Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fake... [AF!] » 21
Fake... [AF!]
21
Liam
Ik glimlach breed en loop op Danielle af. Snel trek ik haar in een dikke knuffel. Verward knuffelt ze me terug. ‘Wat is er?’ Ik bijt op mijn lip en kijk haar aan. ‘Ik dacht dat je ook ontvoerd was. Je gaf maar geen antwoord op mijn telefoontjes en sms’jes.’ Ze lacht en geeft me een kusje op mijn wang.
‘Ik had gewoon geen bereik. Maak je maar geen zorgen.’ Ik glimlach en pak haar hand. ‘Zullen we gaan slapen?’ ze schud haar hoofd. ‘Eerst even mijn jas uit doen hoor.’ Ik lach en pak haar jas aan.
Vervolgens hang ik die op de kapstok. Danielle pakt mijn hand. ‘Ben je opgebleven? Voor mij?’
Een scheve glimlach plaatst zich op mijn lippen. ‘Natuurlijk. Ik wilde zeker weten dat je veilig was.’
Ze glimlacht en geeft me een zoen. ‘Dat is lief van je, Liam.’ Ik glimlach nog steeds en knijp even in haar hand. ‘Kom, we gaan slapen.’ Ze knikt en volgt me de trap op, naar mijn slaapkamer.
--- Next Day---
Eleanor
Ik sta in de hal van het huis van de boys. Vannacht hen ik hier geslapen en nu ga ik op weg naar huis. Louis kom snel de trap afgestormd nadat ik hem al iets van drie keer had geroepen. Hij slaat zijn armen om me heen en knuffelt me plat. ‘Doe je voorzichtig?’ Ik glimlach. ‘Tuurlijk Lou.’ Hij grijnst breed en plaatst een zoen op mijn mond. ‘Tot morgen dan.’ Ik knik en stap de deur uit. Ik had besloten om vandaag een dagje voor mezelf te nemen. Eerst even naar huis en me snel omkleden, dan maar lekker statten. Even mijn gedachten van Perrie afhalen. Niet te geloven, een van mijn beste vriendinnen, verdwenen. Een snik borrelt op, maar ik druk hem snel weg. Dat kan altijd nog wel. Ik stap stevig door en niet veel later ben ik al thuis. Snel loop ik naar boven en kleed ik me om.
Mijn portemonnee, Iphone en sleutels stop ik in een tasje en ik loop weer naar beneden.
Nu maar hopen dat mij niet hetzelfde gebeurt als Perrie. Ach ja, ik kan tenminste mijn zelfverdedigingslessen gebruiken. Ik grinnik en stap mijn huis uit. Snel draai ik de deur op slot en loop dan richting de stad. Zodra ik even stil sta om een etalage te bekijken hoor ik een paar voetstappen. Ze staan net iets later stil dan ik. Angstig spits ik mijn oren en neem een paar stappen opzij. De voetstappen volgen. Ik haal diep adem en bekijk door mijn wimpers de omgeving. Vanuit een steegje valt een schaduw op de stoep. Een grinnik verlaat weer mijn keel. Nooit met je rug naar de zon gaan staan als je iemand schaduwt. Niet slim. Snel draai ik me om en loop verder. Mijn oren gespitst op voetstappen. En inderdaad, voetstappen weerklinken. Ik sla een hoek om en de voetstappen volgen. Ik versnel mijn tempo, de voetstappen ook. Angst borrelt nu toch wel op en ik denk snel aan de zelfverdediging lessen.
Zodra de informatie goed in mijn hersens zitten vertraag ik mijn pas. Ik duik een steegje in. Ik moet weten wie het is. In het midden van het steegje sta ik stil. Ik offer me op. Niet lang daarna klinken de voetstappen. Ze komen dichterbij en een hand wordt voor mijn mond geslagen. Oke Eleanor, nu.
Ik trap zo hard als ik kan op de voet en pak de pols vast, ik draai mezelf van het lichaam weg en neem de pols mee. Hierdoor beland de persoon op de grond. Ik trek zijn arm naar achter, net iets verder dan mogelijk is. Dat zorgt ervoor dat de persoon aardig wat pijn heeft. Ik controleer mijn ademhaling en observeer de persoon. De schrik slaat me om het hart. Het is Harry. ‘Harry?’ Hij kreunt.
Dan slaat het besef in. Louis had gelijk. Al die tijd al. Dit is Harry niet.
Zo snel als ik kan laat ik hem los en draai ik me om. Ik begin te rennen richting het huis van de boys. Voetstappen komen me achterna en ik kijk om. Harry achtervolgd me en hij kijkt niet echt blij. Shit.
Shit shit shit. Dit is niet goed. Harry is langer en komt steeds dichterbij. Met alle kracht die ik in me heb doe ik er een schepje boven op. Het huis komt al in zicht en ik begin te schreeuwen.
‘Louis! Louis! Help! Zayn! Liam! Niall! Help! Help!’ ik kom dichterbij en schreeuw nog steeds.
De deur zwaait open en een verschrikte Louis staat in de deuropening. ‘Louis! Help!’ Louis draait zch naar mij en kijkt met grote ogen naar Harry. ‘Eleanor! Sneller!’ Met mij allerlaatste kracht sprint ik het laatste stukje nara het huis. Louis trekt me naar binnen en slaat de deur dicht. ‘Niall, Zayn, Liam!’ roept hij. Ze komen de trap af en kijken me raar aan. Bekaf steun ik met mijn handen op mijn knieen.
‘Het is Harry.’ Zeg ik terwijl ik naar adem hap. Verschrikt kijken ze me aan. Iets knalt tegen de deur.
‘Laat me erin!’ roept de nep Harry. De jongens staren naar de deur en komen dan in beweging.
‘We moeten hier weg.’
Reacties:
wow echt een aanrader dit verhaal!
je leest er eigenlijk best wel snel doorheen
melding?
Dusssssssss ik ben al sinds vannochtend bezig met dit verhaal te lezen and i love it! Ze moeten met zn alle op Edward springen hem vastbinden en dan ervoor zorgen dat hij zegt waar Harry en Perrie zijn. als hij dat dan niet doet moeten ze ervoor zorgen dat hij kan ontsnappen en dan moeten ze hem volgen!
dat dus
Ik voelde El's paniek.