FanFic.nl

A hell of a fight

ondekt

Ik stopte mijn dagboek in mijn tas, controleerde of ik al mijn spullen bij me had en rende naar beneden.
'Emily, ga jij me vandaag ophalen van school?' vroeg mijn kleine broertje. 'Sorry liefie, maar je bent veel eerder klaar dan ik, maar papa gaat je ophalen' zei ik. Hij leek nogal bedroeft mt dit nieuws en dat activeerde mijn belachelijke schuldgevoel. 'Maar als ik thuis kom zal ik met je gaan spelen. Is het dan goed?' vroeg ik. Het had het gewenste effect, want mijn broertje kreeg een enorme glimlag op zijn engelen gezicht. 'Ja, nu is het weer goed' zei hij en rende de kamer in. Ik volgde hem, pakte een flesje drinken uit de koelkast en een appel van de tafel. Ik gaf mijn vader een zoen op de wang.
'Wees alsjeblieft optijd thuis vandaag' zei hij, 'dat ben ik toch altijd.... ' was mijn antwoord. 'Ik zal daar maar geen antwoord op geven' zei mijn vader lachend. 'Ik heb hier trouwens nog een afspraak, dus ik moet wel optijd zijn!' zei ik met een blik op Alexander. 'Maar ik ga nu, anders kom in nog te laat' zei ik. Ik pakte mijn sleutels en liep naar de metro.

Ik liep om tien voor half tien de school binnen. Ik keek op het grote scherm of er nog toevallig wat lessen waren uitgevallen. Tot mijn verbazing zie ik dat een, twee en drie vwo en heel havo vrij hebben en dat vier, vijf en zes vwo naar de aula moet komen. Ik loop door naar mijn kluisje en zie daar de jongens van mijn roedel staan, wat raar was, want Naomi en Charlot zijn altijd eerder op school dan ik. Ik loop naar Erik toe en kus hem op de mond. 'Kun je ons nu vertellen wat er aan de hand is?' vroeg Jackson aan Tomas. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ik. Ik begon me nu echt zorgen te maken om Naomi en Charlot. 'Ja, waar zijn Naomi en Charlot?' vroeg Erik. We keken nu alle drie naar onze alfa. 'Jullie weten toch dat mijn vader hoog in het ministerie zit en daardoor met alles betrokken is' begon hij. 'Hij heeft vanmorgen nieuws gekregen over het bestaan van bovennatuurlijke wezens en het bewijs daarvan' ging hij verder. 'Bewijs' verluisterde ik. 'Twee jonge vrouwtjes noemde ze het' zei Tomas vol afkeuring. Op dat moment ging de bel en moesten we naar de aula. We zagen voor de ingang allemaal mannen in pak lopen, van die film types, met zonnebril en al. We gingen helemaal bovenaan zitten, we jaagde daar wel wat vierdejaars voor weg, maar het zorgde wel dat we dicht bij de deur zaten. Ik ging naast Jackson en Erik zitten. Tomas zat naast Erik en daarmee het verste van de deur. 'Weet je ook hoe ze Naomi en Charlot te pakken hebben gekregen?' vroeg Erik aan Tomas. 'Mijn vader zij dat ze iets deden met geluid, maar wat weet ik niet' zei hij. 'Dus als we oordopjes zouden dragen zouden we veilig moeten zijn?' vroeg ik. 'Ik denk het, maar dat weet ik niet zeker' zei Tomas. Ik pakte mijn tas en haalde uit het voorvak een doosje oordopjes, Het waren en negen, dus net genoeg. 'Hier' zei ik terwijl ik de oordopjes onder ons uitdeelde. Op dat moment kwam er een man in pak binnen. Ik kon de vreugde bijna van hem af zien springen, ik mocht hem gelijk al niet. 'Kinderen van deze school' begon hij, 'de wereld heeft laatst een schokkende ontdekking gedaan, het bestaan van bovennatuurlijke wezens'. Hij was een tijdje stil, waarschijnlijk om dit nieuws in te laten zinken. 'We vermoede al een paar jaar zoiets, maar we konden nooit bewijzen vinden, tot gisteravond. We hebben twee vrouwlijke weerwolven gevonden en onderzocht.' Hij drukte op een knop en op het grote scherm verscheen een filmpje. ‘Voordat jullie dit filmpje te zien krijden wil ik dat jullie weten dat deze wezens niet mensenlijk zijn en geen enkel geweten hebben, dus ze verdienen jullie medelijden niet’. Nadat dat gezegd te hebben drukte hij op een andere knop en het filmpje begon. Ik zag Naomi half getransformeerd, ze was al voorbij het punt van haar mensenlijkheid. Ze hadden het wel mooi gedaan, nu kon niemand zien wat er daarvoor gebeurde en de beelde waren schokkend genoeg om daar verder niet bij na te denken. Ik voelde Jackson naast me verstijven. Hoewel we elke maand samen transformeren zie je nooit iemand alleen transformeren, je voelt op dat moment altijd dezelfde pijn en hoeft niet te denken aan de andere. ‘Doe je ogen dicht’ verluisterde ik tegen hem ‘Ik zeg het wel waneer het voorbij is’ .Hij deed blij zijn ogen dicht, alsof hij er nog niet aan had gedacht, alsof hij nog nooit iets anders had willen doen. Jackson had nu al een jaar met Naomi en ik snap hoe moeilijk het is, ik zou me ook verslagen voelen als dit met Erik zou gebeuren. Het filmpje duurde nog ongeveer twintig seconden, toen het afgelopen was stootte ik Jackson aan. Hij opende zijn ogen en ik zag de haat in ze, ‘We gaan haar halen’ zei hij zachtjes. ‘Natuurlijk, je laat je roedel niet in de steek.’ Zei ik. ‘Als er iets misgaat ontmoeten we elkaar voor het stadshuis in Den Haag’ zei Tomas alsof hij verwachte dat er iets fout zou gaan. Ik staarde voor me uit, zou er dan iets misgaan? Zouden we elkaar dan kwijtraken? ‘We zullen er alles aan doen om jullie allemaal veilig te houden tegen dit kwaad’ zei de man in het pak dramatisch. ‘We hebben een veilige manier bedacht om deze monsters blood te leggen, deze wezens zijn niet alleen gevaarlijk om de rede die jullie daarnet zagen maar ook omdat ze in hun menselijke vorm sneller en sterken zijn en versterkte zintuigen hebben, dus we hebben met behulp van onze technologie een manier gevonden om hun versterkte zintuigen tegen deze monsters te gebruiken. Ik zal jullie nu deze methode demonstreren’. Hij haalde eem apparaatje uit zijn zak. Mijn vingers vlogen naar mijn oordopjes en de rest deed hetzelfde, met al mijn snelheid deed ik mijn oordopjes in en net op tijd want een halve seconde nadat ik ze had ingedaan hoorde ik een harde piep. Hard, maar niet meer dan vervelend. Opeens keek iedereen onze kant op. Ik keek geschrokken opzij en ik zag Tomas met zijn handen over zijn oren voorovergebogen staan. De mannen in pakken kwamen naar binnen gestormd en grepen Tomas vast. Het enige wat ik kon doen was daar staan en staren.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.