Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fake... [AF!] » 23
Fake... [AF!]
23
Gemma
Edward heeft me verplicht in de auto te blijven. Ik zie Eleanor het huis uitkomen en weglopen, Edward loopt achter haar aan. Tranen lopen over mijn wangen. Hij is een klootzak, maar ik kan niks doen. Hij heeft Harry en Harry betekent alles voor me. Hij is mijn broer. De ramen zijn geblindeerd en de deuren zitten op slot. Ik zit opgesloten, letterlijk en figuurlijk. De ketens die mij omklemmen moet ik kwijt zien te raken. Er moet zich een moment voordoen waarop ik kan ontsnappen. Waarop ik Louis alles kan vertellen, inclusief de verblijfplaats van Edward en Harry. Ik zal daarna moeten onderduiken, maar ik heb er alles voor over zolang ik mijn broer maar kan redden. Zolang ik Perrie maar kan redden. Ik snik en sla mijn handen voor mijn gezicht. Hij houdt me nu al twee weken vast. Twee weken zit mijn broer al in die bunker. Nog steeds denk ik terug aan die dag…
Het is zaterdag en ik zit in de woonkamer te lezen. Plotseling gaat de bel. Nieuwsgierig sta ik op.
‘Ik doe wel open mam!’ roep ik, dan loop ik naar de deur. Ik open hem en daar staat Harry.
‘Harry?!’ roep ik verbaasd uit. ‘Hey Gem.’ zegt hij lachend. Kuiltjes verschijnen in zijn wangen.
Ik spring hem om zijn nek en knuffel hem. ‘Omg, Harry! Ik heb je gemist!’ roep ik. Hij lacht. ‘Rustig Gemma. Ik ben het maar hoor.’ Ik lach ook en laat hem los. ‘Hoe is het met je? En met de jongens? Ben je alleen? Of zijn de jongens ook mee?’ ik ratel maar door en lachend legt Harry een hand over mijn mond. ‘Rustig Gemma! Een vraag per keer graag.’ Ik knik en hij haalt zijn hand los. ‘Dus, hoe gaat het met je?’ vraag ik. ‘Heel goed. Heb je zin om een stukje te lopen?’ Ik knik. ‘Ben een stukje lopen mam!’ Een ja klinkt en ik trek de deur achter me dicht. ‘Goed, laten we gaan.’ Harry knikt en we lopen richting het park. ‘Waarom heb je niet gezegd dat ik er was?’ Ik sla een hand voor mijn mond. ‘Oeps.’ Hij grijnst, maar iets in mij zegt dat deze grijns niet grappig bedoelt is. ‘Het is maar goed ook, want ze zou me toch niet herkennen als Harry.’ Niet-begrijpend kijk ik hem aan, dan tilt hij zijn hand op en legt hem over mijn neus en mond. Een sterke geur trekt mijn lichaam binnen en ik word slap.
De snikken worden luider en ik ben blij dat de auto geluiddicht is. Hij was Harry niet. Hij was Edward, Harry’s tweelingbroer. Woest veeg ik de tranen uit mijn ogen. Hoe kan hij ons dit aandoen?
Langzaam kalmeer ik en trek ik mijn benen op. Hij dwingt me hem te helpen. Ik moet het huis schoon houden, koken en hem helpen met dit soort dingen. Hij zei dat het tijd was voor plan 2 en dat ik hem moest helpen. Ik staar uit de voorruit en zie dan opeens Eleanor de hoek om komen rennen. Niet veel later komt Edward achter haar aan. Shit, dit gaat fout.
Rennen Eleanor, rennen! denk ik. Haar mond gaat open en vaag klinkt haar geschreeuw door tot in de auto. Ze roept om hulp. Ze komt dichterbij en de voordeur van het huis van de boys gaat open. Louis staat in de deuropening en kijkt verschrikt naar Eleanor. Ze komt aan bij de voordeur en Louis trekt haar naar binnen. De deur word dicht gesmeten en Edward knalt ertegen aan. Hij begint erop te bonken, maar er wordt niet opengedaan. Dan loopt hij om, maar even later komt hij weer terug. Hij klimt door het wc-raampje. Wat is hij van plan? Ik kijk naar het dak en zie de jongens rennen. Eleanor loopt langzaam, waarschijnlijk uitgeput. Edward komt het dak op en een gil verlaat mijn mond. Nee!, maar het is al te laat. Hij grijpt Eleanor en sleept haar mee. Nee, nee, nee! Het mag niet, ze was net aan hem ontsnapt. Niet veel later komt hij de deur uit. Hij klikt de auto open en schreeuwt. ‘Pak die zak en trek hem over haar hoofd!’ Hij heeft een van zijn handen over haar ogen zodat ze mij niet kan zien.
Ik gehoorzaam en trek de zak over haar hoofd. Daarna moet ik haar ook nog boeien. Hij gooit haar vervolgens achterin en loopt naar de bestuurdersstoel. Hij start de auto en scheurt weg.
Even rijden we in stilte, dan trapt hij op de rem. Ik schiet naar voren en blijf pijnlijk in mijn gordel hangen. ‘Gemma! Jij gaat Louis om zeep helpen, zo snel mogelijk!’ Wat? Verstond ik dat nou goed, bang kijk ik hem aan. ‘Wanneer?’ stotter ik. Ik wil Louis helemaal niet om zeep helpen, maar dit is wel de kans waar ik op heb gewacht. Vals kijkt hij me aan. ‘Nu, Gemma. De tijd is rijp. Mijn lijstje krijg ik nooit meer af nu ze iets door hebben. Nu is het spel in volle gang!’ Met die woorden klikt hij mijn riem los en opent hij de deur. Wat is hij van plan? Ik kwam er snel genoeg achter. Hij geeft me een duw en ik val uit de auto. Zodra ik de grond raak rol ik me om, zodat ik minder pijn heb. De auto scheurt weg en verdwaast sta ik op. Wat nu?
Louis
We zitten op de bank, stil, huilend. Eleanor… Een snik verlaat mijn mond. De zoveelste in een korte tijd. Niall slaat zijn armen om me heen en begraaft zijn hoofd in mijn nek. ‘Het spijt me voor je, Lou. We weten dat Eleanor veel voor je betekent,’ mompelt hij. Ik knik en staar maar wat voor me uit.
Dan klinkt het geluid van de deurbel door het huis. Ik sta op en loop langzaam naar de deur. Met de laatste kracht die ik in me heb open ik de deur. Mijn ogen worden groot. ‘Gemma?!’
Ze knikt en duwt me ruw naar binnen. ‘Je moet me helpen, Louis. Jullie allemaal,’ spreekt ze gehaast. ‘Gemma, wat?’ Ze duwt me voort. Zodra we in de woonkamer komen laat ze me los. De anderen kijken haar met grote ogen aan. ‘Gemma?!’ Ze zucht geïrriteerd. ‘Jaja, dat kennen we nu wel.’
‘Maar, wat doe je hier?’ Ze gaat zitten en iedereen kijkt haar aan.
‘Jullie moeten me helpen.’
Reacties:
Omg, what?!?!
Edward you....!!! 
Laat het alsjebllieft goedkomen!!
Snel verder
xXx
Oooeee