FanFic.nl

A little bit longer ~ One Direction.

Prologue

Prologue.

‘’Je hebt nog een maand te leven, het spijt me.’’ Voor een moment sloot ik mijn ogen. Dit kon niet waar zijn. Dit was één grote grap, mij zou dit nooit overkomen. Dat kon gewoon niet!
‘’Sorry, dokter, maar U heeft denk ik de verkeerde persoon voor U.’’ Mijn stem klonk trillerig en ongeloofwaardig.
‘’Het spijt me echt, ik laat je nu even alleen met je familie.’’ Met die woorden verdween hij uit de kamer en sloot hij de deur achter zich.
Tranen begonnen te prikken en al snel genoeg vond ik mezelf in de armen van mijn beste vriendin, Ariana. Zij was mijn familie, mijn alles. Het was Ariana die me met haar moeder kwam opzoeken in het ziekenhuis, niet mijn ouders.
‘’D-dit klopt n-niet!’’ Mijn lichaam voelde leeg. Alsof het leven nu al uit me gezogen was. ‘’Shht, het komt goed. We komen er wel uit.’’ Ze probeerde me beter te laten voelen, maar haar tranen verraadde haar.
‘’Je w-weet dat het niet g-goed komt!’’ Ik begon het steeds schrokkiger te zeggen, langzamer hand gaf ik me over aan de emoties die maar bleven schreeuwen.
‘’Zuster, kun je even een kalmerend middeltje zorgen?’’ Hoorde ik de stem van Araiana’s moeder vragen.
Niet veel later zat ze naast me op het ziekenhuisbed. Een zuster spoot wat in het infuus.
''We zorgen ervoor dat deze laatste maand de beste van je leven wordt.’’ Fluisterde ze geruststellend in mijn oor.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Twee dagen waren er voorbij gegaan, en vandaag mocht ik het ziekenhuis uit. De reden van mijn korte leven was te danken aan een zeldzaam virus, waar nog geen medicijn voor was. Dit hielt me alsnog niet tegen om van mijn laatste paar weken een geweldige ervaring te maken. Ariana en ik hebben een lijstje gemaakt van dingen die ik nog graag wil doen, maar het is geen garantie of het ook gaat lukken. Ook heb ik afstand gedaan van mijn ouders, vanaf nu logeer ik mij mijn beste vriendin. Haar ouders zorgen wél voor me. ‘’Kom je, Kaitlynn?’’ Hoorde ik Ariana’s vader roepen vanuit de auto.
Ik knikte als ik richting het grijze voertuig loop. Mijn bucketlijst hielt ik stevig in mijn handen vast, alsof mijn leven er vanaf hielt. Met een zucht stapte ik door het portier en ging zitten.
‘’Is het erg als ik mijn oortjes indoe?’’ vroeg ik beleefd aan Ariana’s vader. ‘’Nee hoor, doe lekker wat je wilt doen.’’ Glimlacht hij terug.
Ik beantwoorde de glimlach en zette de muziek aan. ‘Forever Young’ van One Direction dreunde door mijn hoofd heen. ‘Let us die young or let us live forever.’ Tranen begonnen weer te prikken in mijn blauwe ogen. Blijkbaar was ik gedoemd om jong te sterven. Ik vouwde mijn blaadje open en keek verdrietig naar mijn lijstje.
1. Naar een concert gaan van One Direction.
2. Bungee jumpen.
3. Kamperen.
4. Zonsondergang bij het strand zien.
5. Disney-Land.
6. Slaapfeestje.
7. Afscheid nemen.
8. One Direction ontmoeten.
9. Geliefd voelen.
10. Leven.
De laatste was mijn grootste wens, maar ik wist dat het onmogelijk verklaard was. De feiten liegen niet.
‘Forever young, i wanna be forever young.’

Reacties: