Hoofdcategorieën
Home » One Direction » Fake... [AF!] » 27
Fake... [AF!]
27
Carl
Ik slik en slik, maar het verdriet dat zich als een brok in mijn keel heeft geplaatst, verdwijnt niet. Wanhopig schud ik haar door elkaar. ‘Avelin, Avelin! Word wakker, alsjeblieft! Avelin!’ De brok verplaatst zich omhoog, richting mijn traanbuizen en tranen beginnen te stromen. ‘Avelin!’ Een zachte kreun verlaat haar lippen. ‘Papa?’ Een trillerige zucht verlaat mijn eigen mond. ‘Je leeft nog.’ Ze knikt, maar haar gezicht vertrekt meteen. ‘Ik breng je naar huis,’ zeg ik vastberaden. Ze knikt weer en ik til haar voorzichtig op. Zo snel en voorzichtig als ik kan loop ik naar de auto, elke beweging opvangend met mijn eigen lichaam. Ik zet haar op de voorstoel en ze laat haar hoofd tegen de hoofdsteun leunen. ‘Ik heb pijn, papa,’ fluistert ze. Ik knik en tranen hopen zich op. Eentje ontsnapt er en rolt langzaam over mijn wang. ‘Geen zorgen lieverd, ik breng je naar huis.’ Ik loop om de auto heen en stap in. Het gaspedaal wordt ingedrukt en de auto schiet ervandoor. Ik rij weer terug de straat door, langs diverse kledingwinkels, de drogist, de hobbywinkel, de bouwmarkt, de supermarkt en ga zo maar door. Ik draai de hoek om en we rijden een rustige buurt in. Onze buurt. Bij ons huis draai ik de oprijlaan op, ik parkeer en stap uit. Mijn hand opent als vanzelf de passagiersdeur. Weer ontsnapt er een traan en ik veeg hem ruw weg. Mijn handen plaatsen zich voorzichtig onder het lichaam van mijn dochter en ik til haar op. Zodra ik me weer opricht en naar het huis kijk, zie ik mijn vrouw geschrokken achter het raam staan. Ze verdwijnt en niet veel later vliegt de deur open.
‘Omg! Avelin, are you oké?!’ Een voorzichtige glimlach glijdt over haar gezicht. ‘Het gaat wel, mam.’
Ik loop naar binnen en leg haar op de bank. Mijn vrouw loopt even weg en komt even later terug met een bak water en een doek. Voorzichtig begint ze het gezicht van Avelin schoon te maken. Gelukkig leek alles erger dan het is. Ze heeft een snee op haar voorhoofd, haar oog is wat blauw en haar spieren zijn beurs, maar verder heeft ze niks. ‘Wat is er gebeurt?’ vraag ik. Ze slikt en kijkt me aan. ’De school was uit…’
Flashback Avelin
De schooldag was dan eindelijk afgelopen en ik loop opgelucht de straat op. Ik besluit om nog even langs de winkelstraat te lopen. Misschien hebben ze wel wat leuke dingetjes. Zo gezegd, zo gedaan. Met muziek van One Direction in mijn oren loop ik richting de winkelstraat. Daar aangekomen begin ik langs de winkels te slenteren. De zon schijnt en ik geniet. Dit is een van de dingen die mij gelukkig maakt. Dat heb ik ook wel nodig, want gisteren nog werd er gemeld dat One Direction dood is. Behalve Harry, die is onvindbaar. Meestal was het Zayn die onvindbaar was. Een snik borrelt op en een traan loopt langs mijn wang. De hele fandom is in rep en roer. Blogs en chatrooms overstromen met het verdriet van ons, de Directioners. Ook ik heb mijn verdriet uitgestort op mijn Instagramblog.
Diep haal ik adem en ik kalmeer weer wat. Ik slenter verder langs de winkels. Als ik bijna aan het eind van de straat ben, valt mijn oog op een jongen. Hij heeft bruine krullen en is lang. Hij lijkt ontzettend veel op Harry en ik schiet in de fangirlmode. Zo snel als ik kan loop ik naar de jongen toe. Hoe dichterbij ik kom, hoe duidelijker word dat het inderdaad Harry is. Ik begin helemaal te fangirlen en de jongen draait zich om. Groene ogen boren zich in mijn blauwe en ik val bijna flauw. ‘Kan ik je helpen?’ de lage, langzame en ietwat hese stem dringt tot me door. ‘Jij bent Harry Styles!’ gil ik.
Hij knikt en een ietwat trieste glimlach verspreid zich over zijn gezicht. ‘Dat klopt.’ Mijn ademhaling schiet omhoog en ik kalmeer mezelf weer. ‘Zou ik een handtekening mogen?’ Hij grijnst, de grijns maakt me bang. ‘Ik weet wel iets beters.’ Ik slik en hij stapt dichterbij. Zijn grote handen grijpen mijn boven armen vast en knijpen mijn aderen dicht. Het doet pijn. ‘Auw! Harry, stop, laat me los!’
Hij schud zijn hoofd en voordat ik het weet knallen zijn lippen op die van mij. Gedachtes schieten door mijn hoofd. Van OMG HIJ ZOENT ME! tot NEE! Dit klopt niet! Harry zou dit nooit doen. Iets scherps schiet langs mijn slaap en een warm goedje loopt over mijn gezicht. Het word me allemaal teveel en ik zak weg.
Mijn tanden knarsen en woede laait op. ‘We moeten die klootzak pakken.’ ‘Maar pap! Het is Harry!’ protesteert Avelin tegen mijn uitspraak. Ik schud mijn hoofd en vertel ze het verhaal van Gemma, inclusief haar plan. Als ik ben uitverteld staan Avelin’s ogen op onweer. ‘Pak die klootzak,’ is het enige wat ze zegt. Ik knik en zucht dan. ‘Helaas moeten we nog wachten tot vrijdag…’
Louis
Ik zit te stuiteren op mijn stoel. Vandaag is de dag. De dag dat we een einde gaan maken aan Edward. De afgelopen week is voorbij gevlogen en schokkend nieuws had ons bereikt. Twee van onze fans zijn misbruikt en bewusteloos achtergelaten in de bosjes. Beiden wezen ze Harry, Edward dus, als dader aan. Liam, Zayn, Niall en ik waren geschokt geweest en hadden ons machteloos gevoeld. We konden immers niks doen omdat we dood waren. Gemma was niet meer teruggekeerd. Ik hoop wel dat ze nog komt om ons het adres en de tijd te geven, anders kunnen we nog niks. Ik zucht en werp een blik op de klok. Niall kijkt op van zijn sandwich. ‘Lou, whats’s wrong?’ Ik sta op en begin te ijsberen. ‘Ik kan er niet meer tegen. Ik moet iets doen!’ De anderen knikken. ‘Maar we kunnen nog niks doen. Niet zolang Gemma ons geen informatie heeft gegeven,’ zegt Liam. Ik zucht diep. ‘Ik weet het.’
Een moment zijn we stil, dan schalt de bel door het huis. Als één man stormen we naar de deur. Uiteindelijk ben ik diegene die de klink van de voordeur in zijn hand krijgt. Met een ruk trek ik de deur open en we staren naar de persoon voor de deur. Liam opent zijn mond…
Reacties:
OMG, snel verder
ben echt blij dat je me vroeg dit te lezen
melding bij volgende hoofdstuk pls
greetzz
En toen ging hij iets zeggen....