FanFic.nl

Schrijfwedstrijden

5~The Ending

Ik werd wakker en meteen wist ik wat ik moest doen. De afgelopen weken waren de zwaarste ooit, nu moest ik het beëindigen. Ik had mijn vriendje vreemd zien gaan. Met mijn beste vriendin! Hij had mijn hart vermorzeld en nu ga ik onze relatie vermorzelen. Ik keek op mijn telefoon. Er staan duizenden onbeantwoorde sms’jes van hem. Het spijt hem en hij wilt me terug, dat soort dingen. Ik legde mijn telefoon weer weg en met een vloeiende beweging stond ik op uit bed. Ik sliep al vier weken bij mijn ouders, in mijn oude kamer. Snel liep ik naar mijn bureau en kwam langs te spiegel. Ik verstijfde en keek mijn spiegelbeeld aan. Ik zag er verschrikkelijk uit. Grote wallen, bleke huid, vet haar. Ik tilde mijn sweater wat op. In deze weken was ik afgevallen, omdat ik niets behalve water nuttigde. Mijn ribben werden al zichtbaar en ik schrok. Het is duidelijk tijd. Ik liet de rand van mijn sweater los. Met twee stappen was ik bij het bureau en ik ging zitten. Terwijl de computer opstartte, dacht ik terug aan het begin. We waren op het strand….

‘Hello beauty. Ik heb hier de zee aan de lijn en die vind dat wij moeten gaan daten.’
Ik kneep mijn bruine ogen wat dicht en keek naar de persoon voor mij. De jongen die voor me stond hield een schelp tegen zijn oor. Ik begon te lachen. Dat was de slechtste openingszin ooit, maar de jongen zag er schattig uit. Hij was gebruind en had een sixpack. Zijn zwembroek hing laag op zijn heupen en zijn gespierde benen reikte naar het zand. Blote tenen verborgen zich nerveus in het zand. Zijn blonde haar werd bruiner naarmate je dichter bij de wortels kwam. Zijn blauwe ogen staren me afwachtend en ietwat nieuwsgierig aan. Waarom ook niet? ‘Nou, ik denk dat de zee wel eens gelijk kan hebben.’ Zijn gezicht lichtte op. ‘Echt?!’ Ik knikte en de jongen kwam op zijn hurken voor me zitten. ‘Je maakt geen grapje?’ Glimlachend schudde ik mijn hoofd. Mijn bruine haar zwiepte heen en weer. De jongen grijnsde breed. ‘Wat dacht je van een kop koffie?’

Verassend genoeg was hij hartstikke leuk en aardig. We hadden een paar dates gehad en toen was ik officieel zijn vriendinnetje. We waren vier jaar gelukkig.
Vier weken geleden was het over, ik had hem betrapt met mijn beste vriendin. In ons appartement. Mijn hart werd vermorzeld en ikzelf brak. Nu neem ik het heft in eigen handen. Het is tijd voor het eind. Mijn laptop startte op en ik ging naar mijn mailbox. No way dat ik het hem face to face ga zeggen. Ik wil hem nooit meer zien. Mijn muis ging naar nieuw en klikte het aan. Ik voerde zijn mailadres in en begon te typen.

Leonardo,

Ik stuur je deze mail om mijn hart te luchten.
Toen ik je vier weken geleden met Maaike betrapte, brak je mijn hart. Je hebt me gebroken en het voelt alsof ik dood ga, alsof ik in bijtend zuur word ondergedompeld en word bestormt door woeste honden. Wat je hebt gedaan is onvergeeflijk. Door jou ben ik twee van de belangrijkste personen in mijn leven kwijtgeraakt. Jij en Maaike. Ik weet dat we een geweldige tijd hebben gehad en ik weet dat je wel degelijk van me houdt. Helaas voor jou heb je het weggegooid. Je hebt me pijn gedaan en je had beloofd dat nooit te doen. Ik heb een besluit genomen. Dit is de laatste keer dat je iets van me hoort, Leonardo. Het is beter voor mij om dit, wat het ook is, te beëindigen. Ik wil je nooit meer zien. Het is over.
Vaarwel

Iliana.

Ik bekijk de tekst die uit mijn vingers is komen rollen. Tranen beginnen te stromen, ik wil het niet beëindigen, maar het is beter voor mij als ik dat wel doe. Mijn muis gaat naar verzenden. Ik twijfel, ben ik er wel klaar voor? Het beeld van Maaike en Leonardo schiet door mijn hoofd, gevolgd door mijn spiegelbeeld van net. Ja, ik ben er klaar voor. Met één druk op de knop wordt het mailtje verzonden.
Het is over, voorgoed.

Reacties: