FanFic.nl

Forbidden Love [An Avatar love story]

3) A Place of My Own

Sam verzorgde zuko's been. "Bedankt," zei ze opeens zacht. "Wat je daarnet hebt gedaan was behoorlijk dwaas en gevaarlijk... Maar ook erg dapper."
Zuko zag dat sam een beetje bloosde. "Als je been wat beter is, neem ik je ergens mee naartoe." Zuko keek haar nieuwsgierig aan. "Wat bedoel je? waardan?" Sam grijnsde. "Dat zul je dan wel zien. Eerst moet je rusten."
Een paar dagen later stond ze plots in z'n kamer. "Kom" gebaarde ze. Zuko keek haar verbaasd aan en hinkelde mee. Zodra ze buiten waren nam sam z'n hand en trok hem mee. "Waar gaan we heen?" riep Zuko die zo hard liep als z'n been het toe liet. Sam zei niets en giechelde alleen maar even. Ze liepen een heel eind, het dorp uit, door een graanveld, tussen honderden kleine fruitboompjes... zuko liet zich gewoon leiden.
Uiteindelijk minderde sam vaart en ze zei dat zuko z'n ogen moest sluiten.
Toen hij ze weer mocht openen zei sam vrolijk dat dit haar plekje was.
zuko keek om zich heen. Hij stond op de rand van een riviertje. De vogels zongen prachtig en de zon die weerspiegelde in het water scheen fel in z'n ogen. De steentjes die op de bodem van het riviertje lagen hadden alle kleuren van de regenboog, van glanzend wit tot donker paars. Aan weerskanten van het riviertje stonden allerlei planten en bloemen, van treurwilgen tot zacht groen mos. Er kwamen tientallen vlinders voorbij gevlogen en een klein, blauw vlindertje ging op sams uitgestrekte hand zitten.
Het water plensde en kabelde rustig naar beneden."Prachtig," zei zuko alleen maar die zijn ogen goed de kost gaf.sam knikte en trok haar schoenen uit.
ze ging zitten met haar voeten in het water en zuko volgde haar voorbeeld.
"Ben jij echt de enige die van deze plek afweet?" vroeg zuko die nog steeds zat rond te kijken. "ja," zei sam."jij bent de eerste die ik meeneem naar deze plek. Dus je mag je best vereerd voelen." zuko glimlachte even en bekeek sam stiekem vanuit zijn ooghoek. ze was zo mooi en onschuldig. zuko schrok van zijn eigen gedachten. "Heb jij ook zo'n plek waar je tot rust kan komen?" vroeg ze hem. "toen ik klein was gingen mijn ouders, zus en ik altijd naar het sinteleiland. We hadden er een zomerhuisje. Er was een prachtig strand en als we daar waren... het was de enige tijd dat we echt gelukkig waren als gezin." zuko keek even naar sam, ze was met haar voeten in het water aan het plenzen maar hij wist dat ze luisterde. gelukkig stelde ze geen vragen, dacht zuko opgelucht. "Dat eiland lijkt me een fantasiche plek," zei sam dromerig. Opeens keken haar bruine ogen hem recht aan. "neem je me er eens mee naartoe?" vroeg sam hoopvol. hoe kon hij weigeren als ze het hem zo lief vroeg? "beloofd," glimlachte hij. "echt?" en ze plensde wat water op hem. "dat zei ik toch," waarop hij haar duwde. Daardoor verloor ze haar evenwicht en trok hem mee het water in. ze kwam proestend van het lachen weer boven water en probeerde zuko onder water te duwen. hij was sterker dan haar en duwde haar op d'r rug. op de een of andere manier lag hij zowat op haar en beiden lachten nu niet meer. ze keek hem aan en op de een of andere manier moest hij zich inhouden om haar niet te kussen. hij keek naar haar lippen terwijl haar ogen hem verwachtingsvol aan keken. het moment ging voorbij en hij liet haar gauw los."zullen we... euh, wat opdrogen in de zon?" vroeg sam. zuko knikte en even later gingen ze terug naar huis.

Reacties: