Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » One Direction » Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond] » Hoofdstuk 34

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Geschreven door:

1Dzayn

Onderdeel van:

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Laatst bijgewerkt:

24 mei 2013 - 17:42

Aantal woorden:

1126

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

760

Hoofdstuk 34

Oke, mensjes You're starting to freak me out. STALKERS!! HELPPPPP *runs around in cirkels and screams in terror* Anyways, Silvanita en Louis zijn al een tijdje samen. Wat vinden jullie een goede shipping name? Tell mee!! Xoxo'tjes Me.

Silvanita POV
Met zijn zessen zitten we aan mijn tafel. We genieten van het ontbijt. Louis heeft een hand op mijn been en kijkt constant mijn kant op. Ik wordt er een beetje kriebelig van, maar ik begrijp het wel.
Als we klaar zijn met eten ruimen we met zijn allen op. Ik geef Zayn en Harry afwasbeurt en ga zelf naar de badkamer. ‘De badkamer is bezet!’ roep ik naar de jongens, dan verdwijn ik in de badkamer.
Langzaam kleed ik me uit. Ik ga voor de spiegel staan en bekijk mijn litteken. Vijf centimeter lang, een perfecte lijn. Verdriet overspoelt me. Ik zal het Louis ooit moeten vertellen, maar ik weet niet hoe hij erop zal reageren. Niet nu hij er ook één heeft. Zuchtend draai ik me om en stap ik onder de douche.
Terwijl de kraan stroomt, stromen ook mijn tranen. Het is teveel.

Na ongeveer een kwartier stap ik onder de douche vandaan. Terwijl ik me afdroog probeer ik mijn tranen te bedwingen. Het lukt en ik pak mijn kleren. Snel schiet ik erin en draai dan mijn haar in een simpele knot. (( Jurkje )) Op blote voeten loop ik naar mijn slaapkamer, daar duik ik mijn kast in en pak ik een paar zwarte sleehakken. Voorzichtig trek ik ze aan. Ik doe het bandje rond mijn enkel vast en loop naar de woonkamer. ‘De badkamer is vrij jongens.’ Ze draaien zich om en staren me aan. ‘Wat?’ vraag ik geërgerd. Ze blijven maar staren en dan opeens komt Louis vanuit de keuken aanlopen.
‘HEEHEE! Niet staren naar mijn meisje.’ Hij loopt langs de jongens en geeft ze allemaal een tik tegen hun achterhoofd. Dan komt hij naar mij en geeft hij me een zoen. ‘Je ziet er prachtig uit.’
Ik bloos en kijk naar mijn tenen. Teder legt hij een vinger onder mijn kin en tilt mijn hoofd op.
‘Geloof me.’ Ik knik en zeg dan; ‘Ben ik echt jouw meisje?’ Een brede grijns trekt over zijn gezicht.
‘Natuurlijk.’ Mijn ogen worden groot, dan begin ik te grijnzen. ‘Echt?!’ Hij knikt.
‘Wil je bewijs?’ ik grijns en knik. Hij buigt zich naar me toe en raakt mijn lippen vederlicht aan.
Teleurstelling wil me overspoelen, maar dat verandert in vreugde als hij onze vederlichte zoen verandert in een ruwe, gepassioneerde zoen. Enthousiast zoen ik hem terug, dan worden we onderbroken door Niall. ‘Gatverdamme, zoek een kamer.’ Louis trekt zich terug en barst in lachen uit. Ik begin hevig te blozen en kijk alleen maar naar mijn tenen. De jongens lachen en Louis slaat een arm om me heen. Ik voel zijn lach doordringen tot mijn botten. Uiteindelijk kan ik niks anders dan meelachen. Als we uitgelachen zijn staat Harry op. ‘Nou ga ik de badkamer eens in beslag nemen.’ Hij loopt weg en Louis en ik bewegen ons richting de jongens. We gaan zitten en ik pak een pak met kaarten. ‘Potje doen?’ De jongens knikken enthousiast en ik begin de kaarten rond te delen.

Louis POV
Harry komt dan eindelijk de woonkamer in. ‘Hèhè.’ Zeg ik geërgerd. Hij grijnst alleen en gaat naast Niall op de grond zitten. Ik rol met mijn ogen en sta op. ‘Ik neem de badkamer in beslag.’ Ze knikken en Silvanita slaat even kort haar arm om mijn been. Grinnikend loop ik weg, naar de badkamer.
De deur doe ik op slot, dan kleed ik me langzaam uit. Ik bekijk het litteken in de spiegel.
Een vijf centimeter lange, perfecte, witte lijn. Ik zucht diep en stap dan onder de douche. Terwijl de warme stralen over mijn lichaam stromen denk ik na.
Hoe moet dit verder? Hoe moeten Silvanita en ik verder? Kunnen we wel verder? Ik heb het idee dat ze iets voor me achterhoud, maar ik kan m’n vinger er niet op leggen.
Mijn gedachtes vliegen ervandoor. Van het ene onderwerp naar het andere.
De warme stralen kletteren nog steeds op mijn lichaam en ik sluit mijn ogen.

Na ruim een half uur stap ik de woonkamer weer in. Meteen springen Niall en Liam op en rennen naar de badkamer. Ik hoor een bonk en dan een vloek. Een deur knalt dicht en dan hoor ik geroep.
‘Hè Liam, doe open. Laat mij eerst!’ roept Niall. Ik grinnik. Liam heeft dus gewonnen. Ik loop verder de woonkamer in en ga naast Silvanita zitten. Ze kijkt me aan en grijnst breed. Snel grijns ik terug, dan deelt Harry de kaarten weer rond. ‘Stripoker doen?’ vraagt hij. Zayn, Silvanita en ik kijken hem aan. ‘Daar moet je voor gestraft worden.’ Zegt Zayn doodserieus. Ik knik en geef Zayn een knipoog.
Tegelijkertijd springen we boven op Harry en beginnen hem te kietelen. Silvanita lacht en al gauw buldert Nialls lach met haar mee. Na een tijdje stoppen Zayn en ik en ligt Harry op de grond.
‘Waarom nou.’ Jammert hij. Ik stoot een kort lachje uit. ‘Waarom nou zegt ie nog. Wat denk je?’
Hij haalt zijn schouders op. ‘Geen idee.’ Ik trek een wenkbrauw op. ‘Misschien ligt het aan dat mijn vriendin erbij is?’ Harry lacht. ‘Waarom denk je dat ik voorstelde?’ Een rode waas verspreid zich voor mijn zicht. Vaag voel ik en arm om me heen. Ik wil naar voren springen, maar iemand houd me tegen.
‘Louis, laat hem.’ Zegt Silvanita. Met een ruk draai ik me om en sla ik mijn armen om haar heen.
Ik adem diep in en uit. Silvanita strijkt over mijn rug en heeft haar hoofd op mijn borst liggen.
Langzaamaan kalmeer ik. ‘Sorry.’ Fluister ik in haar oor. ‘Maakt niks uit Lou.’ Zegt ze. Ze plant een kusje op mijn lippen. Ik glimlach en draai me naar Harry. ‘Doe dat nooit meer Haz.’ Hij knikt.
‘Beloofd Lou.’ Ik knik en keer me dan weer naar Silvanita. ‘Zullen we gaan inpakken?’
Ze schud haar hoofd. ‘We moeten eerst nog wat anders doen.’ Verbaasd kijk ik haar aan. ‘Wat dan?’
Een verdrietige trek plaatst zich om haar mond. ‘We moeten het aan Carola vertellen.’ Haar pijn klinkt door in haar worden en ik sla een arm om haar heen. ‘Laten we dan maar gaan.’ Ze knikt en we nemen afscheid van de jongens. In stilte lopen we naar beneden, naar haar kelder. ‘Wil jij rijden?’ vraagt ze aan mij. Ik knik en we halen de scooter uit de kelder. Silvanita pakt twee helmen en geeft er één aan mij. Ik pak hem aan en zet hem op, dan ga ik op de scooter zitten. Ik klop achter me. ‘Kom zitten, prinses.’ Ze lacht en komt achter me zitten. Haar armen slaat ze om mijn middel en ik trap op het gas. We schieten ervandoor. ‘Jij moet zeggen waar we heen moeten hoor.’ Ze zegt in mijn oor dat het goed is en zo rijden we door Doncaster, op weg naar Carola.