Hoofdcategorieën
Home » Overige » Stand Alone's » My side of the Story.
Stand Alone's
My side of the Story.
Voor de zoveelste keer draai ik Richard's nummer, ik heb het zovaak gebelt dat ik het uit mijn hoofd weet. Neem op en luister! Wanhopiger elke keer dat mijn mobiel overgaat. Ik hoor hoe er wordt opgenomen. "Richard alsjeblieft, kom terug, leg me alles uit en besluit daarna definitief." fluister ik huilend. Aan de andere kant van de lijn hoor ik net voordat hij ophangt nog een snik. `Een man laat nooit zijn zwakte's zien.` heeft hij me altijd verteld. Ik zucht en start mijn downloadprogramma op. Ik zoek in de lijst naar het liedje dat nog niet helemaal af is. Bij het rerfein breek ik helemaal. De zinnen dansen door mijn hoofd. Hij hield van me en verloor me. Hij is bang, hij maakt zich zorgen, vraagt zich af wat ik doe. Hij voelt zich eenzaam, maar hij liet mij achter, ik moet hem maar vergeten. Ik hoor het geluid van een pop-up. Met een wazige blik op mijn monitor slik ik mijn tranen weg. Als alles weer helemaal scherp zichtbaar is klik ik de pop-up aan. Iemand wil me een liedje toesturen. Ik accepteer de uitnodiging en wacht geduldig tot het klaar is met downloaden. Weer verschijnt een pop-up. Een bericht, voor mij persoonlijk. 'Neem je telefoon op als je het hebt geluisterd. Helemaal hebt geluisterd.' staat er. Verwarring overspoelt me maar uit nieuwsgierigheid open ik het liedje. Mijn laatste woorden, van INB, full version. Ik luister het liedje, het is inderdaad een afgemaakte versie. En het is echt zijn stem, hij heeft het afgemaakt, speciaal voor mij. Het laatste couplet maakt een grote indruk op me. Hij heeft evenveel pijn als mij en wilt me terug. Hij vind zichzelf te min, maar kan niet zonder me. 'Veeg je tranen weg, denk aan mij schat, ik denk aan jou.' is de laatste zin van het laatste couplet. Een paar minuten nadat het liedje is afgelopen gaat mijn telefoon. Als verdooft sta ik op en neem ik de telefoon aan. "Met Isa?" vraag ik afwachtend. "Hee Ies, met mij," hoor ik zacht van de andere kant. Een binnenpretje licht in me op als ik hoor dat hij het echt is. "Ik wilde dat je weet, dat ik echt alles meende, ik kan niet zonder je. Kun je me vergeven?" vraagt hij. Ik knik maar realiseer dat hij dat niet ziet. "Ja." mompel ik overrompeld. "Loop naar de voordeur en open die." draagt hij me op. Ik doe wat hij zegt. Ik loop naar de hal, open de deur en sleut die weer achter me. Dan doe ik de voordeur open. Aan het einde van het pad staat hij. "Surprise." hoor ik teder in mijn oor gefluisterd. Ik laat mijn telefoon spontaan vallen en ren recht in zijn armen. Hij houdt me dicht tegen zich aan en drukt een kus op mijn haar. "Ik zal je nooit meer laten gaan." beloofd hij.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.