waren ze leeg, dacht Tops, al had ze ook graag iemand zien zoenen. Plotseling zag ze een heel scherp beeld voor zich, waarop ze op Sam’s bed zat en met hem zoende. Gatver, dacht ze.
‘Gatver? Wat is er gatver?’ vroeg May. Tops krapte aan haar hoofd en mompelde ‘niets’. Kennelijk had ze het hardop gezegd.
‘Schaken?’ vroeg Sam.
‘Dat kan toch niet met z’n drieën, of wel?’
‘Als jullie samen gaan wel.’ Tops haalde haar schouders op en keek naar May, die knikte. Ze gingen op Sam’s bed zitten en Sam haalde zijn schaakbord tevoorschijn.
‘Heb je ook schaakstukken voor ons?’
‘Ja, hier,’ zei Sam en hij gooide een zakje met poppetjes naar Tops en May. Tops ving het zakje, maar viel achterover van het bed. Sam lachte en May keek bezorgd naar beneden. ‘Gaat het wel?’
‘Ja,’ lachte Tops en Sam hees haar omhoog. Toen hij Tops’ hand vasthad zei een klein stemmetje in Tops’ hoofd: Iedereen vind je leuk… Tops zette het snel uit haar hoofd en ging op haar knieën zitten. May had nog nooit toverschaak gespeeld en na een anderhalf uur lang durende uitleg begon het eindelijk een beetje te dagen.
‘Aha…’ zei ze, ‘dus het enige wat ik hoef te doen is zorgen dat wij jouw koning schaakmat zetten en dat jij dat niet met onze koning doet, toch?’
‘Ja. Zo ongeveer.’
‘Oké, kunnen we dan eindelijk beginnen?’
‘Ja!’ zei Tops en ze beval haar meest linker pion twee vakjes naar voren te gaan. Al na vijf minuten stonden May en zij schaak. Sam was ongelofelijk goed. Ze speelden nog drie of vier potjes, totdat de rest van de jongens binnenkwamen en Tops en May besloten dat ze maar beter weg konden gaan. Tops keek in de leerlingenkamer even op de klok. Het was half elf. Eigenlijk had ze niet zo’n zin om te gaan slapen, maar toch was ze moe. Tops ging zitten in een van de stoelen bij de haard. De leerlingen kamer was bijna helemaal leeg. Ze mompelde ‘slaap lekker’ tegen May, die slaperig de trap op liep. Tops voelde de warmte van Pluis, die in haar binnenzak lag te slapen. Haar eerste dag was al weer voorbij. Nu al. De tijd ging best snel, vond Tops. Er zoemde een zacht stemmetje in haar oor. …draken ontdekt door Dreuzels…gelukkig meteen gemodificeerd door bevoegde tovenaars van het Minste… Tops keek om zich heen en zocht waar het geluid vandaan kwam. Haar oog viel op een kleine radio, alleen zag hij er niet uit zoals een Dreuzelradio, waar haar vader weleens foto’s van had laten zien. Tops draaide zich om en wilde de radio uit zetten, maar er zat nergens een knopje aan. Aangezien er nog een paar vijfdejaars in de leerlingenkamer zaten wou ze niet laten zien dat ze niet wist hoe ze de radio uit moest zetten, dus draaide ze zich weer om naar het vuur. Een van de vijfdejaars stond op en pakte zijn spullen. Stilletjes stond Tops op. Langzaam liep ze de trap op, zodat ze uit haar ooghoeken nog net kon zien hoe de jongen met twee tikjes van zijn toverstaf de radio uitzette. Boven trok Tops vermoeid haar pyjama aan en ze stapte in bed. Het was heerlijk warm en deed Tops op de een of andere manier denken aan een grote pan soep. Ze zwom in de soep. Lekker warm. Daar was Sam. Hij zwom ook in de soep. Ze zwommen naar elkaar toe. Hé, zei een stemmetje in Tops hoofd, je kunt niet zwemmen in soep. Je droomt! Diep in slaap draaide Tops zich om en droomde door over Sam en de soep.

Reacties: