FanFic.nl

Lifechanger

6.

Ik word wakker gemaakt door het schelle geluid van een deurbel die doorheen het hele huis galmt. Links van me hoor ik Harry even kreunen en dadelijk kruip ik wat dichter tegen hem aan, de bezoeker even laten wachten.
Wanneer ik mijn vingers een eigenzinnig wandelingetje laat maken over zijn borstkas, grinnikt hij zachtjes, maar zijn ogen blijven gesloten. Ik besluit dan maar om een tekeningetje te maken op zijn buik, maar nog steeds geeft hij geen reactie, ook al zie ik zijn mondhoeken gevaarlijk trillen.
De bel gaat een tweede keer.
Ik sla de donsdekens van me af waardoor ik merk dat Harry het koud krijgt. Lachend probeer ik zijn protest in de kiem te smoren door nog vlug mijn lippen op zijn mondhoeken en lippen te drukken, maar hij draait zich vlug om.
Dan niet.
Op blote voeten wandel ik de kamer uit en trek het eerste kledingstuk dat ik tegenkom, aan - het hemd van Harry, dat gelukkig net mijn achterste bedekt - en loop huppelend de trap af.
Ik trek de voordeur open en stoot op een stralende Susan die me gelukkig aankijkt. Een glinstering siert haar ogen en ik merk dat ze een klein fotootje in haar hand vasthoudt en een glimlach van hier tot Tokyo op haar gezicht heeft.
Vragend kijk ik haar aan, maar vooraleer ik een deftige blik kan werpen op de zwart-witfoto, loopt ze me al voorbij en gaat ze rechtstreeks naar de keuken. Ik doe de deur terug dicht en loop nog altijd wat slaperig achter haar aan.
"Susan, it's January 1st. And it's 8 AM in the morning. What the heck is wrong with you?", vraag ik terwijl ik mijn haar probeer goed te strijken.
"I should ask you. You look live you've been hit by a train."
Ik rol even met mijn ogen.
"Thanks a lot. That's just the thing I want to hear from my best friend."
"Lauren, just kidding", grinnikt ze en ik weet aan haar toon dat ze de waarheid spreekt.
"So get on with it.", geef ik haar een klopje. "What's going on?"
Die glimlach verschijnt weer op haar gezicht wanneer we beiden aan de keukentafel gaan zitten. Ze legt de foto omgekeerd voor haar op tafel en mijn oog valt op haar gouden ring.
Susan en Seth waren namelijk vorig jaar getrouwd. Nooit gedacht dat mijn vriendin vroeger dan ik zou trouwen, maar de wereld zit nu eenmaal onlogisch in elkaar.
Ze tikt met haar gelakte nagels op tafel en ik word ongelooflijk nieuwsgierig door haar irritant getreuzel.
"Susan, stop it! Tell me what's going on! Now! Immediately!"
Ze grinnikt.
"Alright, alright. I'll tell you."
Ze draait langzaam de foto om en ik herken meteen wat het is. Breed glimlachend sta ik recht en vlieg mijn beste vriendin om de hals.
"Congratulations! Oh my god, this is fantastic!", roep ik uuit.
Ze lacht even mee, maar is daarna terug serieus en maant me aan om kalm te blijven.
"I've something important to ask."
Ik knijp één oog halfdicht en kijk haar aan.
"Would you like to be our baby's godmother?"

Ik lag al een paar uur in bed, maar had nog steeds geen oog dichtgedaan. De ontmoeting met Harry bleef zich als een film afspelen in mijn hoofd.
En hij wou me nog eens zien.
Mijn telefoon lag op mijn nachtkastje te blinken en ik kon niet stoppen met het herbekijken van het berichtje dat ik enkele uren eerder ontvangen had. Het lef om te antwoorden, was nog niet aangekomen, misschien omdat ik dacht dat ik als een stalker over ging komen? Maar hij had toch een vraag gesteld?
Een wirwar van gedachten namen de controle over mijn geest en een tijdje later viel ik in een onrustige slaap.

De geur van verse koffie verspreidde zich langzaam aan over het hele huis en kriebelde mijn neus. Met een grote glimlach werd ik wakker en zoals gewoonlijk keek ik eerst even uit het raam.
De zon had besloten om een dagje te staken, maar het was niet zo koud als ik verwacht had. Ik deed mijn raam open en snoof de frisse ochtendlucht in me op. Met een goed humeur ging ik naar beneden, waar niemand anders te vinden was en ik dan maar alleen een bokaal cornflakes en nog ander lekkers veroberde.
Na een stevig ontbijt haalde ik de vaste telefoon van het statief en belde Susan op omdat ik nieuwsgierig was naar haar date.
Samen met Seth, op wie ze al langer een oogje had, was ze nog iets gaan drinken en ik kon gewoon in mijn onderbuik voelen dat er meer aan de hand was dan 'just friends'.
De toon ging een paar keer over vooraleer ze opnam.
"Hi, Susan speaking.", klonk ze even vrolijk als altijd.
"Hello fellow Directioner. How was last night? Did you end up snogging Seth?"
Ik hoorde een gesmoorde giechel aan de andere kant van de lijn, maar antwoord kreeg ik nog niet.
"You really got the talent to make people very curious, you know that?", zei ik dan maar.
Meteen verontschuldigde ze zich.
"Everyhting went perfect, you'll notice that soon enough!'
"Soon enough?", vroeg ik.
"Yes! Meet me at Starbucks within half an hour. I know you don't like Milkshake City and being honest, that's not a Directioner thing. Bye!"
Ze had al opgehangen vooraleer ik iets terug kon zeggen.
Schouderophalend ging ik me vlug omkleden en stapte mijn fiets op.

Susan zat al aan het raam en stak haar hand op zodra ze me in de gaten kreeg. Aan de kassa bestelde ik een cappucino en ging naast haar zitten.
"Tell me everything.", viel ik met de deur in huis.
Ze glimlachte en haalde een klein briefje uit haar tas. Er stonden een paar woorden opgekrabbeld en ik meende Seths handschrift te herkennen. Ze gaf het aan mij en ik las aandachtig.

Love makes no promises. If you only knew, what I've been going through.
Waiting and wanting you. Could this be love?

Ik keek haar aan.
"This is the only thing he did?" Ik kon een zweem van ongelovigheid in mijn stem met moeite onderdrukken.
Ze schudde haar hoofd en vertelde hoe Seth de hele tijd haar handen had vastgehouden en nog wat van die romantische praat.
Ik had moeite om naar mijn vriendin te blijven luisteren, deels omdat ik dan automatisch aan mijn eigen situatie ging denken. Hoewel ik wist dat niet alles altijd rond mij moest draaien, kon ik toch dat naar gevoel niet van me afzetten. Want wie was immers degene die nog nooit echt verliefd was geweest en die nog nooit een vriendje had gehad?
Susan?
Wrong answer.
Ik wou ook geen medelijden en zelfmedelijden had ik ook niet echt, maar geconfronteerd worden met de realiteit kwam hard aan.
Ze zag dat ik aan het dromen was en haalde me uit mijn gedachten.
"Would my friend mind being happy for me? Even for a second?", vroeg ze lachend. Ik herstelde me vlug en glimlachte.
"Ofcourse I'm happy for you! You and Seth are meant to be, in my opinion. Please don't doubt that.. It's just, I have other things on my mind right now.."
"Let me guess, those 'things' are called Harry Styles by coincidence?"
Ik werd rood, weeral, en knikte dan maar.
"I still haven't answered his text and.."
"You what?", brak ze me af. "Lauren sweetheart, I really love you, but you don't bail on someone like Harry Styles. You're going to answer right away!"
Ik wou haar zeggen dat ik echt wel terug wou sturen, maar kwam dat niet opdringerig over?
"He did ask to see you today, didn't he?", vroeg ze.
Gek genoeg begon het pas dan tot me door te dringen dat ik hem terug kón zien. Ik haalde mijn gsm boven en zag vanuit mijn ogen hoe Susan afkeurend keek.
"That old.. thing really needs to be replaced.", zei ze. Ik lachte.
"Yeah sure, miss iPhone. Alright, what do I send him?"
"That you want to see him, ofcourse!" Haar stem schoot de hoogte in. "And if you know him a bit better, you can ask him to introduce me to the band.", knipoogde ze.
Tuurlijk, alsof het allemaal zo simpel was..
Ik tokkelde maar wat op de toetsen van mijn telefoon en na lang aarzelen duwde ik op verzenden.

Nope, all day off Want to do something?

Niet te geloven dat ik zo'n bericht durfde te sturen naar hem, maar het was een begin.
Slechts een paar minuten later kreeg ik al antwoord.

Loved too! Meet me where I met you yesterday, lockersroom 2 PM. H. x

Mijn handen voelden klam aan van het zweet en mijn hartslag schoot automatisch de hoogte in. Lag het nu aan mij of kwam zijn antwoord erg snel?
Maar waarom wou hij me ontmoeten op school? En het was zondag en scholen zijn dan meestal gesloten.

It's sunday, school's closed you know

Ondertussen was mijn cappucino opgedronken en ik maakte aanstalten om te vertrekken, want ik moest nog boodschappen doen voor m'n moeder.
Knuffelend nam ik afscheid van Susan en feliciteerde haar nog eens oprecht met Seth waarna ik de Starbucks uitliep en mijn fiets ontsloot.
Op een rustig tempo fietste ik door de stad, toen ik mijn telefoon opnieuw voelde trillen. Dat ding maakte de druktste periode van zijn leven mee.

Even better. See you this afternoon x

Reacties: