FanFic.nl

De ontmoeting (AF)

H15

,,Sara, wat doe je?" Geschrokken kijk ik haar aan. ,,Ik schrik me echt het apenzuur!"
,,Waarom duurt het zo lang? De jongens breken al bijna de tent af, zo'n honger hebben ze."
,,Sorry, maar ik kwam Hailey onderweg tegen." Ze kijkt me aan en lacht. Nu wil ze alles weten.
,,O en? Hebben jullie nu wat?"
,,Nee en dat gaat ook niet gebeuren. Zij heeft een vriendin, tenminste dat denk ik..."
,,Dat denk je?"
,,Ja, voordat ik de supermarkt inging zei ze dat ze liever bij mij was op dat moment. En in de supermarkt heeft ze mijn hand vastgehouden."
,,Serieus?" Ik knik. ,,En jij hebt er niks mee gedaan?!" Vol onbegrip kijkt ze me aan.
,,Nee, wat denk jij nou? Straks krijg ik haar vriendin op me af."
,,Heeft ze een vriendin?"
,,Ja. Ze heeft zelf gezegd dat ze ook naar haar vriendin kon gaan, maar liever bij mij was."
,,Volgens mij begrijp je haar verkeerd."
,,Hoe bedoel je?"
,,Nou, elke keer als ik jullie samen zie springen de vonken ervan af."
,,Alleen bij mij."
,,Ook bij Hailey, geloof mij nou maar. Ik zie dat soort dingen." Ze geeft me een knipoog. Zal ze gelijk hebben? Vind Hailey mij net zo leuk als ik haar? ,,En nu kom je mee met je pizza's, we hebben honger!" Sara trekt me mee naar het huis van William.

,,Hèhè, eindelijk ben je er!" William pakt mijn boodschappentas en haalt de pizza's eruit.
,,Ik dacht dat je zo graag bij mij wilde zijn." James steekt zijn tong uit en slaat een arm om me heen. ,,Wil je een wijntje? O, nee. Jij drinkt bier." Hij houdt een Amstel biertje voor mijn neus. Ik sla hem af.
,,Nee, morgen heb ik school." Zeg ik. Door acht ogen word ik aangekeken.
,,Juul, doe nou niet zo flauw." Zegt Edward. ,,Een biertje is toch niet zo erg? We gaan zo aan ons huiswerk dus dan moet je wel wat te drinken hebben." Ik zucht en lach. Ik geef hem een klein duwtje.
,,Oké, ik neem er één." Ik pak het Amstel biertje uit de handen van James en maak hem open.
,,Maar vertel, waarom ben je zo laat?"
,,Ik kwam iemand tegen die ik ken."
,,Wie?"
,,Wat maakt het uit wie?!" vraag ik wat bozer. ,,Sorry." Zeg ik daarna al snel. ,,Ik wil het er gewoon niet over hebben."
,,Nare ervaring?"
,,Ja, zeg dat wel. Vooral verwarrend." De jongens kijken me niet begrijpend aan. Ik kijk Sara aan en zij knikt. Ik moet het ze vertellen. ,,Oké, ik ga het jullie vertellen. Maar ik wil dat jullie je mond houden! Tegen iedereen en vooral tegen mijn ouders!"
,,Wow, dat moet wel een erg groot geheim zijn." Zegt William en gaat naast me zitten.
,,Dat is het ook, daarom moeten jullie eerst beloven dat jullie je mond houden." Ik kijk James, William en Edward aan. Ze knikken alle drie. Ik slik een keer en een zucht verlaat mijn mond. Nu moet ik het ze vertellen!
,,Jullie weten dat ik al deze tijd gezegd heb dat ik op jongens val?"
,,Ja, maar helaas niet op mij." James begint te lachen en de andere doen een beetje mee. Ik gooi een kussen naar het hoofd van James. ,,James!" roep ik. ,,Alsjeblieft!"
,,Sorry." Zegt hij. ,,Ga verder."
,,Bedankt." Ik kijk Sara aan, maar die maakt het niet af voor me. Ik moet het ook zelf vertellen! ,,De waarheid is dat ik helemaal niet op jongens val..." Ik wacht hun reacties af, maar ze wachten op mijn volgende zin. ,,Ik val op meiden." Zeg ik dan snel erachter. William zet zijn biertje op de sidetable en kijkt me verbaasd aan.
,,Jij valt op meiden?" Hij herhaalt het wel tien keer. Ook James en Edward zijn er even stil van. Ik voel me steeds ongemakkelijker en sta op.
,,Juul, ben je blij dat je het nu verteld heb?" vraagt Sara en legt haar arm om mijn schouder.
,,Ja, dat wel. Maar ik had een reactie verwacht en geen drie sprakeloze jongens." Ik wijs naar de jongens, die nog altijd stil zijn en niet weten wat ze moeten zeggen. Sara zwaait voor hun gezichten.
,,Zeg eens iets!" roept ze. ,,James? William? Edward?"
,,Ik vind het knap dat je ervoor uit gekomen bent." Zegt Edward dan. Ik kijk hem aan. ,,Ja, ik denk dat als ik homo was dat ik er niet voor uit durfde te komen hoor. Bang voor reacties van mijn ouders en van mijn vrienden."
,,Dat heb ik ook, daarom durfde ik het niet te zeggen. Tot nu dan."
,,Je ouders weten het niet?" vraagt James.
,,Nee en die mogen het nu ook nog niet weten!"
,,Maar ze moeten het toch wel weten?" Ik kijk William aan.
,,Ga je het ze vertellen?" Hij schudt zijn hoofd. Ik haal opgelucht adem.
,,Hé, je geheim is veilig." Zegt William.
,,Trouwens Juul, hoe laat moest je thuis zijn?" James kijkt me aan. Ik kijk op de klok en schrik. De tijd vliegt, het is al vijf voor tien! Als ik nu wegga, ben ik nog op tijd thuis. Ik omhelst de jongens, neem Sara mee en fiets naar huis.

Om vijf voor half elf stap ik het huis binnen. Gelijk komt mijn vader de gang ingelopen.
,,Gefeliciteerd!" zegt hij. ,,Je bent een keer op tijd thuis." Ik voel de woede in me opkomen. Ik heb net iets heel moeilijks gezegd en dan zegt hij dit?! Waar haalt hij het lef vandaan?! Sara ziet dat ik boos wordt en neemt me mee naar de keuken, waar mijn moeder net wat te drinken inschenkt.
,,Lekker, mam. Ik lust ook wel een beetje ice tea." Zeg ik. ,,En Sara ook." Mijn moeder knikt en schenkt nog twee glazen in. ,,We nemen het wel mee naar boven. We gaan nog het laatste beetje huiswerk maken, bij William zijn we niet aan alles toegekomen." Zeg ik. Ik pak onze glazen en pak een klein bakje en stop er dropjes in. We lopen naar boven. Op mijn kamer kom ik erachter dat ik mijn rugzak vergeten ben. Ik pak mijn mobiel en stuur een sms naar William: Hé Will! Ik ben mijn rugzak bij je vergeten, neem je hem morgen mee naar school? Xx Juul. Ik drink mijn glas ice tea leeg en Sara ook. Dan gaat mijn mobiel af en ik zie een sms van William: Hé, natuurlijk neem ik 'm mee morgen. Slaap lekker! Xx. Ik ruim mijn mobiel op en Sara en ik gaan liggen. Snel daarna vallen we in slaap.

De volgende dag kom ik met Sara, William, James en Edward het schoolplein op. James heeft onderweg de antwoorden van de Nederlands toets achter elkaar op gerateld, zonder één fout.
,,Hij kent het helemaal van buiten." Zegt Edward tegen mij. ,,En dan zegt ie nog dat ie moeite heeft met leren omdat hij dyslectisch is."
,,Hallo, ik heb er wel deze hele week op gezeten." Zegt James.
In de les krijgen we onze toets voor ons. Alles wat we weten moeten we opschrijven van meneer van Kamp. De meeste zitten te denken, maar James schrijft door. Niet veel later legt hij zijn pen neer.
,,Ben je nou al klaar?" de anderen beginnen te zuchten.
,,Ja." Zegt hij trots. ,,Een kwestie van leren. Meneer van Kamp geeft ons niet voor niks huiswerk."
,,Grote praatjes." Zegt meneer van Kamp tegen James. ,,Laat maar eens zien wat je ervan terecht gebracht heb." En hij neemt zijn proefwerk in.
,,En wat heb ik?" vraagt James en hij doet zijn agenda open om daar zijn cijfer in te schrijven. ,,Ik hoef niet meer te krijgen dan een zeven. Geeft u de rest van de punten maar aan Julia."
,,Ja, ja." Zegt meneer van Kamp. ,,Jij hebt praatjes voor tien."
,,Heb ik een tien?"
,,Nee, een vier en dan ben ik nog schappelijk."
,,Dat kan niet. Ik wist alles."
,,Dat is niet genoeg, je moet het ook kunnen opschrijven."
,,Wat bedoelt u? Ik heb alle vragen beantwoord!"
,,Dat kan ik toch niet lezen, het staat vol spelfouten."
,,Ik ben dyslectisch."
,,Dat zal wel, maar als je niet behoorlijk kan schrijven, kan ik dit niet goedkeuren." Nu wordt de klas kwaad.
,,Voor in het klassenboek staat dat u daar rekening mee moet houden, ik had alles goed!" Protesteert James. De hele klas bemoeit zich ermee. Iedereen weet hoe lastig het voor James is.
,,Stilte!" roept meneer van Kamp met harde stem. ,,De volgende die nu nog zijn mond opendoet, heeft een één voor zijn proefwerk."
,,Het is belachelijk!" zegt James.
,,Je kunt niet fatsoenlijk Nederlands schrijven en luisteren is blijkbaar ook te moeilijk.” Meneer van Kamp loopt naar de deur en opent hem. ,,Eruit jij!” James gooit zijn spullen in zijn tas en gooit daarna hard de deur dicht.
Als we de aula inkomen, hangt James onverschillig tegen de bar aan.
,,En wat zei de Graaf? Of ben je niet geweest?” vraag ik als James zijn schouders ophaalt.
,,Natuurlijk niet, ze bekijken het maar. Dan ga ik toch gewoon van school, makkelijk zat. Die sukkel wil zeker dat ik vakkenvuller word.” Het heeft James geraakt, dat zie ik duidelijk.
,,We gaan met z’n allen naar de Graaf, dan luistert hij wel.” Zegt Sara.
,,Van mij hoeft het niet.” Zegt James. Maar we gaan toch.
,,Wat is er aan de hand?” vraagt meneer de Graaf die allemaal boze gezichten ziet.
,,James kende zijn proefwerk heel goed, u kunt hem zo iets vragen. Hij weet alles. En alleen omdat hij taalfouten heeft gemaakt, krijgt hij een vier, terwijl iedereen weet dat hij dyslectisch is.” Zeg ik boos.
,,Ik moest zo’n test doen, anders kreeg ik geen bewijs.” Zegt James boos. ,,En nu heb ik dat bewijs, maar daar heb ik echt niks aan!” hij haalt de kaart uit zijn tas. ,,Hier hebben mijn ouders honderd euro voor betaald en meneer van Kamp houdt er geen rekening mee.”
,,Zo is het wel genoeg. Ik zoek dit zelf met meneer van Kamp uit. Je hoort er nog van, James.” En meneer de Graaf gaat door met zijn werk.
,,Van ons hoort hij in elk geval nog.” Zeg ik als we de trap af lopen.
,,We pakken ‘m!” zegt Sara. ,,Ik weet alleen nog niet hoe.”
,,We bedenken wel iets.” En we gaan het lokaal van Engels in.

Twee uren later is Engels afgelopen en lopen we door de gangen van de school.
,,Yes! Eindelijk uit!" roept William en rent naar buiten. Wij rennen achter hem aan en gaan nog een potje voetballen. Sara, William en ik zitten in één team en James en Edward in het andere. Al snel staan James en Edward 1-0 achter, het wordt zelfs 2-0. Dan trapt James in woede de bal hard over het hek heen en horen we iemand 'au' roepen. We schrikken. Snel loop ik het veld af en loop naar de plek waar de bal moet zijn. Als ik daar ben, blijf ik geschokt staan. O my god...

Reacties: