Hoofdcategorieën
Home » One Direction » broken mirrors » flashbacks, love, and bullying..
broken mirrors
flashbacks, love, and bullying..
Ik weet nog steeds niet hoe ik groep 8 overleeft heb, waarschijnlijk zal ik er ook nooit achterkomen. Het boeide me eigenlijk niet zo veel, die tijd was voorbij, dus waarom zal ik me er druk overmaken? Nou ja, aangezien het me nog steeds pijn doet. Het begin van groep 8 was nog best rustig, ondanks dat ik helemaal in mijn eentje was. Gepest werd ik niet, tenminste voor een tijdje. Ik begon zelfs de zin van het leven te zien! Helaas.... het was maar voor een halfjaar. Daarna werd het geruïneerd.. Door haar... Ze stak de klas tegen me op, had op een gegeven moment nog maar 2 mensen. Hun wouden natuurlijk ook niet gepest worden, wat zorgde dat ik weer niemand had. Ze zagen het allemaal gebeuren, ze deden niets. Ze zijden dat ze er voor me waren als ik het moeilijk had, ze zijn er nooit voor me geweest. Het laatste halfjaar, misschien wel het ergste halfjaar van mijn leven. De woorden, ze staan voor eeuwig in mijn hart gekrast. En raad eens? Ze gaan er nooit meer uit. Het ergste was wel in de laatste paar maanden, na het schoolkamp, vlak voor het einde van het jaar. Het speelveldje, waar wij altijd rondhingen, de enige plek waar ik wél geaccepteerd werd, waar de jongens wél normaal konden doen. Het werd voor mij verboden terrein. Ik werd er gewoon weggejaagd. Hoe? Op de meest vreselijke manier. Een manier die niemand tegen zich wil hebben. Geweld. Ik werd geschopt, geslagen. En als dat al niet erg genoeg was. Één meisje had de jongens tegen me opgestookt. Ik haatte haar, correctie ik haat haar nog steeds. Op het parkje stond een wilg, en die liet zijn takken weleens los.... De jongens, ze pakten een tak en sloegen me...
Ik had naar de politie moeten gaan, maar ik deed het niet. Ze hadden ook de sleutel van mijn fiets verstopt, zodat ik niet weg kón. Ik zat gevangen op het veldje. Een paar dagen later ging ik er weer heen, er waren toen meer mensen uit mijn klas... Op het veldje stond ook een huis, de oude watermolen ( http://www.omroepvenray.nl/sites/default/files/afbeeldingen/nieuws/2011/09/watermolen%20oostrum.jpg ) er vielen brokken steen uit.. Dus zij, pakte een van die brokken steen, en gooide het. Naar mijn hoofd. Ik wil de gevolgen niet weten wat er had kunnen gebeuren als zo'n steen me geraakt had...
Ik had verwond kunnen zijn, ik had ik coma kunnen liggen, ik had dood kunnen zijn...
Zonder het te weten stond ik al voor de deur van het huis, de enige plek waar ik geaccepteerd werd voor diegene wie ik was. Mijn vinger rustte op de bel, terwijl ik hem zachtjes indruk. Een gerinkel klonk door de gang, gevolgd door wat deuren die geopend werden. Wat stemmen, en voetstappen. En als laatste, het slot van de deur die er werd afgehaald. Gevolgd door Louis, die me vrolijk ontving met een kusje op mijn lippen. Harry stond klaar naast Louis, en trok me mee de gang uit. Ik zwaaide naar Louis en Niall, die toevallig net naast Louis was komen staan. Met een gehaast tempo liepen we naar school, Harry als 'de nieuwe' ik als 'de loser'.
Reacties:
hehe woops. Ik heb deze als eens gelezen toen ik me verveelde.
Ehehehe. Oke right.
aawhhhwwww, arme jij. Gelukkig heb je ons nu *eigendunk face*
Nee grapje, maar ff serieus, dit is echt heel zielig
meldinggg
??xoxo'tjes
awwwhh ga snel verder lezen.