FanFic.nl

Lifechanger

3.

Ik stap binnen in een duistere ruimte waar geluid van drummende bassen gedeeltelijk wordt afgeschermd door dikke wanden. Alsof de tijd even stilstaat en het feestgedruis een halt wordt toegeroepen. In de hoek merk ik Niall, Zayn, Perrie, Louis en Eleanor op.
Ze hebben plaats vrijgehouden en ik plof neer naast Eleanor in de comfortabele rode zetels terwijl ik even rondkijk. Aan de muren hangen er enkele schilderijen, retromodern net als de stijl van de club en overal zitten mensen gezellig te praten, even te bekomen. Of net het omgekeerde, denk ik wanneer ik een koppel iets te hevig in elkaar zie opgaan. Als ik terug naast me kijk, merk ik hoe liefdevol Louis en Eleanor naar elkaar staren en het doet me automatisch glimlachen.
Ik heb hen altijd al een fantastisch koppel gevonden en wat er ook gezegd word over die Larry Stylinson-toestanden, ik denk dat Eleanor en ik er vrij zeker van mogen zijn dat ze beiden hetero zijn.
If you know what I mean.
Eleanor merkt dat ik hen wat aanstaar en grinnikt. Ik glimlach en fluister in haar oor.
"Seriously, when are you two getting married?"
Ze barst in lachen uit, maar houdt zich meteen wat in als ze de reactie van de anderen in de gaten krijgt. We schudden beiden ons hoofd, lippen op elkaar.
Harry komt naast me op de leuning van de zetel zitten en slaat zijn arm rond mijn schouder waardoor ik opnieuw lichtelijk ga huiveren door zijn aanraking.
Hoeveel zwijmelmomenten ga ik nog meemaken deze avond?
Ik sta even later rechtop en bied hem mijn plaats aan die hij gewillig aanneemt waarna hij op zijn rechterbeen tikt en me aanmaant om erop te gaan zitten. De blik in zijn ogen is smeulend wanneer ik hem dadelijk gehoorzaam.
Zachtjes glijden zijn lippen over mijn schouder naar mijn nek waar hij enkele kusjes plant terwijl hij zijn armen stevig rond mijn middel klemt en ik mijn hoofd wat schuin hou om hem een betere toegang te verschaffen.
"Guys, could you ever act normal?"
Ik glimlach bij het horen van Nialls stem en besluit hem wat te plagen.
"Well Niall, if you had brought Emily with you.."
Ik weet dat hij een oogje heeft op haar. Ze is een studente in het derde jaar geneeskunde samen met mij en we hebben beiden dezelfde droom: kinderarts worden en kleine, vaak hulpeloze kinderen kunnen helpen.
Harry vindt dat een edel doel, maar hij vindt alles wat ik doe geweldig.
Van een perfect vriendje gesproken.
"And Niall,", antwoordt Harry, "I can't act normal whenever she's near me. She drives me crazy."
Niall laat een grijns zien.
"Damn Styles, you got it real bad!"
Harry knikt en knijpt even in mijn hand. Hij komt dichter en legt zijn hoofd op mijn schouder.
"Cause you've got that one thing and I need that one thing.", murmelt hij en meteen schieten mijn gedachten weer naar het verleden.

Doorheen het hele liedje kon ik mijn blik niet van hem afhouden, het voelde alsof hij de enige was in het publiek. De rest verbleekte bij zijn aanwezigheid en ik had de grootste moeite om te doen alsof er niets aan de hand was. Ook al had hij een soort van vermomming over zich heen, zelfs het kleinste Directionerkind kon nog merken dat hij Harry Styles was. Vanuit mijn ooghoeken merkte ik Susan op die haar blik de ene keer op mij liet rusten en de andere keer op Harry.
Seth merkte mijn omgeslagen stemming blijkbaar aan, want hij moest me meerdere malen corrigeren.
Ik probeerde wel normaal te doen, maar dat was bijna een onmogelijke opgave.
Hoe zou je zelf reageren als je idool recht voor je neus stond?
Ik sloot even mijn ogen en haalde diep adem. We hadden enorm lang geoefend op die choreografie, ik wou hem dan ook perfect doen. Ik probeerde me te concentreren op mijn partner en beval mezelf enkel hem nog in de ogen te kijken, maar een zucht van opluchting verliet mijn mond toen het liedje gedaan was.
Zonder om te kijken liep ik van het podium af, recht naar het schoolgebouw.
Wat een afgang.
Met grote passen liep ik de kleedkamer in, zocht verwoed naar mijn tas en begon mijn kleren voor het volgende optreden al aan te trekken. Ik wist dat de rest van de dansers buiten zouden blijven omdat de streetart meteen na onze performance zou beginnen en dat wilden ze voor geen geld in de wereld missen.
Een plots geklop op de deur liet me enkele centimeters de lucht in springen. Ietwat verbaasd liep ik naar de grijze deur. Ik deed ze voorzichtig open op een kiertje en keek even.
Susan.
Ik gooide de deur helemaal open en knuffelde mijn vriendin. Bijna begon ik te wenen.
"Hey. Relax. That performance was great, I'm so proud of you!
Ik schudde mijn hoofd terwijl ik opkomende tranen probeerde te verbergen door mijn gezicht tegen haar trui aan te drukken.
"Susan, stop it. That was awful. He was the only person I could see.. I just lost my focus and I totally ruined it!", snikte ik zachtjes.
Susan bleef over mijn rug wrijven.
"You still need to do three other choreographies. I know you can do that.. You gotta keep your head up oooooh.", zong ze zachtjes waardoor er een flauw glimlachje verscheen op mijn gezicht. Ze wist me altijd op te beuren.
"Wait, I have the most perfect idea. Is there a radio in the neighbourhood?"
Ik fronste mijn wenkbrauwen.
"In the neighbourhood?"
Ze rolde met haar ogen.
"You know what I mean."
Ik knikte en wees naar het apparaat dat op een tafeltje naast de muur stond. Susan haalde Up All Night uit haar tas die aan haar schouder hing, haalde de cd uit het hoesje en stak hem in de cd-speler. Ongeduldig drukte ze op een paar knopjes en plotseling hoorde ik One Thing afspelen op het luidste volume. Het was mijn lievelingsliedje van het hele album en dat wist ze maar al te goed. We hadden er zelfs samen een dansje op verzonnen. Plotseling stak ze haar hand naar me uit.
"The best way to heal things is dancing, young lady. Especially you should know that."
Ik lachte en draaide een pirouette. Gelukkig was er niemand anders aanwezig in die kleedkamer. We zongen zachtjes mee met het tweede refreintje omdat we niet bepaald de mooiste zangstemmen hadden.
"You've got that one thing."

Ik wist dat dit geluid niet enkel uit de radio kwam en verschrikt draaiden we ons om. Een jongen verscheen in de deuropening.
Ik kon niet anders dan mijn hand voor mijn mond slaan en ik hem zwijgend aanstaren. Woorden kwamen zelfs niet eens in me op.
Susan kon zoals altijd haar hoofd koel houden en ze liep gewoon op hem af.
"Hi Harry! Yeah sorry I saw through your disguise."
Ze lachte even en boog zich daarna wat dichter naar hem.
"You see that girl over there? She's a big fan of yours, not to mention your biggest. I had to say thank you from her for making her so nervous that she couldn't focus on dancing anymore."
"Susan!"
Ik keek haar met grote ogen aan. Wat zat ze nu allemaal te zeggen? Ik porde haar even en maakte gebaar dat ze moest zwijgen.
Het enige dat Harry deed was lachen. Great, dat kon er wel nog bij.
"You danced very well, in my opinion.", antwoordde hij.
Ik staarde naar de grond en murmelde.
"Yeah, if you say so.."
Susan keek even op haar telefoon en ik zag haar schrikken.
"Shit, time escaped my sight. I really need to go, Lauren. Wish me luck!"
Ik knuffelde haar nog even en wenste haar natuurlijk veel geluk. Ze knipoogde nog even naar me voordat ze zich naar Harry draaide en nu ook zelf naar haar woorden moest zoeken.
"Uhm so well, Harry. I'm Susan, I'm her best friend and I'm also a fan of you and One Direction ofcourse. Sorry if my introduction was a little weird."
Harry schudde zijn hoofd en gaf haar prompt een knuffel waardoor ze dadelijk ging blozen.
"Nice to meet you."
"Same!", zei Susan voordat ze verdween.
Ik begreep niet hoe zij zo rustig kon blijven met Harry in de buurt.
En nu zat ik alleen met hem in die kleedkamer.
"Sorry for not being a gentleman, excuse me. Hi, I'm Harry Styles. Nice to meet you."
Ik lachte terwijl ik toch vlug even in zijn ogen keek. In het echt waren ze nog veel mooier en ik kon inderdaad niet opmaken welk kleur ze hadden.
"Hi, Lauren Wessex. Nice to meet you too."

Verder wist ik niets meer uit te brengen, misschien maar goed ook anders zou ik vast belachelijke dingen gezegd hebben. Hij zag dat ik wat aarzelde en nam zelf iniatief.
"I really think your dancing was great by the way. I don't regret coming here.", glimlachte hij.

Ik kan de grijns op mijn gezicht niet voor hem verborgen houden, want hij voelt mijn schouders omhoog gaan terwijl ik lach.
"Lauren.."
"What?" Ik draaide me om en gaf hem een verbolgen blik waarvan hij net zo goed als ik wist dat hij nep was.
"Let me guess, you're thinking about our first meeting again due to One Thing? You cheesy person."
Ik lachte en schuur vlug even met mijn lippen tegen de zijne aan.
"How did you know?"
"Because I've known you for a long time now and I often have the same thoughts as you..", grinnikt hij en hij wrijft even met zijn duim over mijn wang.
Bloos.

Reacties: