FanFic.nl

Friends or more...|| Louis Tomlinson [Afgerond]

Hoofdstuk 37

Silvanita POV
Vrolijk loop ik door de stad. Aan mijn rechterkant loopt Perrie, aan mijn linkerkant loopt Miranda. Danielle kon helaas niet meekomen, ze had een repetitie voor een of ander dansstuk. We praten en lachen. Mijn oog valt op de Starbucks en ik begin nog breder te grijnzen.
‘Zeg meiden. Hebben jullie ook zo’n zin in Starbucks?’ Perrie en Miranda kijken me aan en beginnen dan te grijnzen. ‘Wat dacht jij dan,’ zegt Miranda vrolijk. We lachen even en lopen dan naar de Starbucks. We droppen onze tassen bij een tafeltje en ik haal onze koffie. Na een tijdje staan er drie overheerlijke Mocha Frappuccino’s op tafel. Grijnzend ga ik zitten.
‘Meiden, jullie zijn echt te gek,’ zeg ik tegen ze. Perrie glimlacht. ‘Jij ook.’ Ik grijns. Sinds ik bij de jongens woon is Perrie toch echt wel mijn beste vriendin geworden. Begrijp me niet verkeerd, Miranda en Danielle zijn ook geweldig, maar met Perrie heb ik meer een klik. Dan schiet me iets te binnen.
‘Zeg Perrie.’
‘Hmm?’
‘We zouden toch nog een keer ons haar laten dip dyen?’ Perrie schrikt op. ‘Dat is zo!’ Miranda grinnikt. ‘Dan gaan we dadelijk toch naar de kapper? Misschien laat ik m’n haar ook wel dip dyen.’ Ik begin te lachen. ‘Misschien kunnen we ons haar wel dezelfde kleur doen. Weet je wel, als teken van onze vriendschap.’ Langzaam beginnen Perrie en Miranda te grijnzen. Alsof dat nog niet genoeg was klinkt een bekende stem door de Starbucks. ‘Silvanita! Perrie! Miranda!’ We draaien ons om en beginnen breed te grijnzen. In de deuropening staat Danielle. Haar haren zijn samengebonden in een staart. Ze draagt een simpele spijkerbroek en een shirtje met spaghetti bandjes. Ze is licht opgemaakt en grijnst breed. Ze komt naar ons toegelopen en wij staan op. Ze geeft ons een grote knuffel en besteld dan snel een Mocha Frappuccino. Als ze die heeft komt ze bij ons aan het tafeltje zitten. ‘Dus, waar hebben we het over?’ Perrie glimlacht.
‘Silvanita kwam met het geweldige idee om onze haren in dezelfde kleur te laten dip dyen, als teken van onze vriendschap.’ Danielle begint te grijnzen. ‘Vet idee!’ Ik begin te ook te grijnzen en we drinken snel onze koffie op. Dan lopen we met z’n vieren naar de kapper. Vrolijk pratend lopen we naar binnen. Er is plaats en dus gaan we meteen zitten. De tassen staan verspreid om ons heen en vier kapsters komen aanlopen. ‘Wat willen de dames?’ Ze kennen ons waarschijnlijk wel, (nou ja, mij niet, want Louis en ik zijn nog niet naar buiten gekomen en Miranda waarschijnlijk ook niet, want zij en Harry zijn ook nog niet naar buiten gekomen) maar hier komen wel vaker beroemdheden. Daar kijken ze dus niet van op. ‘We willen onze haren graag dip dyen,’ zegt Miranda. De kapster knikken en een van hen, een mooie vrouw ik schat haar 30, vraagt wat voor kleur. We kijken elkaar even aan en Perrie neemt het woord. ‘Roze.’ Miranda, Danielle en ik beginnen te grijnzen en stemmen in. De kapsters pakken de benodigde spullen en gaan aan het werk.

We lopen met z’n vieren de kapperszaak uit. Onze punten zijn in dezelfde kleur gedipdyed en ik moet zeggen, het ziet er geweldig uit. Mijn zwarte krullen hebben nu geweldige roze punten. Ook de punten van Miranda, Perrie en Danielle zijn roze. Ik grijns, niemand kan nu nog om onze vriendschap heen. Ik ben benieuwd wat Louis ervan vind. Ieder van ons draagt verschillende tassen. We lopen naar de auto en gooien alle tassen achterin. Daarna klimmen we vrolijk de auto in en rijden we naar het 1D-house.
Zodra we de oprijlaan oprijden gaat de garagedeur al open. Vier vrolijke jongens staan ons al op te wachten. Onze gezamenlijke lach schalt door de auto als we zien hoe ongeduldig ze zijn. Perrie rijd de garage in en zet de motor uit. We springen uit de auto en Louis komt meteen op me af gerend. Ik grijns en spring op hem af. Mijn benen sla ik stevig om hem heen en ik geef hem een hartstochtelijke zoen. Zodra hij zich heeft terug getrokken schud ik mijn haren over mijn schouders.
Hij begint te grijnzen en zet me voorzichtig neer. ‘Wauw, Silvanita. Je ziet er geweldig uit. Dit staat je echt heel goed.’ Ik glimlach. ‘Dank je Lou.’ Dan draai ik me om en loop naar de achterbak.
Hij zit nog dicht en met een dramatisch gebaar gooi ik hem open. Zorgvuldig zoek ik mijn tassen uit. Het zijn er een stuk of vijf. Louis komt aangelopen en kijkt vol verbazing naar de kofferbak.
‘Hoeveel hebben jullie wel niet gekocht?!,’ roept hij verbaasd uit. Grinnikend loop ik naar binnen, de vijf tassen in mijn handen. ‘Veel,’ zeg ik terwijl ik de tassen onderaan de trap neergooi.
Ik draai me om en zie dat Louis me verliefd aankijkt. Met grote stappen komt hij dichterbij en geeft hij me een dikke knuffel. Ik verberg mijn gezicht in zijn nek en giechel. ‘Je vind me nog steeds leuk?’
Voorzichtig kietelt hij me. ‘Natuurlijk mallerd. Hoe kan ik jou niet leuk vinden?’ Ik lach en trek me uit onze knuffel. ‘Ik ga m’n spullen even opruimen.’
Hij knikt en ik pak de tassen op. Dan loop ik de trap op, naar onze kamer. Grijnzend denk ik terug aan de dag dat ik hierheen kwam. We hadden besloten dat ik bij Louis en de anderen zou gaan wonen.

Met zijn tweeën lopen we de trap op. We hebben eerst met zijn negenen gedineerd en daarna verschillenden films gekeken. Nu is het al twee uur en ik val om van de slaap. Ik loop achter Louis aan de trap op, maar moet me dan vastgrijpen, omdat ik wankel. Bijna was ik van de trap gevallen. Ik ril als ik aan het eerste weekend hier denk. Toen viel ik ook van de trap, lijkt me nu niet echt verstandig om dat te herhalen. Ik stoot een piepgeluidje uit. Louis draait zich meteen om en kijkt me bezorgd aan.
‘Gaat het?’ ik schud van nee. ‘Ik viel weer bijna van de trap af.’ Hij lacht zijn scheve glimlach en ik word week in de knieën. ‘Ik draag je wel.’ Verward kijk ik hem aan en ik wil protesteren, maar het is al te laat. Louis stapt een paar treden naar beneden en zwiept me in zijn armen. Een klein gilletje verlaat mijn mond en Louis grinnikt. ‘Aah kom op. Zo erg is het toch niet?’
Heel even denk ik na, maar ik weet het antwoord al. De warmte van zijn lichaam straalt door mijn broek en shirt heen en verwarmt me. ‘Nee, het valt ontzettend mee.’ Hij grijnst en loopt de trap op. Als we boven zijn wil ik zeggen dat hij me weer neer mag zetten, maar ik lig eigenlijk te lekker.
Met een grote grijns op zijn gezicht loopt hij de gang door. Op gegeven moment opent hij een deur en mijn ogen worden groot. ‘Is dit jouw kamer?,’ vraag ik verbaasd. Hij knikt en zet me voorzichtig neer. Met grote ogen stap ik voorzichtig naar binnen. De kamer is groot. In de kamer staat een groot tweepersoons bed. Daarachter zit een groot raam waardoor je uitkijkt op de tuin. Er hangen mooie witte gordijnen voor. Ik ben eigenlijk nog nooit in de tuin geweest, maar het ziet er heel mooi uit. Aan beide kanten van het bed staat een nachtkastje. Op beide kastjes staat een vaas met rozen. Net zoals in de logeerkamer staat er een grote bank en hangt er aan de muur een grote flat screen. Aan de linkerkant van het bed zijn twee schuifdeuren, ze staan op een kier en ik zie een inloopkast. Aan de rechterkant van het bed is nog een deur. Deze is dicht, maar ik vermoed dat hij naar een badkamer leid. Louis slaat aarzelend een arm om me heen. ‘Vind je het mooi?,’ vraagt hij met een trillende stem. Ik draai me om en sla mijn armen om zijn nek. ‘Mooi? Het is prachtig!’ Hij grijnst en geeft me een zoen. ‘Mooi zo, want je zal hier slapen.’
‘Echt?!’ Hij knikt en ik zoen hem. ‘Je bent het beste vriendje ooit.’
Hij grinnikt en gooit de deur dicht. ‘Laten we eens kijken of dat bed lekker ligt.’

Reacties: