Hoofdcategorieën
Home » Overige » “The most ordinary things could be made extraordinary.” » Two.
“The most ordinary things could be made extraordinary.”
Two.
Donker, een kille kou. Ik hoor gehijg achter me. Als ik om kijk zie ik Alex… Alex in zijn uniform met geweer getrokken. Hij legt even een hand op mijn schouder, en wijst dan 2 maal vooruit met zijn vinger. Hij loopt me voorbij en leidt het peloton. Ik…ik moet maar volgen. Mijn geweer die al getrokken is laad ik en loop als 3e de donkere gangen in. Er valt niks te zien, alleen de zaklamp van Alex die vooruit schijnt. “Clear…Clear” Alle ruimtes die we tot nu toe tegen komen zijn leeg. De gangen zijn koud.. kil.. donker. Als we nog eens rechtsaf slaan zien we aan het einde van de gang een deur waar licht onderdoor schijnt. Alex stopt en draait zich om naar het peloton. “Op mijn teken op 3 stormen we naar binnen…..Eén… Twee..” en op het moment dat Alex zich naar de deur terug omdraait wordt de deur open gedaan en wordt er op ons geschoten. Op Alex. De andere mannen rennen naar binnen als ik Alex naar de dichtstbijzijnde uitgang sleep. “A medic… A MEDIC PLEASE! MAN DOWN. ALEX WORDT WAKKER MAN! COME ON, GIVE ME A MEDIC! BETH! HELP! GIVE ME A DAMN MEDIC NOW .....”
“Logan….. Lo alles goed?” Ik schrik wakker er zit meteen rechtop in bed. De zachte hand van Jess ligt op mijn wang en probeert me tot rust te bedaren. “Ik .. ik… Alex is gewond… Ik… moet hem helpen.” Ik moet mijn bed uit, mijn vriend helpen.. Maar Jess houdt me tegen. “Lo, Alex is niet meer te redden. Het was je droom, wordt eerst maar even rustig”. Jess drukt mijn hoofd tegen haar borst aan en wrijft over mijn hoofd. “Maar.. de droom was zo echt. Zo is het echt gebeurd.” – “Heb je vaak van deze dromen?” – “Uhu, regelmatig.” – “Lo toch…” Shit man, echte mannen huilen niet! Ik veeg ongezien een traan van mijn wang en verman mezelf als ik rechtop ga zitten. “Het gaat wel, het was maar een stomme droom.” –“Lo, misschien moet je er met iemand over….” – “Het is half 5, ga maar weer slapen. Spreek je straks wel weer.” Ik geef Jess een kus op haar wang en ze loopt de kamer uit. Ze is de zoveelste die zegt dat ik er met iemand over moet gaan praten. Snapt niemand het dan dat ik dat niet wil..
Als ik om half 7 wakker wordt, loop ik rustig naar beneden in mijn joggingsbroek en kijk om me heen door het huis. Nog niemand wakker… Vind je het gek, het is nog hartstikke vroeg. Alleen Zeus die op me ligt te wachten. “Hi vriendje, lekker geslapen?" Zeus springt tegen me op. Dat aanvaard ik maar als een ja. Als ik mijn boterhammen op heb kijk ik naar buiten. Het is droog, 12 graden en de zon die al voorzichtig door komt. Prima temperatuurtje. Ik trek mijn sportschoenen aan, lijn Zeus aan en loop naar buiten. Als ik de deur achter me dicht trek kijk ik naar beneden.. Geen shirt. Ach, de zon komt zo. Ik wikkel de riem van Zeus iets om mijn hand heen en we zetten een flinke looppas in. Onder het rennen kijk ik om me heen naar de huizen. Lang heb ik zulke mooie huizen niet meer gezien. Op missie hadden ze alleen maar krottenwijken, en als ze stenen huizen hadden vielen ze bijna uit elkaar van ellende. Ben blij dat ik nu weer een fatsoenlijk dak boven mijn hoofd heb, en terug ben bij mijn familie. Dat Jess wil dat ik met iemand ga praten.. Ze bedoeld het goed, maar ik moet dat niet hebben. Die psychologen zijn meestal zelf zo gek als een deur, en dan moet ik mijn verhaal bij hem of haar kwijt? Nah mij niet gezien. Het zal me vast goed doen om weer hier in eigen land te zijn en het gewone leven weer op te pakken…. “AUW! Kijk uit waar je loopt. Hé, jou heb ik hier nog nooit gezien.” Zegt een oudere dame bij wie ik de bak met fruit uit haar handen loop. “Oh het spijt me mevrouw, ik help u”. Ik begin ijverig al het fruit bij elkaar te rapen. “Ben jij de broer van Jess?” Ik kijk naar boven naar een heel vriendelijk gezicht. Wit en kort haar, de mevrouw moet rond de 70 zijn. “Ja dat klopt, hoe..” – “Jess heeft me heel veel over jou verteld. Oh natuurlijk.. ik ben Annlyn Stevens. De oude buurvrouw van Tom.. Vandaar dat ik Jess ook ken. Ben je al lang terug?” Ik sta op en geef de bak weer terug. “Sinds gisteren. Ik moet weer verder. Aangenaam mevrouw Stevens.” Ik geef haar een vriendelijke lach, pak Zeus zijn riem weer op en zet een rustige looppas in. “Het is Annalyn voor jou jongeman! Ach die jongeren van tegenwoordig…” hoor ik achter me en ik lach.
Om 9 uur kom ik weer bij het huis aan waar Tom en Jess voor het huis zitten op het bankje, beide nog in nacht kleding. “Zo sportieveling, jij was er vroeg bij vanmorgen. En.. je loopt er sexy bij” grapt Jess. “Ja, ben het gewend vroeg op te staan. Heb jullie toch niet wakker gemaakt he?” – “Nee hoor, ben gewoon een lichte slaper.” Ik glimlach naar Jess en gooi nog een keer de stok weg voor Zeus. “Ik ga even douchen” en ik loop het huis binnen. “Wil je om 11 uur klaar staan, we moeten ergens heen” Schreeuwt Jess achter me aan. Ik loop door naar boven, direct naar de douche en trek mijn joggingsbroek en boxer uit voordat ik de douche in stap. Het warme douche water stroomt over mijn bezweette lichaam, wat dan toch een verkoeling geeft. Ik laat het water over mijn gezicht stromen en ik wrijf met mn handen over mijn gezicht en door mijn haar. “I’m home” fluister ik tegen mezelf als ik met mijn handen in mijn nek even stil blijf staan.
Reacties:
Echt leuk
Ik heb die film niet gezien, maar ik lees het verhaal gewoon ;P
GO ON! xxx
Wauw, this story is awesome
Waarschijnlijk zou ik eerste de film moeten kijken, voor ik dit lees, maar I don't care
Snel verder
xXx
Dit is echt awesome!
Bij elke regel die ik lees, haal ik de film weer terug. En ik kan het me precies voor stellen. Dat huis met die veranda en alles (:
same here! elke keeer denk ik aan de film
snel verderr!
xo