FanFic.nl

People who are meant to be together always find their way back in the end

* Deel 5 *

Ik heb me naar mijn gevoel net omgedraaid als ik wakker word van een vervelend stemmetje. Ik luister even en herken de nederlandse dub-stem van Aang uit Avatar. Ik zweer je, dat ventje zouden ze moeten ontslaan, zo'n vervelend stemgeluid heb ik nog nooit gehoord. Vooral als het op volume 20 door het huis schalt.
"Florian, setzt das verdammte Ding leiser!" Mijn lieftallig broertje luistert natuurlijk niet naar me en zet de tv nog wat luider. Ik zucht wanhopig en kijk op mijn wekker hoe laat het is. 8u30, en dat in de zomervakantie. Ik sta op en ga Florians kamer binnen. "En waarom is de heer Gruber zo vroeg wakker in de zomervakantie?" vraag ik terwijl ik me op zijn bed neerzet. "Avatar-marathon" antwoord hij afwezig en lipt perfect alle dialogen mee. "Weet je, het is pas half 9, iedereen slaapt vast nog." "Nee hoor, mam is al werken en pap zit beneden. Alleen jij lag nog te slapen" zegt hij en kijkt me ondeugend aan. "Dus dacht je: laat ik mijn lieve zus op zo'n vervelend mogelijke manier en zo vroeg mogelijk wakker maken? Echt lief hoor, Flo." "Zo vroeg is het heus niet! Hoe laat ben je trouwens thuisgekomen?" "Nice try broertje, maar dat ga ik echt niet aan jouw neus hangen." Florian haalt zijn schouders op en concentreert zich weer vol op de tv.
Ik sta op, haal kleren en spring onder de douche. Een half uur later sta ik in mijn ondergoed voor mijn kleerkast. Wat zal ik aandoen? Ik moet er wel fatsoenlijk uitzien, maar het moet ook niet lijken alsof ik er te veel moeite voor gedaan heb. Ik besluit gewoon een skinny jeans aan te doen met een afgewassen AC/DC shirt en natuurlijk mijn Allstars. Een beetje parfum en eyeliner en klaar is kees. Ik ga naar beneden en ga wat eten.
"Hey meisje, ook al wakker?" Pap staat in de keuken de afwas te doen en gebaart me binnen te komen. "Ja, mijn halfdoof broertje had weer eens niet door hoe luid zijn tv weer eens stond." "Je weet dat Florian je gewoon wilt plagen. Zo zijn jongens op zijn leeftijd nu eenmaal." "Jaja, maar ik wou gewoon uitslapen, mijn vakantie begint vandaag pas echt." Pap reikt me een kop koffie aan en begint over iets anders. "Waarom ben je eigenlijk opgemaakt?" "Ik ga straks nog weg" antwoord ik. Pap zucht en schudt zijn hoofd even. Hij weet dat hij kan protesteren, maar dat het toch geen zin zou hebben. Mijn ouders en ik zijn zo van elkaar vervreemdt dat ze geen gezag meer over me hebben. "En wanneer kom je terug?" "Weet ik nog niet." Ik ga naar boven en haal m'n spullen. Mijn trein vertrekt dan misschien pas over 2 uur, ik kan gewoon niet langer in dit huis blijven.
Ik trek de deur achter me dicht en begin rond te wandelen. Wat gaan we nu het komende uur doen? Ik zet me in het park neer op een bankje en typ een berichtje naar Tabii terwijl 'Curses' van Bullet for my Valentine uit de oortjes van mijn mp3 spuit.
Heej! sorry voor gisteren ik was het compleet vergeten.. Vergeef me! ik hoor nog van je hoop ik? xx
Ik steek mijn gsm in mijn broekzak en kijk rond. Allemaal gelukkige kindjes die met hun ouders spelletjes spelen. Ik was ook ooit een van hen, maar die tijd is allang voorbij. Mijn gsm vibreert en ik open het bericht.
Het is niet zo erg, natuurlijk vergeef ik je! Ik laat je nog weten in verband met het afspreken, ik moet de komende twee weken vakantiewerk gaan doen. xx hdl
Ik sta op en slenter richting station. Veel nut heeft het niet om terug te sturen, ik spreek haar in de week wel op msn.
Natuurlijk kom ik ruim een uur te vroeg aan bij het station, maar hey, beter te vroeg dan te laat.
Voor de verandering komt de trein eens op tijd aan, dus zit ik om half 11 op de trein richting Brussel.
Twee uur later zie ik het Brusselse station opdoemen. Naarmate het gebouw dichterkomt, worden de vlinders in mijn buik onrustiger. Ik sta op en spring uit de trein zodra de deuren opengaan. Ik begin als een gek te rennen om mijn bus te halen.
Even later sta ik voor het hotel. Weliswaar een kwartier te vroeg, maar ik wacht wel even.
Om 12u55 zie ik Gustav de lobby instappen. Hij ziet me en haast zich naar me toe. "Wat doe jij hier al? Ik wou je opwachten.." "Ook hallo" lach ik en geef hem een knuffel en een kus. "Mijn trein was te vroeg, net als de bussen, maar maak je geen zorgen, ik sta hier pas een kleine 10 minuten" "Wel, willen we meteen doorgaan of wou je eerst nog iets drinken?" "Ehh, ik heb geen dorst hoor. Jij wel?" "Nee hoor. Laat ons dan maar gaan. Madame?" Hij biedt me zij arm aan. Lachend haak ik mijn arm door de zijne en laat me door hem leiden. Onze bestemming is blijkbaar een klein parkje in de buurt van het hotel. Gustav en ik wandelen eerst even rond in het park en babbelen wat over koetjes en kalfjes. Plots neemt hij mijn hand en trekt me de bruut naar rechts. We komen uit op een open plek waar een picknickmand klaarstaat."Leek me gezellig" beantwoordt Gustav mijn vragende blik. Ik vind het best romantisch dus zet ik me naast Gustav neer op het deken. Gelukkig is het vandaag niet te warm, want Gustav en ik zitten in de zon.
Een half uur later voel ik dat ik wat aangeschoten ben, Gustav had wijn meegebracht maar geen frisdrank. Alsof hij mijn gedachten kan lezen vraagt hij of ik nog een glas wijn wil. "Herr Schäfer, probeer je me nu dronken te voeren?" vraag ik gespeeld verontwaardigt. Gustav lacht."Misschien wel..." Onze hoofden komen steeds dichter bij elkaar..
BOEM! Een donderslag doet ons schrikken. Damn, heb ik hem nu bijna gekust??
Door Gustavs ogen: Ik vind het erg gezellig tot nu toe, Alex had totaal niet verwacht dat we gingen picknicken en ze had zo een schattig gezicht getrokken toen ze de picknickmand en het deken had gezien. Nu zitten we hier en ik merk dat Alex een beetje aangeschoten is van de wijn. In een romantische bui heb ik gekozen wijn mee te nemen in de plaats van frisdrank, al was de frisdrank een betere keuze geweest denk ik. Maar langs de andere kant voel ik me losser worden. Dus vraag ik speels of Alex nog een glaasje wijn wilt. Verontwaardigd vraagt ze of ik haar dronken wil voeren. Tuurlijk niet, maar alcohol heeft natuurlijk ook zo zijn voordelen, if you know what I mean.
"Misschien" zeg ik en ik merk hoe onze hoofden steeds dichter komen. Opeens doet een heftige donderslag ons opschrikken. Ik meen dezelfde teleurstelling in haar ogen te zien als ik voel. Ik hoop zó dat ze hetzelfde voor me voelt als ik voor haar.
Normaal gezien krijgen de andere jongens de meisjes en dat maakt me dan ook niet uit maar deze keer.. Ik ben echt aan het vallen voor haar, en als ze me alleen mag als vriend.. Het begint te stortregenen. "Scheiße!!" roep ik en loop naar de dichtstbijzijnde boom om te schuilen. Alex is ook opgestaan, maar staat gewoon te dansen in de regen."Ben je gek? Straks wordt je nog ziek! Kom naar hier!" roep ik haar toe en Alex komt op haar gemak naar me toe gewandeld. "Soms moet je risico's nemen" fluistert ze me toe en trekt me mee de regen in. "Zeg me nu maar eens dat je hier niet van geniet.." Natuurlijk geniet ik ervan, ze heeft mijn hand nog steeds vast. Mijn hart klopt als gek en ik kan het niet laten om Alex als een verliefde gek aan te kijken. Ik trek haar dichter tegen me aan en strijk een losse lok achter haar oor. Ik zie hoe ze een beetje huivert en haar ogen sluit. Ik leg mijn handen op haar wangen en druk mijn lippen zacht op de hare.
Door Alex’ ogen: Oké, misschien is het niet echt normaal dat ik hier in de regen sta te dansen, maar heb ik ooit gezegd dat ik normaal ben? Het is gewoon zo een heerlijk gevoel, de koele regen op je huid. Bovendien moet ik een beetje afkoelen. Geen idee wat ik verwacht had dat er vandaag ging gebeuren, maar dit was het alvast niet. Het is duizend keer beter dan ik had durven dromen. Een hele namiddag alleen met mijn droomjongen, dit droom ik vast. Maar als dat zo is, wil ik niet meer wakker worden. Dit is veel beter dan de werkelijkheid.
Gustav roept me toe dat ik met hem moet gaan schuilen dus wandel ik op mijn duizendste gemak naar hem toe en trek hem mee de regen in. "Zeg me nu maar eens dat je hier niet van geniet.." Gustav heeft een rare blik in zijn ogen. Hij steekt een lok haar achter mijn linkeroor, en ik geniet onwillekeurig van die simpele aanraking. Hij neemt mijn hoofd vast en zoent me zacht. Ik schrik en trekt per ongeluk mijn hoofd een stukje terug. Ik heb er meteen spijt van en druk mijn lippen weer op de zijne. Het voelt alsof er een vuurwerk onsteekt in mijn binnenste. Ik voel zijn tong over mijn lippen glijden en voorzichtig open ik mijn mond om de kus te beantwoorden. Zo staan we een tijdje terwijl de regen ons doorweekt. Plots slaat de bliksem op 2 meter van ons in. "Kom" zegt Gustav, "laat ons terug naar het hotel gaan."

Reacties: