FanFic.nl

Fake... [AF!]

14

May:
Verschrikt kijk ik naar mijn spiegelbeeld. Het zal toch niet?
'Ik ben toch niet...' Ik knipper met mijn ogen. 'Verliefd op Harry?' Ik zwijg even. Dan schud ik vastberaden mijn hoofd. Nee, dat kan niet! Je kent hem alleen als een zielige tweelingbroer van Edward, en je weet helemaal niks van hem. Ik zucht. Opeens vliegt de badkamerdeur open, met Edward in de deuropening. Hij kijkt boos, nee, kwaad, woedend. Hij beent naar me toe en grijpt me vast aan mijn jurkje.
'May... Dit valt me van je tegen. Flik zoiets niet nog eens!' Knarsetand hij en hij tilt me nu bijna van de grond. Ik hap naar adem, Edward merkt het blijkbaar niet op. Dan, plots uit het niets laat hij me los. Ik val hard op de tegelvloer. Mijn neus raakt met een klap de grond. Mijn lichaam doet zeer en met betraande ogen kijk ik op. Edward lacht, hij lácht! Drup, ik schrik. Ik voel aan mijn neus, nat. Shit! Ik kijk weer naar Edward, hij grinnikt en hij loopt de badkamer uit. Ondanks mijn zere lichaam, achtervolg ik hem. Door de gang, de trap af, door de keuken. Hij kijkt om, ik sta tegen de muur gedrukt. Naar buiten, langs de konijnen, langs de bunker, naar de open plek. Ik stel me verdekt op tussen de struiken. Edward stopt bij Harry. Harry ziet er sufjes uit en zijn benen liggen nog precies hetzelfde als gisteren. Edward schreeuwt wat tegen hem, lacht dan kwaadaardig. Harry antwoord iets onverstaanbaars. Blijkbaar heeft het Edward geraakt, want hij buigt voorover en slaat op Harry's kapotte benen. Daarna mept hij in zijn gezicht. Hij lacht hard en wil weg lopen. Dan ziet hij pas de bladeren. Hij kijkt om zich heen, ziet het spoor en loopt weg. Yes, mijn plan heeft gewerkt! Vlug loop ik naar Harry.
'Gaat het Harry?' Vraag ik bezorgd. Harry knikt langzaam.
'Die klap op mijn benen voelde ik niet eens, maar die klap in mijn gezicht brand nog een beetje,' mompelt hij. 'En Edward heeft me al 2 dagen geen eten gegeven! Die schoft. Hij bracht alleen maar een aantal bekers water.' Ik schud mijn hoofd.
'Edward is niet meer de persoon die hij 2 jaar geleden was...' Fluister ik en mijn gedachten slaan op hol. Ik word al snel uit mijn gedachten gerukt door het geluid van brekende takjes. Ik wil opstaan, maar iemand drukt me tegen de grond.
'May!' Hoor ik een boze stem grommen. Edward!

Louis:
Ik word hard in mijn maag gestompt. Kreunend van ik op de grond. Harry is hem gesmeerd! Nu weet ik het zeker, dit is helemaal nep! Opeens denk ik aan het briefje.
Overal is gevaar, wees op je hoede! Laat het spel beginnen...
Dit is het spel wat wordt bedoeld! Ik sta op en pak mijn mobiel. Misschien heeft Harry zijn mobiel nog bij zich... Ik start mijn GPS-app en zoek naar de telefoon van Harry. Ik wacht. De minuten lijken uren te duren. Dan verschijnt er een rood stipje op de kaart. Yes! Ik ren naar de jongens.
'Jongens, ik moet ook gaan. Ik wil morgen graag wat actiefs doen met Harry, dus ik ga vroeg naar bed.' Roep ik en dan ga ik de club uit. Ik ren door de straten, terwijl ik steeds dichterbij de rode stip kom. Ik ren en ik ren. Ik ga door steegjes, steek brede wegen over, ren door het centrum. Uiteindelijk begint de GPS te piepen als een gek. Ik stop. Blij kijk ik op. Meteen vervaagd mijn grijns, ons huis... Shit! Ik stamp op het asfalt en ik heb de neiging om mijn iPhone op de straat de smijten.
'Nee! Shit shit! Die nepperd is te slim! Nee nee nee!' Schreeuw ik. Ik buk en ruk een bos onkruid uit de grond. Ik ruk het bosje plantjes aan stukken en gooi het de voortuin van de buren in. Ik geef nog een schreeuw, waarna ik de voortuin in loop. Ik open de deur en smijt de deur achter me dicht. Ik ren meteen naar boven. Ik gooi mijn slaapkamerdeur open en plof direct op mijn bed. Boos mijn ik naar de muur. Ik schrik bij het zien van een oranje memo op de muur. Ik loop ernaartoe en lees:

Louis...
You, to smart!
Watch out, Louis William Tomlinson!

Ik word bleek. Dit lijkt op zo'n dreigbrief die Harry ook kreeg...

Reacties: