FanFic.nl

Stand alone's

sweet dreams?

sweet dreams
Ik rende door de gangen. Weg hier. Mijn zij begon te steken, maar ik negeerde het. Ik moest en zou hier wegkomen, zo snel mogelijk. Ik keek achterom, maar ik zag niks. Het was te donker. Ik keek weer voor me. Hier in de gag stonden flakkerende kaarsen verspreid. Hier kon ik weer wat meer zien. Ik rende door. Ik rende langs een spiegel. Maar ik zag niet het spiegelbeeld dat ik verwacht had te zien. Geen oceaan blauwe ogen. Geen blonde haren. Nee, een jongen met bruine ogen, en bruin gemillimeterd haar. De jongen waar ik verliefd op was. Ik bleef staan. Ik keek naar de mooie bruine ogen. Tot ik geluiden hoorde van een dichtslaande deur. rennen! Rennen! ging het door me heen. Maar mij hart zei wat anders. Ik kon niet weg, wou niet weg. Ik kon liam niet in de steek laten. ‘ren niall, ren!’ de fluistering van liam klonk als een zachte wind. Zonder paniek, zonder angst. Alleen liefde, pure liefde. ‘niall, je moet echt gaan!’ zei liam’s stem weer. Weer vol van liefde. ‘ik laat je niet in de steek!’ zei ik. ‘niall, begrijp het dan! Ik zit alleen in je hoofd, mij kan ze niks doen. jouw wel! Ga niall, alsjeblieft?’ ik zag tranen in zijn ogen. Er zat een brok in mijn keel. Ik deed niks. Bleef staan. De heks kwam dichterbij. Een akelige lach weerklonk door de ruimte. Ik strekte mijn hand naar de spiegel. Hij straalde warmte uit. Toen ik er 1 cm van verwijderd was, reageerde het als water. Het kronkelde. Ik schrok en trok mijn hand terug. Weer een lach. Ik keek de heks in haar ogen. Ik zag dat ze van mijn angst genot. Een rilling liep over mijn rug. Ik strekte mijn arm weer. Ik raakte de spiegel aan. Mijn vingers konden erin. Er kwam groen licht vanaf. Een seconde later werd ik in de spiegel gezogen. Ik keek om me heen, en zag een sprookjes achtige wereld. Maar toen zag ik liam. Ik rende naar hem toe. ‘nee, niall!’ riep liam. ‘je bent hier niet veilig! je moet naar huis gaan!’ ‘nee!’ riep ik. ‘ik laat je niet alleen!’ ik hoorde een *plop*, en keek om. Daar stond de heks, zwart klitterig haar, en een grote kromme neus. Een rilling liep over mijn rug bij het zien van de grote wrat. De angst overspoelde me. ‘kom liam, we moeten rennen!’ riep ik. ‘nee.’ Zei liam kortaf, met een enge glimlach. Hij begon te rennen. Niet naar mij. Nee, naar de heks. ‘liam!’ riep ik. Maar hij luisterde niet. Op het moment dat hij bij de heks was, raakte ze hem aan. Door de aanraking veranderde hij. Zijn armen werden langer, groener, geschubt. Zijn benen ook. Zijn hele lichaam. Behalve 1 vinger. Ik was in shock, en wilde wegrennen voor de draak. Maar mijn voeten waren aan de grond genageld. Ik viel op mijn knieën, bang voor wat er komen ging. Ik kijk omhoog, en keek recht in de bek van de 9 vingerige draak. Toen kwam het vuur.
‘nee!’ ik schrok op. Gelukkig, het was een droom. Liam was een gewoon mens. Alleen wist deze liam niets van wat ik voor hem voel. Toen kreeg ik een idee. Ik bak pannekoeken voor hem, en vertel dan wat ik voor hem voel. Een halfuurtje later liep ik vrolijk naar boven. Ik deed voorzichtig liam’s kamerdeur open. ‘goeiemor… liam?!’ nee, nee, nee! Dit kon niet waar zijn! Huilend zakte ik naast liam’s bed neer. Liam lag er niet. Nee… alleen liam’s vinger lag er…

Reacties: