Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fake... [AF!] » 17
Fake... [AF!]
17
Perry:
‘Klaar?’ vraagt hij met een lach op zijn gezicht. Ik kijk even naar Harry en knik dan. ‘Ja, laten we gaan.’ Zayn lacht en pakt mijn hand. Hand in hand lopen we weg. ‘Oh, Zayn?’ vraagt Harry. Zayn draait zich om. ‘Ja?’ Er zit een scheur in je broek.’ Zayn kijkt verschrikt. ‘Ik ben zo terug.’ Hij plaatst een zacht kusje op mijn lippen en loopt dan weer naar boven. Zodra Zayn de trap oploopt staat Harry op en komt hij naar me toe. ‘Zo schat.’ Ik deins achteruit. ‘Harry, toe..’ Hij lacht en plaatst een kus op mijn lippen. Hardhandig duw ik hem achteruit. ‘Harry. Doe normaal.’ Hij grijnst en pakt het mes. Langzaam laat hij het rondjes draaien in zijn hand. ‘Vanavond.’ Ik schud mijn hoofd en Harry klapt het mes uit.
‘Vanavond.’ Benauwd kijk ik naar het mes en knik dan. ‘Vanavond dan.’ Hij grijnst en strijkt over mijn wang. ‘Brave meid.’ Ik slik en Harry komt weer dichterbij. Gelukkig komt op dat moment Zayn naar beneden. ‘Harry, dude. Er zat helemaal geen scheur in mijn bro…’ hij valt stil als hij ziet hoe dicht Harry bij me staat. ‘Harry.’ Zayn ’s kaak verstrakt. Harry lacht en plaatst een kus op mijn lippen. Ik stribbel tegen en voel dan opeens de druk van mijn lippen verdwijnen. Ik open mijn ogen en kijk recht naar de twee jongens. Zayn heeft Harry op de grond gegooid en zit nu boven op hem/
‘Dude! Blijf van Perrie af! Ze is van mij!’ Harry lacht alleen maar en Zayn staat boos op. Hij grijpt mijn hand en we lopen weg. ‘Wat een klootzak.’ Ik knik bevestigend. Nog een maal kijk ik om, Harry zegt geluidloos. ‘Vanavond.’ Ik slik en loop dan met Zayn naar buiten.
Die avond
Nerveus sta ik in mijn kamer. Ik heb tegen Zayn gezegd dat ik me niet zo lekker voelde en ben toen naar huis gegaan. Vanavond ga ik met Harry uit. Dat doe ik alleen om maar van hem af te zijn.
Jees, wat een engerd zeg. Hij is veranderd. Mijn bewegingen haperen. Wat als Louis dat ook door heeft? Wat als Louis denkt dat hij Harry niet is? Het zou heel goed kunnen, want Louis kent Harry als de beste. Ik slik, en nogmaals, maar de angst blijft steken in mijn keel. De bel gaat en ik check mijn outfit nog even snel in de spiegel. Ik heb gekozen voor een simpele lichte spijkerbroek en een rood, mouwloos shirtje met een zwart spijkerjackje en zwarte vans. Simpel, maar leuk.
De bel gaat nog eens en ik snel naar beneden. Snel trek ik de deur open en kijk recht in de groen ogen van Harry. Hij bekijkt ongegeneerd mijn lichaam en ik word boos. ‘Harry, for gods sake.’
Hij lacht en kuiltjes verschijnen in zijn wangen. ‘Laten we gaan.’ Ik zucht diep en knik dan.
Ik stap de deur uit en trek hem in het slot. Harry slaat zijn arm om me heen en leidt me naar zij zwarte hummer. ‘Na jou schoonheid.’ Ik rol met mijn ogen en stap in. Zodra ik zit slaat Harry de deur dicht en loopt hij om de auto heen. Hij stapt in en doet de auto op het slot. Paniek begint zich op te hopen in mijn maag. ‘Harry? Wat doe..’ voordat ik kan uitpraten wordt er een doek tegen mijn neus aangedrukt. De bedwelmende geur van chloroform dringt mijn neus binnen en al gauw verslappen mijn spieren en raak ik buiten bewustzijn.
Harry
Voetstappen weerklinken. Ze klinken anders, zwaarder. Angst borrelt op en als ik een blik op May werp zie ik dat zij hetzelfde voelt. Een sleutel klinkt in het slot en niet veel later wordt de deur open gegooid. In de deuropening staat Edward. ‘Zo luitjes! Ik heb wat gezelschap voor jullie.’ Hij loopt even weg en komt later terug met iemand op zijn schouder. Hij loopt naar binnen en zet hem/haar op een ander matras. Zodra ik wat beter kan kijken houd ik mijn adem in. Het is Perrie. ‘Klootzak! Ik had gezegd dat je haar met rust moest laten!’ ik spring overeind, maar wordt al gauw weer tegengehouden door de kettingen. Ik begin te schreeuwen en te schelden, maar Edward trekt zich er niets van aan. Na wat gepruts zit ook Perrie vast aan haar polsen. Tranen beginnen te stromen.
‘Klootzak!’ roep ik nog eens. Edward lacht en sluit de deur. De sleutel in het slot klinkt weer en we zijn weer alleen. Met tranen in mijn ogen kijk ik naar Perrie. Ik ga zitten en sla mijn armen om mijn benen. May wrijft over mijn arm. Snikken verlaten mijn lichaam. ‘Heey, Harry. Het komt wel goed.’
Ik schud mijn hoofd. ‘Nee May, dat komt het niet. Dit is mijn schuld!’ Ze schud snel haar hoofd.
‘Harry! Denk dat niet! Het is niet jouw schuld, hoor je me? Niet.’ Ik snik nog eens en kalmeer dan.
Ik kijk in May’s ogen. Ze zijn blauw, prachtig blauw. We vallen stil en May buigt langzaam naar mij toe…
Reacties:
... ow.... ugh echt haat aan die fucking gast... laat hem zijn poten breken of zow.... kut jong... naja... GEWELDIG VERHAAL SO GO ON!
KISS!!! En damm damm dam dammm, May drukt langzaam haar lippen op de zijne<3