FanFic.nl

I hate them.

A friend of Louis

"Melissa, wakker worden!" Schreeuwde mijn moeder. Uhg. School. Louis. LOUIS! Als de roddels waar zijn komen zijn vrienden vandaag op school. O godd, How about no...

----
Op school

Gelukkig was ik aan de vroege kant zodat er nog niemand op school was.
Ik pakte snel mijn boeken uit mijn kluisje en bedacht dat ik muziek had de eerste twee uren. Dus ik liep naar muziek om nog even piano te spelen, ja ik speel piano. Ik liep naar de piano en begon I won't give up, van Jason Mraz te spelen.

"When I look into your eyes
It's like watching the night sky
Or a beautiful sun rise
Well there's so much they hold"
Ja, ik zing erbij. Ik weet dat ik klink als een kat, maar er was toch niemand anders in het lokaal. Maar dat dacht ik fout. Toen ik wou beginnen aan het refrein zong iemand anders met me mee en ik hoorde een gitaar op de achtergrond. Waarom? Waarom moest ik nou weer gehoord worden door iemand?! Ik speelde wel verder want anders zou het gemeen zijn.

I won't give up on us
Even if the skies get rough
I'm giving you all my love
I'm still looking up

"Jij kan goed piano spelen." hoorde ik een jongensstem zeggen.
Nee, was het ook nog een jongen die me hoorde spelen! "Uhm, dankje, jij kan goed gitaar spelen!" Het was wel waar, ik heb nog nooit iemand zo goed gitaar horen spelen, ookal heb ik het niet gezien.
"Haha, dankje, ik ben Niall trouwens, ik ben hier nieuw." "Hoi Niall, ik ben Melissa." Wacht, nieuw? Wat als hij een van de vrienden van Louis is? Nee, dat kan niet. Louis zijn vrienden plakken altijd aan hem vast. (Kont klevers noem ik ze ook wel.) En Niall is veel te aardig om een vriend van hem te zijn. Hoop ik.
Tringggggg
En de hele klas stroomde langzaam vol met mensen.
Toen de lerares binnen stapte moest iedereen zich voorstellen aan Niall.
"Nou Niall, ik denk niet dat je alle namen in een keer uit je hoofd zal kennen. Maar dat komt vast wel. Zoek maar een leeg plekje op." En aangezien er naast mij en een jongen die nogal, ja hoe moet je dat aardig zeggen, vreemd, is. Kwam hij natuurlijk naast mij zitten.

Het blijkt dat Niall echt aardig is en al sinds zijn 8e gitaar speelt. Toen we samen de klas uit liepen stond Louis Niall op te wachten. "Uh, Niall, ik moet gaan." fluisterde ik zachtjes zodat Louis mij niet kon horen. En voordat hij ook maar antwoord kon geven was ik al weg. Hoe moet ik dit zometeen uitleggen aan hem onder Engels? Ja, we hebben uitgezocht welke vakken we samen hebben. Dat blijken er best wel veel te zijn! Maar of dat nou een voordeel is met het Louis probleem... Waarom wil hij toch altijd bevriend zijn met de mensen waar ik ook bevriend mee ben?! Ik bedoel, bijna al mijn vriendinnen zijn al een keer met hem uit geweest. Hij is echt een super grote player.
Zat hij maar op een andere school...


Opeens werd ik ruw omgedraait. Ja hoor, juist de ogen waar ik nu even niet in wou kijken. De blauwe ogen van Louis. "Wat wil je?" zei ik geirriteerd. Deze jongen werkte me echt op mijn zenuwen. We haten elkaar, maar inplaats van dat hij me met rust laat blijft hij me maar lastig vallen. "Blijf bij mijn vrienden uit de buurt, bitch."
"Dat zou ik maar al te graag willen, ik wil niet bevriend zijn met jouw kont klevers."
"Nou met die 'kontklever' had jij het zonet wel heel gezellig."
"Wat?! Jij bent bevriend met Niall?!" Stomme etterbak.
"Haha, heel grappig. Doe niet alsof je van niets weet, klein kreng. Ik zit samen met hem in een band."
"Louis, wat boeit mij die fucking band van jou? Denk je nou echt dat ik me er ooit in heb verdiept hoe jouw band heet, en hoe de jongens die met jou in die band zitten heten? Ik vind het alleen zielig voor hun dat ze met zo'n klojo als jij in een band zitten." Daar had ik hem goed geraakt. Hij wist niks terug te zeggen. Ik maakte gebruik van de situatie en wurmde me los uit zijn greep. Ik rende naar de meisjes wc. Daar kon hij me in elk geval niet lastig vallen.

Reacties: