FanFic.nl

The Escape

Gone

Rechtop schiet ik wakker. Stokstijf kijk ik recht voor me uit, een dreunende pijn schiet door mijn hoofd. ''Waar ben ik? Wat is er gebeurd?''. Rollend met mijn ogen kijk ik opzij, verbaasd kijk ik verder om me heen rond de netjes opgeruimde kamer. Een klein tafeltje met een stoeltje staat recht tegen de muur en het bed waar ik op lig staat er recht tegenover. Mijn ogen dwalen af naar het raam met kleine witte gordijnen ervoor. Opeens wordt alles me weer helder, ik ben van huis gevlucht.. Maar waar ben ik nu dan?
Ik hoor zware voetstappen een trap oplopen en langzaam gaat de deurkruk naar beneden. Mijn hart bonst in mijn keel..
Zoekend naar antwoorden kijk ik naar de deuropening, een jongen met chocolade bruine krullen, een zwarte broek en een wit V-hals t-shirt kijkt me bezorgd aan.
''Gaat alles goed?'' vraagt hij en hij loopt het kamertje binnen. Ik verroer geen vin en kijk hem nog steeds aan. Rustig gaat hij op de rand van het bed zitten. ''Ik ben Harry. Wil je me vertellen wat er is gebeurd?'' Een doodse stilte is gevallen en nog steeds kijk ik Harry aan. ''Waar ben ik?'' vraag ik zacht na enkele minuten. Een kleine opluchting is te zien op Harry zijn gezicht ''Je bent in mijn huis, op mijn zolder op precies te zijn. Wil je me vertellen wat er is gebeurd?'' Mijn blik valt van Harry af en ik kijk naar beneden, Donkerrood opgedroogde bloeddruppels op mijn t-shirt is het wat mijn ogen bezighoudt.
''Ik kan niet meer terug naar huis'' zeg ik zacht en ik doe mijn ogen dicht om mijn tranen tegen te houden. Harry zit doodstil en reageerd niet, ik open mijn ogen en kijk naar Harry. Hij draait zich om en pakt een glas water en een asprine van het kleine tafeltje af, ''Neem dit maar en rust nog maar even'' zegt hij en geeft het glas water en de asprine aan mij. Harry staat op en loopt het kamertje uit en doet de deur zachtjes dicht. Ik doe de asprine in mijn mond en met veel moeite slik in het bittere pilletje weg met het koude water. Rustig ga ik weer liggen onder de warme dekens en probeer naar te denken, al snel beginnen mijn ogen te prikken en ik val in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.