Hoofdcategorieën
Home » One Direction » One day at a time [end] » That day
One day at a time [end]
That day
Een zacht gefluister dringt mijn oren binnen. 'Zayn, wakker worden.' Een hand wordt op mijn wang gelegd. Langzaam doe ik mijn ogen open. Zodra ik Yasmine zie, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Een kus belandt op mijn lippen. Haar ogen boren zich in de mijne. Een rode kleur van het huilen is te zien in haar ogen. Net zoals een mengeling van verdriet en blijdschap. Mijn hand gaat naar haar wang, waar mijn duim een traan wegveegt. Ik trek haar in een knuffel. Ik ga liggen, waardoor haar hoofd op mijn borstkas rust. Sussend wrijf ik met mijn hand over haar arm. Een snik verlaat haar mond. ‘What’s wrong?’
Yasmine's POV
Ik word wakker uit een onrustige slaap. Snel kijk ik naast me, maar Zayn ligt nog vredig te slapen. Ik pak mijn mobiel. 7 AM. Als ik naar de datum kijk, gaat er een schok door me heen. Op deze dag was het gebeurd. Mijn schouders beginnen te schokken. Tranen glijden over mijn wangen, terwijl mijn gedachte teruggaat naar die helse dag.
Geduldig zat ik in de woonkamer te wachten op mijn ouders. Ze hadden gezegd dat ze om 7 uur thuis zouden komen, inmiddels was het al 8 uur. De huistelefoon gaat over. Ik sta op en loop er naartoe. 'Met Yasmine.'
Als de man is uitgepraat, valt de telefoon uit mijn hand. Dit kan niet... 'Max!' Hij komt naar beneden gerend, en raapt de telefoon op. Als ook hij het verhaal heeft gehoord, pakt hij mijn hand vast en rent naar de auto. Met hoge snelheid rijden we naar het ziekenhuis. Een traan loopt over mijn wang. Ze mochten niet doodgaan. Ze waren alles wat ik had. Bij het ziekenhuis aangekomen rennen we direct naar de kamer waar ze liggen.
'Mam, pap!!' De tranen glijden over mijn wangen als mijn moeder mijn hand vasthoudt. 'Lieverd, ik wil dat je sterk blijft.' Haar ogen gaan dicht en haar ademhaling gaat langzamer. Hapert iedere keer wanneer ze wilt uitademen. 'Nee, niet gaan! Blijf bij me!' Ik knijp in haar hand, maar krijg geen reactie. Naast me hoor ik een lang aanhoudend gepiep. Ik draai me om naar de monitor. Dan slaat de realiteit als een mokerslag op me in. Ze is dood. Tranen rollen over mijn wangen, mijn gesnik vult de kamer. Ik draai me om naar mijn vader. Ik pak zijn hand vast en knijp erin. Nu krijg ik wel een reactie. Zwakjes, dat wel. 'Pap, alsjeblieft blijf bij me. Ik kan jou niet ook verliezen...' fluister ik. 'Ik hou van je, met heel mijn hart. Wees sterk meisje van me.' En dan hoor ook zijn monitor een harde piep geven. 'Nee!!!'
Ik leg mijn vaders hand op mijn wang. En hand wordt op mijn schouder gelegd. Ik draai me om, en zie een dokter staan. Met lood in mijn benen sta ik op, en loop naar Max toe. Hij legt zijn armen beschermend om me heen. Samen huilend staan we in de kamer, terwijl mijn ouders worden weggebracht.
Twee dagen later was de begrafenis. En een maand later vertrok Max naar Frankrijk. Mij als een wrak achterlatend. Gebroken, dat was ik. Pas na een jaar had ik het verwerkt. Maar ieder jaar, op deze dag, breek ik. Ik draai me om naar zayn. 'Zayn, wakker worden.' Ik leg mijn hand op zijn wang. Langzaam doet hij zijn ogen open. Hij krijgt een glimlach van oor tot oor en ik druk een kus op zijn lippen. Zijn ogen boren zich in de mijne. Hij legt zijn hand op mijn wang, en veegt de traan weg die over mijn wang glijdt. Hij trekt me in een knuffel en mijn hoofd leg ik op zijn borstkas. Sussend wrijft hij met zijn hand over mijn arm. 'What's wrong?'
Ik kijk op, recht in zijn bruine ogen. 'Wil je niet meer mee op tour?' De teleurstelling in zijn stem is duidelijk te horen. Snel schud ik mijn hoofd. Opluchting schiet voorbij in zijn ogen, maar de ongerustheid is er nog steeds. 'Het is zo dat.... vandaag mijn ouders zijn....' ik krijg het niet uit mijn mond. Ik kan het gewoon niet. Hij gaat rechtop zitten. ‘Weet je dan wel zeker dat je mee gaat? Ik wil je niet dwingen…’ Ik ben zo blij dat ik bij hem ben. Hij begrijpt me, zonder al te veel woorden. ‘Nee, ik ga gewoon mee,’ zeg ik, mijn tranen wegvegend. ‘Dit jaar wil ik deze dag anders doorbrengen.’ ‘Dan beginnen we daar nu mee.’ Een cheecky glimlach verschijnt op zijn gezicht. Ik voel hoe hij zijn armen om me heen sluit, en me van het bed tilt.
Zayn’s POV
Ik til haar op en draai rondjes door de kamer. Een gil verlaat haar mond. Met haar in mijn armen loop ik de inloopkast in. Voorzichtig laat ik haar weer zakken. Het doet me goed om haar weer te zien lachen. Ik pak mijn koffer, en zij de hare. ‘Waar moet ik beginnen?’ Lachend kijk ik haar aan. ‘Nou, ik zou niet te veel meenemen. Een koffer is wel goed.’ ‘Één?!’ Ik grinnik. ‘I’ll help you. Maar eerst mijn koffer.’ Een glimlach siert haar gezicht.
Snel pak ik een paar broeken en shirtjes, sweaters, trainingsbroeken, ondergoed en twee paar schoenen. Mijn toilettas staat altijd al klaar, dus die kan ik gelijk in mijn koffer doen. Ik rits de koffer dicht. Zo, dat is klaar. ‘Wow, jij hebt er volgens mij echt een handigheid in gekregen.’ Ik draai me om, en kijk recht in haar verbaasde gezicht. ‘Kom, ik help je wel.’
Na een uur zijn we eindelijk klaar. Ze giechelt. ‘Sorry, ik heb je echt gemarteld.’ Ik geef haar een vluchtige kus op haar lippen. ‘I don’t mind.’ We staan op en lopen met onze koffers naar beneden. We zetten ze naast die van de jongens en lopen de woonkamer in. Ik plof neer op de bank, en Yasmine komt op mijn schoot zitten. ‘Dus, wat is onze eerste bestemming?’ vragend kijkt ze de groep rond. Een grijns komt op onze gezichten. Ze geeft me een duwtje tegen mijn schouder. ‘Vertel nou maar!’ roept ze lachend. Ik breng mijn mond naar haar oor.
‘Ik geef je een hint. You’ve always wanted to go there.’
Did you guys like it?? Ik had de vorige keer jullie mening gevraagd over het schrijven van een Engelse FF. Ik heb er verschillende reacties op gekregen, dus dit is wat ik heb besloten: Ik ga wel een Engelse FF maken, maar dan voor mezelf. Als iemand er interesse in heeft, dan wil ik hem wel online zetten, maar anders post ik hem niet en schrijf ik hem gewoon voor de fun
Sorry voor dit lange berichtje =P
xXx
Reacties:
Italië?!???!!!
Ik ben eigenlijk wel benieuwd!
Vooral omdat ik Engels geschreven verhalen leuk vind om te lezen en ik het zelf niet kan, door mijn superfoute zinsopbouw.
WE WANT MORE!
Me wanna know...
late reactie ofzo (sorry)
snel verder
xxxxxxxxxxxx