FanFic.nl

“The most ordinary things could be made extraordinary.”

Proloog

Mijn naam is Logan Thibault, 25 en diender. Diender van het land, diender voor onze toekomst. 3 jaar lang heb ik in Afghanistan gezeten, zonder met verlof te gaan. Familie en vrienden om naar terug te keren heb ik toch niet. Ja een zusje Jess, 4 jaar jonger, wie nu samen woont met haar vriend Tom na voor 5 jaar in een in een pleeggezin te hebben gewoond. Met haar heb ik eens per maand contact via de video chat. Om haar te zien, maar ook mijn hond Zeus. De liefde van mijn leven, totdat…

Onze ouders zijn 8 jaar geleden omgekomen in een brand in het ziekenhuis waar ze werkten. Pa als chirurg, ma als verpleegkundige. Jess is ma achterna gegaan en is 2 jaar terug afgestudeerd en werkt als verpleegkundige in het nieuwe ziekenhuis welke is opgebouwd op de plek van het afgebrande ziekenhuis. Ik had totaal niks met verpleegkundigen, totdat ik haar tegenkwam…

Alex, mijn beste vriend en ook diender, kwam om bij een verrassingsaanval van de krijgers 3 maanden geleden. Eén schot door zijn halsslagader was genoeg om hem dood te laten bloeden. Niet allen mijn beste vriend ben ik verloren, maar ook mijn broer. Sinds de basisschool waren we onafscheidelijk. Nog zie ik hem op de tafel liggen van de trauma arts. De verpleegkundige drukte zijn bloeding dicht terwijl de arts Alex probeerde te redden. De arts zei dat het over was, dat niets meer ging helpen. Alsof mijn hart uit me werd gerukt lag mijn beste vriend en broer daar op de tafel. Dood. Bloed overal, bebloede medici overal. En zij was het meest aangeslagen van hun, de verpleegkundige. Haar naam vergeet ik nooit...

Beth.

Reacties: