FanFic.nl

Vampir sucht Mensch (TC)

3.

De schooldag is voorbij en het weekeinde is aangebroken. Zoals elke vrijdagmiddag zou ik met mijn medestudenten nog even wat gaan drinken in de kroeg. Over een kwartier is het piekuur; een uur lang bier voor maar één euro per flesje.
Bill zit bij mij achterop, zoals ik al voorspeld had ben ik daar niet meer vanaf geraakt. Hij is hier met de bus gekomen en ik kon hem moeilijk achter ons aan laten rennen.
Nog geen tien minuten later komen we aan bij onze bestemming en dumpen we bijna synchroon onze fietsen in de daarvoor bedoelde rekken. "Ah, fijn. Mijn kont begon zeer te doen van die harde bagagedrager." klaagt de blonde, gepiercete jongen terwijl hij langs zijn billen wrijft. De bewegingen die hij maakt zijn zo elegant, zo sierlijk, dat ik het bijna vrouwelijk durf te noemen. "Hmm, dus je kwam uit Frankrijk zei je? 't Is niet aan je accent te horen." concludeer ik terwijl we gezamenlijk aan de bar gaan zitten. De barkeeper begroet ons en opent ter gewoonte zeven flessen bier. "Ehm, nee? Haha, wat zou ik zeggen. Ik ben een snelle leerling." antwoordt Bill op mijn zonet gestelde vraag. "Aha..." Snelle leerling hè? Hij woont hier net een maand.

Het loopt tegen zevenen als we terugkomen van de snackbar om de hoek, piekuur is al een tijdje voorbij en Bill heeft ons allemaal iets beter leren kennen. Het propmillegehalte in ons bloed loopt langzaam op, maar dat weerhoudt niemand er hier van om een volgende ronde te bestellen. Weer terug op onze oude barkrukken zetten we de gesprekken achteloos door en voelen de sfeer langzaam omslaan in aangeschoten gezelligheid.
"Dus, Ron... wie aan dat tafeltje zou jij het liefste doen?" vraagt Micheal wijzend naar een groepje dames. Ze drinken besser en een glaasje wijn terwijl ze hun neus poederen en meisjesachtig zitten te doen. Persoonlijk vind ik ze geen van allen echt de moeite waard, maar daar zal meneer hier wel anders over denken. "Haha, die blonde... Die, met dat zebraprent handtasje." vertelt hij een beetje sukkelig en blijft haar onderzoekend aanstaren. "Je kan ook gewoon 'die met de grootste tieten' zeggen hoor." lacht Micheal en geeft hem een klop tegen zijn schouder. "Maar ik heb een lijstje hoog te houden, problemen mee als ik die neem?" vraagt hij zonder op antwoord te wachten, hij besteld een wit wijntje en laat die aan haar tafel geserveerd worden. Zodra ze die ontvangt kijkt ze verwachtingsvol richting Bill, die daardoor even zijn tanden ontbloot. "Wow, nee gast." keurt Micheal zijn blik af. "Deze is van mij." En met die woorden verlaat hij zijn kruk om plaats te nemen bij het groepje meisjes. Hoewel het niet was wat ze waarschijnlijk gehoopt had is 'ie toch van harte welkom.
"Je doet het goed bij de vrouwen of niet?" vraag ik grijnzend aan Bill die aan het etiketje van zijn bierflesje zit te pulken. "Ja, ik denk het..." geeft hij toe en gaat met een krul om zijn lippen rechter op zitten. "Maar ik vermijd lichamelijk contact liever. Ik word er altijd een beetje nerveus van." verklaart hij een beetje verlegen en nipt van zijn flesje. "Ik heb Fransen altijd al een beetje raar gevonden." plaag ik hem, half. Stiekem meen ik het, hij is raar. "Ik weet het, ik ben een apart geval." zegt hij alsof hij mijn gedachten kan lezen.

Het is bijna ochtend, de kroeg is gesloten en iedereen is naar huis. Behalve ik. De bussen rijden rond dit tijdstip niet meer, ik heb de plicht op me genomen om Bill naar huis te brengen. Hoewel ik de hele weg gezigzagd heb en we al vijf keer gevallen waren als Bill zijn been niet uitstak, zijn we toch levend bij zijn verblijf aangekomen. Het is een verrot studentenflatje, kennelijk zijn z'n ouders niet mee naar Duitsland verhuisd. Volgens mij vertelde hij al dat hij hier enkel en alleen naar toe gekomen is om te studeren.
"Hé, thanx. Als ik jou was zou ik terug lopen, het is te riskant om nu nog te gaan fietsen." adviseert hij me en schut mijn hand. Een beetje verdwaasd schut ik terug, maar heb geen idee waarom. Misschien kennen ze in Frankrijk de boks niet. Ondanks zijn rare afscheid besluit ik toch maar zijn raad op te volgen, waardoor ik heelhuids thuis aankom. Ik laat Kitkat de tuin in, vul zijn bakjes met voer en water en laat hem na zijn behoeftes weer binnen. "Welterusten, rakker." wens ik hem met een aai over zijn kop toe en strompel mijn slaapkamer in. Ik trek het oversized shirt over mijn hoofd uit en val op het bed. Een beetje duizelig gooi ik het kledingstuk in een hoek, maar niet lang daarna gaat bij mij het licht uit.

Reacties: