FanFic.nl

Kamer 427

21.

Het duurde even voor ze het alle drie een beetje doorhadden. Harry had het minst tijd nodig om door te krijgen hoe het spelletje in zijn werk ging en al snel had hij twee pionnetjes in het thuisfront geplaatst. Zayn kreeg de draad echter ook al snel te pakken en ging op de inhaaltoer. Liam lag ongeveer gelijk met Harry en Niall maakte er een hobby van om anderen van het bord af te stoten, wat herhaaldelijk gescheld van Harry’s kant tot gevolg had.
‘Nog maar één!’ riep Zayn na een poosje ineens. De andere jongens keken ongelovig naar zijn vakje en zagen tot hun grote verbazing dat er inderdaad al drie pionnetjes instonden.
‘Je speelt vals!’ riep Niall verontwaardigd uit.
‘Helemaal niet, jij bakt er gewoon niets van.’
‘Helemaal wel!’ vond de blonde jongen, die iets te enthousiast nogmaals met de dobbelsteen smeet. Het ding stuiterde door de kamer en eindigde tegen de muur tegenover het bed. Liam stond op om hem te halen. ‘Je beste tot nu toe, Niall,’ deelde hij mede, terwijl hij de steen opraapte. ‘Je hebt vier gegooid,’ lichtte hij toe, toen er geen reactie kwam. Zayn grinnikte, maar van Niall kwam geen respons.
Pas toen de jongens zich omdraaiden om hem aan te kijken, zagen ze waarom: hij had het voor elkaar gekregen om zonder geluid te maken onder het bed te kruipen en hij was intussen achteruit op zijn weg terug.
‘Niall,’ sprak Zayn ijskoud, bijna dreigend, ‘leg dat terug.’
Harry noch Liam kon zien waar het om ging, maar blijkbaar was het iets heel persoonlijks, want Zayn liep knalrood aan. Zo te zien niet eens van schaamte, maar van woede. ‘Niall, ik waarschuw je, laat het met rust.’ Zijn stem klonk killer dan Harry haar ooit tevoren gehoord had. Als hij Niall was, zou hij het voorwerp onmiddellijk met rust laten en zich terugtrekken. Niall zelf echter niet. Hij kwam onder het bed vandaan met een brede grijns om zijn lippen. In zijn handen had hij een zwarte map geklemd. ‘Wat is het, Zayn?’ vroeg hij smalend. ‘Zo erg is het niet, hoor. De helft van de jongens hier heeft waarschijnlijk porno onder zijn bed liggen.’
Zayn schudde zijn hoofd, zijn kaken opeen geklemd, zijn ogen tot spleetjes geknepen.
‘Zayn…’ probeerde Liam het gebeuren een beetje te sussen. Aan zijn gezicht te zien was hij bang dat Zayn Niall iets aan zou doen.
‘Zayn?’ spuugde Zayn naar buiten. ‘Zayn? Niall is verdomme degene die zijn neus in andermans zaken steekt!’ Zonder adem te halen richtte hij zich onmiddellijk op de Ier: ‘Geef hier!’ Zijn stem sloeg lichtjes over bij het laatste woord, maar in plaats van grappig maakte het de situatie alleen maar angstaanjagender. Hij maakte geen grapje, Niall begaf zich intussen echt op verboden terrein.
‘Niall…’dreigde Zayn nog eenmaal met een stem die trilde van razernij. Er kwam geen reactie. Sterker nog: Niall legde zijn vingers tussen de voor- en achterkant van de map en stond op het punt die open te slaan. Zayn besloot er echter een stokje voor te steken. Zwijgend leunde hij voorover, omklemde de map met beide handen en zette kracht. Niall trok terug, hoewel aan zijn gezicht te zien was dat hij schrok van de uitdrukking in Zayns ogen: pure vechtlust. Desondanks was Niall te trots om op te geven en hij bleef trekken.
Zayn ook.
Toen het geen effect had, zette hij zwaarder geschut in: hij liet de map met één hand los en zette de vingers van die hand in Nialls arm. De blauwe ogen vergrootten van schrik, dat had hij niet aan zien komen. Verongelijkt liet hij los en om zichzelf een houding te geven, zette hij zijn pionnetje vier pasjes vooruit op het bord. ‘Jij bent, Liam,’ zei hij timide en de witte speelde het spelletje mee, gooide drie, zette zijn pasjes en mikte de dobbelsteen naar Harry. Die had zijn blik echter gevestigd op zijn overbuurjongen, compleet onbegrijpend. ‘Zayn?’ vroeg hij na een korte stilte. ‘Niall heeft toch zeker gelijk? Je bent heus niet de enige die zoiets onder zijn bed heeft liggen.’
‘Het is privé,’ verdedigde Zayn zich met een klein stemmetje.
‘Zo privé is het niet,’ probeerde Niall. ‘Het zijn alleen maar een beetje modellen die voor een camera gaan liggen en jij bent één uit duizenden die het onder hun bed hebben liggen.’
Zayn schudde zijn hoofd.
‘Wat? Is er iemand speciaal voor jou? Heb je een vriendinnetje?’ Lichte vonkjes blonken in Nialls ogen, hij hield wel van een beetje sensatie.
‘Het zijn geen foto’s,’ bekende hij toen.
‘Wat dan? Hebben ze een manier gevonden om bewegende beelden te printen? Heb je een microfilmmachine? Wat is het? Ah, Zayn, doe niet zo flauw, vertel het gewoon.’ Niall leek de uitbarsting alweer helemaal vergeten te zijn.
‘Nee,’ hield Zayn echter voet bij stuk.
Niall stond op. ‘Goed, ik heb honger. Dus tenzij jij in dat paradijs van je een fatsoenlijke maaltijd hebt liggen, ga ik kijken of er al lunch is.’
‘Is het al tijd, dan?’ vroeg Liam, die zonder klok duidelijk alle besef van tijd kwijtraakte. Niall haalde zijn schouders op. ‘Zullen we gaan kijken?’
‘Prima,’ vond Liam, en hij wendde zich tot Harry en Zayn: ‘Blijven jullie hier? Dan komen we jullie wel halen als er eten is.’
‘Correctie,’ verbeterde Niall, ‘dan kom jij hen halen als er eten is. Ik niet hoor, ik ben dan aan het eten.’
Liam had daar geen problemen mee en de twee jongens verlieten de kamer. Zodra hun voetstappen weggestorven waren, wendde Harry zich tot Zayn: ‘Luister, als je het niet wilt laten zien, heb ik daar begrip voor, maar wat kan er in hemelsnaam zo erg zijn dat je het niet durft te laten zien?’
‘Jij bent het probleem niet,’ zei Zayn schouderophalend, zonder Harry aan te kijken. ‘Maar Niall praat net iets te graag. En – nou ja, hij hoeft het ook niet te zien.’
Harry wilde verder vragen, maar besloot dat het waarschijnlijk beter zou zijn Zayn gewoon zijn gang te laten gaan. Hij zou vanzelf wel besluiten of zijn overbuurjongen het wel of niet mocht zien.
Uiteindelijk besloot hij van wel. Voorzichtig opende hij de map, op een willekeurige pagina en er werd papier zichtbaar. Gewoon effen papier, dat met de hand betekend was. Harry herkende zichzelf.
‘Wat?’ stamelde hij.
‘Ik wilde het je vertellen.’ Zayn keek hem nog steeds niet aan. ‘Maar het kwam er steeds niet van, en het is zo random en het leek zo stom altijd. Dus ik heb het nooit gezegd. Maar je hebt zo’n interessant gezicht, en als je krulletjes op hun langst zijn, vind ik het heerlijk om bezig te zijn met de juiste haarplukken op de juiste plaatsen te tekenen. En… nou ja, ik weet gewoon zeker dat Niall er stom over zou doen.’ Hij bloosde lichtjes onder zijn getinte huid.
Harry grinnikte. Dat was het? Hij trok de map naar zich toe, keek van iets dichterbij. De tekening was nog niet af, maar voor zover de lijnen op het papier stonden, kon Harry wel zien dat hij geen kleren aanhad. ‘Zayn?’ vroeg hij.
‘Ja?’ luidde het onzekere antwoord.
‘Ik – waar zijn mijn kleren?’
‘Vannacht…’
‘Je hebt dit vannacht getekend?’
Zayn knikte. ‘Ik kon toch niet slapen.’
Voor één van beiden nog iets kon zeggen, zwaaide de deur weer open en stond Liam hijgend in de deuropening. ‘Jullie hebben nog een kwartier voor de lunch, ik ben zo snel mogelijk gekomen.’ Zayn sloeg snel zijn map dicht. Liam keek er wel naar, maar vroeg niets en wachtte tot Zayn alles opgeborgen had. Niet dat dat lang duurde: hij schoof alles simpelweg onder zijn bed. Vervolgens liepen ze met zijn drieën de gang op.
Toen Harry naar beneden wilde lopen, pakte Liam echter zijn arm beet. ‘Harry, luister, ik moet even met je praten,’ sprak hij, zijn toon een mengeling tussen smekend en dwingend.
‘Ik heb nog een kwartier voor de lunch, Liam, dus als je het niet erg vindt, zou ik graag gaan eten.’
Hij wist niet waarom, maar iets zei hem dat hij geen zin had in het gesprek dat Liam in gedachten had. De witte deed gelukkig niet moeilijk en liet Harry achter Zayn aan de trap afdalen, op weg naar de eetzaal.

Reacties: