FanFic.nl

People who are meant to be together always find their way back in the end

* Deel 1 *

5u30. 'Ich brech aus' galmt genadeloos door mijn kamer. Ik kreun en sla mijn wekker de grond op. De lawaaimaker wordt stil. "Oeps" komt er zuchtend uit mijn mond.
Ik zet me met veel moeite recht en kijk versuft voor me uit. Het duurt even voor mijn verstand begint te werken, maar dan schiet me weer te binnen waarom ik midden in de nacht moet opstaan. Meteen verbetert mijn humeur en ik spring vrolijk uit mijn bed richting raam. Ik gooi de gordijnen open en vang breed glimlachend de eerste zonnestralen op. Ik draai me om en werp voor de duizendste keer deze week een blik op mijn kalender. '13 JULI' is groot aangeduid.
Ik ga stilletjes naar beneden in de veronderstelling dat iedereen nog slaapt. Begrijpelijk dus dat ik bijna een hartinfarct krijg als ik mijn moeder in de keuken zie staan met een kop koffie. "Guten Morgen, Lexie" lacht ze. Ik kijk haar duidelijk verveeld aan. Ze heeft dus weer één van haar 'mama-fasen'. Dan glimlach ik geforceerd terug. Ik kan beter niet onnodig ruzie zoeken.. Maar toch. Ze heeft het recht niet me 'Lexie' te noemen, ze kent me nauwelijks! Ik zet alle frustraties van me af en neem iets te eten.
"Ben je al een beetje nerveus?" vraagt mijn moeder als ze naast me komt zitten aan tafel. "Waarom zou ik?" vraag ik zo beleefd mogelijk. Ze moet niet denken dat ik haar 'bezorgde moeder' act trap. "Wel, je gaat toch vandaag naar Werchter Boutique?" "Ja..." Dat weet ze ook alleen omdat ik vandaag op elke kalender in het huis heb aangeduid met een flashy roze stift en omdat ik, om mijn ouders te pesten, wekenlang heb zitten vertellen over hoezeer ik ernaar uitkeek. Maar toch.. Ik ben een beetje onder de indruk van het feit dat ze toch IETS weet dat met mij te maken heeft. Mijn moeder geeft de hoop op een fatsoenlijk gesprek op en negeert me - zoals gewoonlijk.
Ik ben klaar met ontbijten en sta op. "Ich geh' douchen" zeg ik terwijl ik mijn spullen wegruim. Mijn moeder reageert niet, maar ik ben er zeker van dat ze me heeft gehoord. Ik sluip terug naar mijn kamer en haal mijn benodigdheden.
Ik schrik me kapot als ik in de badkamerspiegel kijk. Mijn bruine haren steken alle kanten op en ik heb dikke wallen onder mijn felgroene ogen. Ik trek een gezicht naar mijn spiegelbeeld en stap onder de douche.
Een kwartiertje later droog ik me zorgvuldig af, doe deo en een beetje parfum op en trek mijn zorgvuldig gekozen outfit aan. Een zwarte kniebroek, een paars mouwloos shirt en mijn afgetrapte allstars. De voorbije twee weken heb ik elke dag een andere outfit samengesteld, maar volgens de weerberichten van de voorbije dagen zou de zon moeten schijnen - helemaal anders dan de laatste week dus.
Ik ga terug naar mijn kamer en krijg bijna een tweede hartinfarct ter hoogte van de slaapkamer van mijn broer. Florian (zo heet mijn broer dus) rukt de deur open en roept "Boe!". "Wieso bist du schon wach?" vraag ik hem. Hij haalt zijn schouders op en kijkt me op een vreselijk irritante manier aan. "Was ist?" sis ik. "Waarom ben je zo vroeg al aangekleed?" vraagt Florian met een piepstemmetje. "Omdat ik straks wegga, naar Werchter Boutique." "Ohja.." Flo zet zich terug op zijn bed en speelt verder op zijn DS. Die jongen is zwaar verslaafd aan dat ding (net zoals ik trouwens), en is nog maar 11.
Ik laat Flo voor wat hij is en ga stap mijn kamer binnen. Ik zet zachtjes muziek op - Zimmer 483, om al in de mood te komen. Meteen begint Florian me weer te plagen. "Oh nee, niet wéér Tokio Hotel" kreunt hij luid genoeg zodat ik hem versta. Flo heeft altijd al een hekel aan Tokio Hotel gehad. Zegt hij. Ik betrap hem vaak genoeg dat hij sommige liedjes zachtjes meezingt als ik de CD opzet. "Wat vind je toch maar goed aan die flutgroep? En wat zie je in hemelsnaam in 'Gustele Ganse'?" Flo slaat snel zijn deur dicht als mijn borstel de gang doorvliegt. Mijn lief broertje heeft om me te pesten bijnamen verzonnen voor de jongens: 'Bill Klobürste, Tom Kaugummi, Gustele Ganse en Giorgio Stringträger'.
Ik negeer hem en begin aan mijn make-up. Zwarte eyeliner, een beetje paarse oogschaduw (waardoor mijn groene ogen nog feller opvallen) en een laagje lipgloss. Ik martel mijn haren nog even met de stijltang en doe dan mijn juwelen aan. Aan mijn linkerpols (as always) een zweetbandje, vandaag een zwart met roze sterren en verschillende armbandjes om mijn rechterpols. Dan mijn TH-oorbellen en stekertjes in mijn andere gaatjes en als laatste mijn 2 kettingen; die met het zilveren sleuteltje, identiek met die van mijn beste vriendin Aurélie, en de ketting met hat zwarte puzzelstukje van Kendra. Over de betekenis van dat laatste wil ik niet nadenken. Niet vandaag. Ik grijp mijn gsm, mp3, camera en nog wat spulletjes en steek ze in mijn tas. Dan neem ik nog mijn hoodie van Bullet for my Valentine. Ik werp een laatste blik op mijn lievelings TH-poster, fluister "Bis gleich" en ga naar beneden.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.