FanFic.nl

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Hoofdstuk 36

Silvanita POV
Het is vier uur en we staan met zijn zessen bij de hummer. ‘Gaat dit wel passen?’ vraag ik en ik werp een blik op de koffers. ‘Tuurlijk wel.’ Zegt Liam terwijl hij me een grijns geeft. Sceptisch trek ik een wenkbrauw op. ‘Ik geloof er niks van.’ Niall lacht. ‘Moet jij eens opletten.’ Hij opent de kofferbak en begint te koffers in te laden. Wonder boven wonder passen ze allemaal. Mijn mond valt open.
‘Oke oke, Ik geloof jullie.’ Ze lachen en we lopen om de hummer heen. Liam gaat voorin zitten, net zoals Harry. Louis, ik, Niall en Zayn gaan achterin zitten. ‘Zitten we?’ vraagt Liam. We antwoorden allemaal bevestigend en hij trapt het gas in. Ik kijk achterom naar mijn appartementje.
Daarnet had ik mijn ouders nog gebeld. We hebben afgesproken dat zij het zouden gaan verkopen.
Louis pakt mijn hand en ik kijk hem aan. Een glimlach speelt om zijn lippen. ‘Ik kan niet geloven dat je echt met ons meegaat.’ Ik grijns. ‘Wen er maar aan.’ Hij grijnst ook en ik leg mijn hoofd op zijn schouder. ‘Ja, wen er maar aan,’ zegt Zayn, ‘Je zal haar nu moeten delen.’ Ik kijk hem aan en hij lacht.
‘Nee grapje, maar je zal wel aan ons moeten wennen. We zijn nogal….druk.’ Ik lach. ‘Dat ben ik ondertussen wel gewend.’ Hij geeft me een klopje op mijn knie. ‘Dan denk ik dat je het geweldig gaat vinden bij ons.’ Ik knik blij en concentreer me op Louis.
Het gebeurt gewoon! Ik ga naar London, met Louis!
De rit in de auto is gezellig. De jongens zingen vrolijk mee met de radio en ze kletsen me de oren van de kop. Vrolijk luister ik naar ze. Ze kunnen echt geweldig zingen en ik voel me bevoorrecht dat ik bij ze mag wonen.
Rond zevenen komen we aan in London. We hebben het geluk gehad dat het helemaal niet druk was op de weg. Mijn oogleden zijn zwaar, ik ben moe en kan niet wachten totdat ik naar bed kan.
‘Zullen we Chinees halen?’ stelt Liam voor. Ik knik en ook de anderen antwoorden bevestigend.
Liam rijdt naar de Chinees en hij parkeert de auto. ‘Wie gaat er mee wat halen?’ Niall springt meteen uit de auto. De rest blijft zitten. ‘Goed goed. Wij gaan wel.’ Liam en Niall lopen weg en wij stappen uit. Opgelucht strek ik mijn benen. ‘Shoot!’ roept Zayn ineens uit. Verschrikt draai ik me om. ‘Zayn, wat is er?’ Hij loopt met grote stappen naar Louis die tegen de hummer staat geleund. Driftig beginnen ze te praten en ik zie dat Louis nadenkt. Uiteindelijk zegt Louis wat terug. Ik zie dat Zayn wat ontspand en naast Louis tegen de hummer gaat staan. Mijn vermoeidheid verdwijnt en nieuwsgierigheid steekt de kop op. Ik kan mijn het niet bedwingen en loop naar ze toe. ‘Waar ging dat nou over?’

Louis POV
‘Shoot!’ roept Zayn uit. Ik schrik op, net zoals Silvanita. ‘Zayn, wat is er?’ Hij negeert haar en komt met grote passen op me aflopen. Hij staat voor me en op zijn gezicht ligt een verontruste trek.
‘We hebben een probleem, Louis.’ Niet begrijpend kijk ik hem aan. ‘Hoe bedoel je?’
Hij strijkt nerveus door zijn haar. ‘De meiden zijn nog in ons huis.’ Nog steeds niet begrijpend kijk ik hem aan. ‘Hè?’ Hij zucht. ‘Je weet wel. Danielle, Perrie en Miranda.’
‘Wat doen ze in ons huis dan?’ Zayn zucht en kijkt snel om hem heen. ‘Zij hebben op het huis gepast terwijl wij in Doncaster waren.’ Aha, ik begrijp het al. ‘En ze zijn nog in het huis?’ Hij knikt.
‘Ik denk het wel.’ Ai, dat kan nog wel problemen opleveren, Ik denk diep na en neem dan een besluit.
Het is dan maar tijd dat ze de andere gaat ontmoeten. ‘Laat het maar zo. Misschien is het wel beter als ze ze nu al ontmoet.’ Zayn knikt. ‘Weet je het zeker?’ ik knik en hij komt naast me staan.
Silvanita kijkt ons vol twijfel aan. Dan komt ze naar ons toe gelopen. ‘Waar ging dat nou over?’
Ze kijkt van mij naar Zayn en weer terug. Ik zucht diep. ‘De meiden zijn nog in ons huis en Zayn kwam me dat even vertellen.’ Niet begrijpend kijkt ze ons aan. ‘De meiden?’ Ik knik. ‘Ja, je weet wel. De vriendinnen van Zayn, Liam en Harry. Danielle Peazer, Perrie Edwards en Miranda van Valen.’
Ik zie dat ze schrikt. ‘En die ga ik nu al ontmoeten?’ ik knik. ‘Als je dat wil tenminste.’
Ze denkt even na en pakt dan mijn hand. ‘Samen.’ ‘Samen.’

Silvanita POV
Nerveus zit ik in de hummer. Het huis van de jongen is al te zien en ik wordt nog nerveuzer.
Zullen ze me wel accepteren? Zal ik hen wel accepteren? De hummer draait de oprijlaan op en drie meiden komen de deur uitgestormd. Ze gaan op een rij staan en ik kan ze goed zien. Ze zien er wel aardig uit.
Liam stapt als eerste uit. Harry en de rest volgen. Ik blijf zitten, ik durf niet. Louis draait zich om en steek zijn hand naar me uit. ‘Samen.’ Ik knik en pak zijn hand vast. Hij helpt me met uitstappen en samen lopen we naar de meiden. Zayn, Liam en Harry hebben ieder een van de meiden in een knuffel getrokken. Louis schraapt zijn keel en ze draaien zich naar mij. De ogen van de meiden staan nieuwsgierig als ze mij zien. ‘En wie is dit?’ vraagt een van de meisjes geïnteresseerd.
Ze heeft een lage stem. Zo een die je niet bij haar uiterlijk verwacht. Ze heeft haar haren lichtroze geverfd. Het staat haar goed. Ze draagt een leuk zwart jurkje tot net boven de knie, daaronder heeft ze zwarte peeptoe hakken. Zayn heeft zijn arm om haar schouders geslagen. ‘Hee Perrie,’ zegt Louis, ‘Dit is Silvanita. Mijn vriendin.’ We lopen naar haar toe en ze geeft me een knuffel. ‘Leuk je te ontmoeten. Ik ben Perrie.’ Ik glimlach. ‘Silvanita. Je haar is leuk zo.’ Ze draait een pluk rond haar vinger. ‘Dank je! Ik denk dat ik het binnenkort ga dip dyen.’ Ik grijns. ‘Leuk, ik ga wel mee als je het niet erg vind. Misschien laat ik mijn haar ook wel dip dyen.’ Ze bekijkt mijn haar even. ‘Hoe lang is het?’ Ik leg mijn hand halverwege mijn rug. Haar mond valt open. ‘Dan moet je het echt dip dyen. Dat gaat er echt geweldig uitzien!’ Ik grijns. ‘vast wel, maar ik ga dus wel mee.’ Ze grijnst terug. ‘Leuk!’
Louis grinnikt. ‘Wil je de andere ook nog ontmoeten of blijf je gezellig met Perrie kletsen?’ we lachen even en lopen naar een ander meisje. Haar haren zijn gekruld, kroesachtig bijna. Het is bruin en komt tot over haar schouders. Ze draagt een spijkershort en een los shirt zonder mouwen. Liam heeft zijn arm om haar schouders geslagen. Verlegen kijk ik haar aan. ‘Danielle, ik wil je voorstellen aan mijn vriendin. Silvanita.’ Ze glimlacht en geeft me een knuffel. ‘Leuk je te ontmoeten, Silvanita.’
Ik glimlach weer. ‘Ook leuk om jou te ontmoeten.’ Zeg ik terug. Ze glimlacht naar me en Louis trekt me al mee naar het laatste meisje. Ze oogt verlegen en kijkt alleen maar naar Harry. Ik giechel, echt zo schattig. Ze heeft donkerblond/bruin haar dat tot net over haar schouders komt. Het krult licht.
Ze heeft een lichte spijkerbroek aan en een shirtje met korte mouwen. Ook Harry heeft zijn arm om haar schouders geslagen. ‘Heey Miranda,’ zegt Louis vrolijk. Ze kijkt op en glimlacht licht. ‘Louis. Ik ben blij dat je nog leeft.’ Hij knikt even en wijst dan naar mij. ‘Ik wil je voorstellen aan Silvanita, mijn vriendin.’ Verlegen kijkt ze me aan en dit keer ben ik diegene die knuffelt. Ze grijnst. ‘Leuk je te ontmoeten.’ Ik knik even en grijns terug. ‘Jongens! Het eten wordt koud!’ roept Niall en hij stormt naar binnen. We lachen en volgen hem naar binnen.
Terwijl we eten kijk ik stiekem naar de meiden. Ze zijn allemaal aardig en ik ben blij dat ze me geaccepteerd hebben. Wij gaan echt goede vriendinnen worden.

Reacties: