FanFic.nl

Fake... [AF!]

19

Louis
Mijn ogen worden groot, mijn hart begint sneller te slaan en mijn handen beginnen te trillen.
Het is een nieuw briefje. Een nieuw briefje betekent een nieuwe bedreiging. Een nieuwe bedreiging betekent nieuwe angst. Ik slik en slik. Ik moet weten wat het briefje zegt, maar ik durf niet. Zo snel als ik kan lees ik dan toch het briefje.

Oh Louis
You’re way too smart
You’re coming to close
So let’s make a deal
If you tell no one
I won’t hurt Eleanor
Deal?

Zodra ik het briefje heb gelezen laat ik het uit mijn handen vallen. Mijn hart versteent, mijn ademhaling verstomt. Nee. Nee. NEE! Niet Eleanor! Niet zij, neem dan mij, maar niet zij. Minuten sta ik daar, versteent, niet ademend. Uiteindelijk laat het gebrek aan lucht me weer bewegen. Ik hap naar adem en laat me op mijn bed vallen. Nietsziend staar ik naar het plafond. Waarom? Die vraag spookt door mijn hoofd. Waarom moest hij Harry ontvoeren? Waarom moet hij mij bedreigen? Waarom? Waarom? Mijn lichaam begint te schokken en tranen biggelen over mijn wangen. Waarom wij? Waarom kunnen ze ons niet eens voor één keer met rust laten? Waarom moeten ze ons altijd hebben? Wij zijn ook maar gewone jongens die toevallig beroemd zijn geworden. Wij willen ook een normaal leven leiden. Ik snik en draai me om. Ik begraaf mijn gezicht in mijn kussen en huil met lange, gierende uithalen. Mijn deur kraakt en het bed zakt in. Een warme hand beland op mijn schouder. ‘Hee, Lou. What’s wrong?’ vraagt de stem van Zayn. Met betraande ogen kijk ik naar hem op. ‘Het wordt me even teveel.’ Zayn trekt een wenkbrauw op. ‘Wat? Harry is toch al lang weer terug? Wat is er nog meer aan de hand?’ Razendsnel laat ik mijn hersens werken. ‘Niks niks. Het komt er gewoon nu pas uit. Laat mij maar even.’ Hij knikt en staat op. ‘Tot morgen, Lou.’ Ik knik en Zayn loopt de kamer uit. Zodra de kamerdeur is gesloten laat ik me weer in het kussen vallen. Een diepe trillende zucht verlaat mijn mond. Dit was het dan. Ik kan niet meer.
Het raadsel moet worden opgelost.

Edward
In mijn eentje scharrel ik door het huis. Het is stil nu May hier niet rondloopt. Eerlijk is eerlijk, ik hield van haar. Maar zij houdt nu blijkbaar van iemand anders. Ik knars met mijn tanden als ik aan Harry denk. Hij moet alles van me afpakken. Mijn plek in het gezin, mijn geluk, mijn vriendin. En nu ga ik hetzelfde doen bij hem. Een kwaadaardige lach verlaat mijn mond. Ik pak wat chips en drinken en loop naar mijn werkkamer. Het lijstje dat ik heb gemaakt ligt nog op mijn bureau. Ik zet het drinken en de chips neer en pak een pen op. Punt 1, check.

- Perry afpakken. Daarna laten verdwijnen.
- Nr. 1 met de andere 2 vriendinnen.
- Concerten geven. Afgang van Harry op het podium.
- Fans uitschelden, bekogelen en dergelijke.

Nu verder met het tweede punt. De andere vriendinnen. Hmm, wie zal ik eens als eerste pakken?
Ik leun wat achterover en denk diep na. Danielle kan heel goed, het lijkt me leuk om die Liam te zien freaken. Eleanor kan natuurlijk ook. Het is waarschijnlijk nog leuker om Louis te zien freaken. Zeker omdat hij niks zal zeggen en Eleanor alsnog iets overkomt. Hmm, hoe zal hij eigenlijk hebben gereageerd op dat briefje? Ik pak een afstandsbediening op en druk op een knopje. Vanuit de muur verschijnen verschillende beeldschermen. Met mijn ogen scan ik de beeldschermen, totdat mijn oog valt op het scherm waarop je Louis’ kamer kan zien. Ik spoel een stuk terug en kijk naar zijn reactie.
Een duistere grinnik komt uit mijn keel en gaat al gauw over in een lach. Dit is echt fantastisch!
Ik grinnik nog wat na en berg de schermen op. De laatste chippies prop ik in mijn mond, dan loop ik naar mijn slaapkamer. Snel trek ik mijn pyjama met hondjes aan. Een blos verspreid zich over mijn wangen. Ik poets mijn tanden en duik dan onder de dekens.
Morgen, morgen gaat mijn volgende stap in werking.

Perrie
Terwijl ik op een broodje knabbel kijk ik naar Harry en May. Het verhaal is nog steeds heel vaag, maar ik kan het niet meer ontkennen. Ik heb het zelf gezien! Man, wat lijkt die gast op Harry. May strijkt een pluk van haar blonde haar uit haar gezicht. Ik zucht even. ‘Oke, look, May. Het spijt me.’ May knikt. ‘Het spijt mij ook. Ik vind je blonde bamibal eigenlijk wel mooi.’ Ik lach even. ‘En ik vind jou vogelnest ook wel mooi.’ We lachen en Harry rolt met zijn ogen. ‘Vrouwen.’ Mompelt hij. May en ik kijken elkaar even aan en lachen. ‘Get used to it!’ roepen we in koor. Hij zucht en gaat in kleermakerszit zitten. ‘Ik haat hem. Ik haat hem met heel mij hart.’ Ik knik. ‘Maar, Harry. Wie is hij nou precies?’ Harry kijkt me even aan, kijkt dan naar May en begint dan te vertellen. ‘Hij is Edward Harold Styles. 19 jaar. En mijn tweelingbroer. Blijkbaar heeft mijn moeder een tweeling gehad. Ze vond er één wel genoeg en heeft Edward dus een soort van weggedaan. Dat pikt hij niet en nou gaat hij alles verwoesten waar ik van hou.’ Bij de laatste woorden breekt zijn stem. Tranen lopen over zijn wangen en hij verbergt zijn gezicht in zijn handen. ‘Aha.’ Zeg ik alleen maar. Ik ga wat verzitten en voel dan wat in mijn zak. Nieuwsgierig pak ik het eruit.
Mijn mond valt open. ‘Harry…May.’ Ze kijken op en met zijn drieën kijken we met grote ogen naar het voorwerp. Is dit dan onze weg naar de vrijheid?

Reacties: