Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Stand Alones » 13 She's my treasure [Liam Payne]
Stand Alones
13 She's my treasure [Liam Payne]
Zenuwachtig loop ik door de stad. Danielle en ik zijn al vijf jaar samen, dus met ik iets speciaals vinden. Dat is mijn probleem, ik vind niks speciaals. Parfum, sieraden, bloemen. Ik vindt het niet goed genoeg. Een diepe zucht verlaat mijn mond en ik strijk over mijn gemillimeterde haar.
Nog twee uur, dat is de tijd die ik nog heb. Over twee uur hebben Danielle en ik afgesproken in een restaurant. Een diner voor ons twee. We zouden ieder een cadeau meenemen.
De druk, ik heb een cadeau nodig en snel. Nerveus kijk ik om me heen.
Mijn oog valt op een sieraden winkeltje. Proberen dan maar. Ik steek de straat over en loop naar binnen. Sieraden in allerlei vormen en maten glinsteren me toe. Met open mond loop ik door de winkel. Zoveel sieraden. Kettingen, ringen, armbanden oorbellen, piercings. Ik draai een rondje en kijk verbaasd rond. Zoveel. Zilver, goud, witgoud. Alles glinstert mij toe. Ik wil weer verder lopen als er opeens twee meisjes voor mijn neus staan.
‘Kunnen we je helpen?’ vragen ze in koor. Ze hebben allebei blond haar en blauwe ogen. In hun mond glinstert een beugel. Opeens vraag ik me af hoe oud ze zijn. ‘Nou..’ stamel ik.
‘Volgens mij is hij wat nerveus, Lianne.’ Zegt het linker meisje. ‘Volgens mij ook, Lianne.’ Zegt het rechter meisje. Mijn verbazing groeit. Ze zien er niet alleen het zelfde uit, ze hebben ook nog eens dezelfde naam! Het linker meisje haalt een bril uit haar zak en zet hem op. ‘Zo kan ik je wat beter bekijken.’ Zegt ze tegen me. Ik bloos en wil me omdraaien. Ik voel me hier niet op mijn gemak.
‘Heehee! Niet weglopen. Misschien kunnen we je wel helpen.’ Ik twijfel, maar blijf staan. Eenmaal haal ik diep adem. ‘Ik zoek een cadeau voor mijn vriendin.’ Ze grinniken. ‘Hoeveel jaar?’ vraagt het rechter meisje. ‘Vijf.’ Antwoord ik haar. De meisjes draaien zich naar elkaar toe. Ze beginnen te fluisteren en ik wordt wat nerveus. Het linker meisje draait zich naar mij. ‘Misschien is het tijd voor de vraag?’ zegt ze. Ik kijk ze raar aan. ‘De vraag?’ Het rechter meisje begint onbedaarlijk te grinniken.
‘Hij heeft nog nooit van de vraag gehoord.’ Het linker meisje draait zich naar de rechter en geeft haar een tik op haar schouder. ‘Beheers jezelf, Lianne.’
‘Oke oke. Ik zal mijn best doen, Lianne.’ Ze kalmeert en nu kijken ze me alle twee aan.
Een rilling loopt over mijn rug. ‘De vraag, mijn jongen, is heel belangrijk voor een vrouw.’ Zegt de rechter Lianne. Ik trek een wenkbrauw op. Het linker meisje zucht. ‘Bij de vraag, vraag je of ze met je wil trouwen.’ Tonk. Het kwartje valt. Natuurlijk! Dat is het ideale cadeau! Ik lach. ‘Hebben jullie toevallig verlovingsringen?’ De meisjes lachen. ‘Natuurlijk. Loop maar mee.’
Ze draaien zich tegelijkertijd om en lopen voor me uit. Ik loop achter ze aan. We doorkruisen het winkeltje en komen uit bij een rek met ringen. Meteen springt er een uit die ik heel mooi vindt.
Het is een gouden ring met een rood hart erop. Ik loop ernaar toe en bekijk de ring. Aan de binnenkant staat You’re my treasure gegraveerd. De meisjes kijken me aan. ‘Deze wil ik.’ Zeg ik.
‘Prachtige keuze.’ Zeggen ze tegelijkertijd. De Lianne met de bril op loopt naar het rek en pakt de ring eraf. Daarna lopen ze samen naar de kassa en ik reken af. Ze stoppen de ring in een doosje in de vorm van een schatkist. Ik pak hem aan en bedank ze. ‘Graag gedaan, Liam.’ Ik ril en vlucht het winkeltje uit. Hoe wisten ze mijn naam? Ik schud de angst van me af en ga op weg naar het restaurant, naar mijn treasure.
Reacties:
Als ik eerlijk ben, vond ik dit niet je beste.
Het is meer een stuk uit een verhaal, dan een SA. En niet overal klopt de grammatica, dan voorname de persoonsvormen. En alweer hetgeen met de komma bij de citaten.
Ik ben nog steeds ondersteboven van je woordkeuze.