FanFic.nl

poison

16

Rolf was de eerste die door de haard naar binnen sprong en nog voor hij goed en wel was geland vloog er een kleine bal bond in zijn gezicht die bovendien nog eens enkele stevige klauwen leek te hebben.
‘Goed zo, mijn liefje. Grijp die indringer!’ Riep Vilder opgewonden terwijl de kat zowaar Rolf zijn evenwicht deed verliezen.
Albus en James wisten even niet hoe ze hier op moesten reageren, het was dan ook een raar gezicht om de grote Rolf Scamander, de man die de meest gevaarlijke dieren van dicht bij onderzocht, geveld was door een kleine kat.
‘Hier hebben we echt geen tijd voor.’ Zuchtte Luna geërgerd. ‘Rolf, sta nu meteen op en meneer Vilder, mijn welgemeende excuses dat we zomaar uw kantoor binnen stormen maar we moeten meteen naar professor Anderling toe. Kunt u haar alstublieft roepen? Het is echt een kwestie van leven en dood.’
Het leek er even op dat de man zou gaan tegen pruttelen maar uiteindelijk deed hij toch wat Luna hem vroeg, en gelukkig volgde die vervelende kat hem meteen.
‘Ah, wat een rotbeest was dat zeg?’ Riep Rolf kwaad terwijl hij met zijn zakdoek de schrammen op zijn gezicht afdopte.
‘Je hebt echt een slechte dag. Is het niet schat?’ Lachte Luna haar man toe.
Die keek woedend naar haar op.
‘Niet nu, Maan. Niet nu.’


Niet veel later volgde het viertal de conciërge door de gangen van Zweinstein.
Iedereen liep erg gespannen want Rolf had nog steeds niet willen vertellen wat voor een beest ze nu net gevonden hadden en na het mevrouw Norks incident leek hij niet gehaast om dit te gaan onthullen.
Het viel de broers bovendien op dat het al weer ochtend leek te zijn dus verspilden ze ook geen tijd om er naar te vragen, ze zouden alles wel op tijd en stond te horen krijgen.
‘Albus!’
De jongen sprong bijna een meter in de lucht toen hij Tori ’s stem herkende, na hun kus die middag had hij haar niet meer gezien en nu was niet echt het goede moment om daar over te praten.
Daar dacht het meisje natuurlijk anders over en trok hem weg van het groepje nog voor iemand kon reageren.
‘Waar heb je gezeten? Ik heb je gisteren de hele avond gezocht maar het leek wel of je me negeerde.’
Stak ze meteen van wel.
‘Dat deed ik helemaal niet.’ Probeerde hij zich te verdedigen.
‘O nee? Eerst was er die kus, die kus die me spontaan naar de zevende hemel schoot en dan doe je alsof ik lucht ben. Wat is er aan de hand? Voelde je dan niet het zelfde als ik?’
Bij Merlijn ’s baard, natuurlijk voelde hij het zelfde, die kus was het beste wat hem ooit was overkomen maar het was nu niet de tijd.
‘Luister, mijn vader is in grote moeilijkheden. Als we niet meteen met professor Anderling kunnen praten is de kans groot dat hij de ochtend niet haalt.’
‘Je vader? Hoe…?’
‘Dit mag eigenlijk niemand hier weten, dus als je jezelf afvraagt of ik niet van je hou of je niet vertrouw denk hier dan maar even over na.’ Zei hij en liep weg, maar niet voor hij haar een stevige zoen op de mond haf.
Verweest bleef het meisje achter.



Ze waren duidelijk niet alleen in professor Anderling ’s bureau.
Tot de broer ’s hun grote verbazing was de kamer gevuld met al hun schoolgaande familie en Teddy stond naast het schoolhoofd, de sfeer in de kamer was bijna benauwend.
‘Wat is er aan de hand?’ Vroeg Albus niet op zijn gemak.
‘Pa is dood!’ Riep Lily huilend nog voor Teddy kon antwoorden.
Al het gevoel leek uit Albus’ zijn lichaam te trekken.
Ze waren te laat, dit kon niet waar zijn ze waren te laat.
‘Nee, Lily. Hij is niet dood!’ Riep Rolf terwijl ook hij de kamer binnen liep.
Verbijsterd keek iedereen op.
‘Rolf, hoe kan je dat nu zeggen? Heef die kinderen toch geen valse hoop!’ Riep Teddy verontwaardigd. ‘En wat doe je hier trouwens?’
‘Jullie behoeden voor een grote fout. Jongens vertellen jullie eerst even wat jullie gisteren middag gezien hebben.’
Geen van beide begreep waarom dit nog nut had maar ze deden het toch.
‘Dit is gewoon te belachelijk, waarom zou het hospitaal een van hun patiënten willen vergiftigen?’
‘Dat weet ik niet maar wat ik wel weet is welk beest ze er voor gebruikt hebben.’ Antwoorde Rolf terwijl hij een glazen bokaal met het dode dier op het bureau zette en een stuk perkament uit zijn binnenzak.
Het had in ieder geval de nieuwsgierigheid van teddy en Anderling gewekt want geen van beide herkende het.
‘Dit is de Aziatische gifpijl. Een zeldzaam soort schorpioen die zoals de naam het al zeggen alleen maar in Aziatische landen voorkomt. Beesten die je hier alleen kunt verkrijgen via illegale netwerken. Zou jij als geen ander moeten weten, Teddy.’
Iedereen zag de rade strepen die plots in Teddy ’s haar verschenen maar hij leek rustig te blijven toen hij het perkament van Rolf over nam.
‘En wat wil je nu zeggen? Is Harry gestorven omwille van dit beest?’
‘Niet gestorven, lees de laatste alinea eens.’
Zuchtend begon Teddy te lezen.
‘Aziatische gifpijlen zijn erg sluwe jagers, aangezien hun favoriete hapjes nog levende dieren zijn maken ze tijdens de jacht gebruik van het gif in hun staart….’
Teddy zweeg verbaast toen hij enkel met zijn ogen verder las.
‘Ga door.’
‘Het gif in hun staart zorgt er voor dat hun slachtoffer meteen tot over zijn hele lijf verlamt raakt. Als hij na vierentwintig uur nog niet verorbert is door de gifpijl baant het gif zich een weg naar het hart en het ademhaling stelsel. Het gif laat dit alles zo traag werken dat het er op zal lijken dat het slachtoffer dood is.’
Er leek wel een spelt te vallen in de kamer.
‘Naar het hospitaal, nu meteen!’ Riep Teddy uiteindelijk.

Reacties: